చాలు

అడవిలో వికసించి రాలిన అనామక పుష్పంలా
ఎవరూ చూడనప్పుడు ఎగురుతూ వెళ్ళిపోయిన పేరు తెలియని పిట్టలా
అక్షరాలు గుర్తించేలోపు అదృశ్యమైన ఊహలా
గుడి తలుపులు మూసాక లోపల వెలుగుతున్న దీపంలా
నిశ్శబ్దంగా బ్రతికితే ఏమిటి, నిరాడంబరంగా వెళ్ళిపోతే ఏమిటి

కళ్ళలో దయా, స్పర్శలో నిర్మలత్వం,
మాటలో నిజాయితీ, మనిషిలా స్పందించటం మరిచిపోకుండా ఉంటే చాలు
హాయిగా నవ్వటమూ, హాయిగా ఏడవటమూ పోగొట్టుకోకుండా ఉంటే చాలు

దృశ్యమేదైనా చూడటమే ఆనందంగా
శబ్దమేదైనా వినటమే ఆనందంగా
రుచి ఏదైనా ఆస్వాదించటమే ఆనందంగా
జీవితమెలా వున్నా జీవించటమే ఆనందంగా ఉండగలిగితే చాలు

విశాలమైన మెలకువలూ, విశాలమైన నిద్రలూ తనివితీరా అనుభవిస్తే చాలు
వెలుపలా, లోపలా బోలెడంత విశ్రాంతి సంపాదించగలిగితే చాలు
బ్రతికినంత నిశ్శబ్దంగా, నిరాడంబరంగా మన చోటు ఖాళీ చేస్తే చాలు

It’s Enough

                                              

Like an unknown flower blossomed  

and fallen in the woods;

Like an anonymous bird that has flown away

unnoticed by anyone;

Like an imagining that  has disappeared 

even before the letters realised it;

Like a lamp that is shining inside

after the temple doors are closed

What if we live on silently, 

What if we depart unassumingly?

Compassion in eyes, propriety in touch,

probity in word, responding like a human--

it is enough!

Not forgoing laughing and 

weeping heartily is enough!

  

Whatever the scene,

seeing itself is a joy

Whatever the sound,

hearing itself is a boon

Whatever the taste,

relishing is a gift

Whatever be the life

Enough if living itself becomes a bliss!

It is enough to enjoy to one’s heart’s content

the broad daylights and long sleeps

Enough to have earned plentiful rest

outwardly and inwardly

Enough to vacate our place

as calmly and modestly as one has lived!

Translation : Algati Thirupathi Reddy

__________________

'ఆకాశం' సంపుటి నుండి