తోటివారిని

తోటివారిని గాజులానో, పూలలానో,

కదలని నీటిపై నిదురించే చంద్రునిబింబంలానో చూడలేమా

బహుశా, గ్రహాంతరాలలో ఏకాకులమై ఎదురైతే   

అద్దంలో ప్రతిబింబంలా మృదువుగా చూసుకొంటాం ఒకరినొకరం

నిజంగా, తెలియనిచోట ఉన్నాం కదా

భూమి ఏమిటో, ఆకాశం ఏమిటో,

మెరిసే ఉదయాస్తమయాలూ, దిగులు కురిసే నల్లని రాత్రులూ

ఎందుకున్నాయో, ఏం చెబుతున్నాయో తెలియని

మంత్రమయస్థలంలో దారి తెలియక తిరుగుతున్నాం కదా

కనులంటే ఏమిటో, చూడటమేమిటో,

చూపు బయలుదేరుతున్న లోలోపలి శూన్యపు అగాధమేమిటో

ఎరుక లేకుండానే ఋతువుల నీడల్లో తడుముకొంటున్నాం కదా

ఎవర్ని లోపలికంటా తడిమిచూసినా ఏముంటుంది

గుప్పెడు ప్రశ్నలూ, కాస్త కన్నీరూ, ఇంకా అర్ధం సంతరించుకోని  ఒక దిగులుపాట మినహా

ఎవరి కథ చూసినా ఏముంటుంది

అంచులు కనరాని కాలపు ఊయలలో ఏడ్చే, నిదురించే పసిబిడ్డ లోపలి నిశ్శబ్దం మినహా

తాకలేమా మరికాస్త కోమలంగా ఒకరినొకరం

చేరలేమా మరికాస్త సమీపంగా ఒకరికొకరం

చూడలేమా ఒకరిలోకొకరం మరికాస్త సూటిగా, లోతుగా, నమ్మకంగా..

__________________

ప్రచురణ: సారంగ 11.12.14