నిన్ను గాయపరిచిన మనిషివైపు దయగా చూసినపుడు
నీకు ఇష్టమైన వస్తువొకటి ఎవరికైనా మనసారా ఇచ్చినపుడు
గెలిచి కూడా ప్రపంచం ముందు వినమ్రుడివై మోకరిల్లినపుడు
ఏదో జరుగుతుంది, లోపలెవరో మేలుకొన్నట్లుంటుంది
ఉద్వేగాలన్నీ బడిపిల్లల్లా బుద్ధిగా కూర్చున్నట్లుంటుంది
తలపై నుండి తెలియని భారం దిగిపోయినట్లుంటుంది
తీరం విడిచిన పడవ తానే ప్రవాహమైనట్లుటుంది
ఎవరూ పట్టించుకోని నిన్ను చూసుకొని హాయిగా నవ్వుకొన్నపుడు
ఇతరుల నిష్కపట దు:ఖంలో, నవ్వులో నీకు నువ్వు కనిపించినపుడు
నానావర్ణ సమ్మిళిత ప్రపంచం విడిచి నీలోకి నువ్వు చూసినపుడు
క్షణమైనా జీవన భయాన్ని మరిచినపుడు, పూర్తిగా నిన్ను మరిచినపుడు
లోలోపల ఎవరో ధ్యానం చేస్తున్నట్లుంటుంది
అంతంలేని మౌనం ఏదో నిన్ను అన్వేషిస్తున్నట్లుంటుంది
చందమామ ఆకాశంలో మెల్లగా ఎగురుతున్నట్లుంటుంది
మధురస్వప్నాల చివర బంగారుఎండ కనురెప్పల్ని తాకినట్లుంటుంది
నువు ఊయలలో ఉన్నట్లూ
ఆకాశం అమ్మ ముఖంలా నీమీదికి వంగినట్లూ ఉంటుంది
దైవం నీముందు నిలిచి నీతో కరచాలనం చేసినట్లుంటుంది
అప్పుడు బాల్యంలోకి మళ్ళీ ప్రవేశించినట్లుటుంది
చూసిన ప్రతివస్తువునీ మళ్ళీ మృదువుగా తాకాలనిపిస్తుంది
చూసిన ప్రతి మనిషినీ హృదయంలోకి తీసుకోవాలనిపిస్తుంది
సృష్టి అంతటినీ చూసి ఆశ్చర్యపోవాలనిపిస్తుంది
అప్పుడు జీవితంపై మరిచిపోయిన ప్రేమ మళ్ళీ గుర్తుకొస్తుంది
క్షణం జీవితం చాలనిపిస్తుంది. కల్పాలు బ్రతికినా చాలదనిపిస్తుంది
Some insider woke up from slumber
When you cast a gracious glance on someone who hurt you earlier-
When you heartily gift away a souvenir that you loved the most-
When you humbly kneel before the world though being the victor-
Something happens!
You feel like some insider woke up from slumber
You feel like emotions methodically assembled like the kids in uniform
You feel like an unknown burden got relieved from the head
You feel like the boat that left the banks turned into a stream on itself
When you, the ignored and humiliated you, laugh at yourself -
When you traced your own self, in others’ candid smiles or sobs-
When you peeped into you, leaving the myriad-colored world-
When you could relieve yourself of the fear of life for a while-
And, when you could completely put ‘you’ out of your mind-
You feel like someone was meditating in side!
You feel like a certain endless silence was probing for you-
You feel like the Moon was treading slowly in the sky
You feel like sunny gold rays were caressing your eye-lids
At the end of a sweet dream
You feel like swinging in a cradle-
You feel like the sky leaned on you wearing your mother’s face-
As if the God stood before you shaking a hand-
And, then you feel like entering into childhood again!
You would wish to tap everything softly
And, embrace everyone into your heart
You would wish to be dumb-stuck at the whole world
Then
You shall regain the love for life that vanished long ago
A speck of life might seem to be suffice-
Million Millennia might not seem to be enough!
_______________________________
'ఆకాశం' సంపుటి నుండి
Translation: Sri Mandalaparthy Kishore
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి