10 డిసెంబర్ 2011

నేను చదివిన 'నేను తిరిగిన దారులు'


శ్రీ చినవీరభద్రుడు గారికి

నమస్తే

'నేను తిరిగిన దారులు' చదవటం పూర్తి చేసాను. ఇటీవలి చాలా సంవత్సరాలలో నేను విడవకుండా చదివిన పుస్తకం ఇది.

ఈ పుస్తకం అట్లా చదవటానికి గల కారణాలలో ముఖ్యమైనవి ఆయా ప్రదేశాల గురించి తెలుసుకోవాలన్న ఆసక్తి ఒకటైతే, జీవితం పట్ల శ్రద్ధా, విస్తృతమైన అధ్యయనం, ఆర్ద్రత కోల్పోని వ్యక్తిత్వం, విశాల దృక్పధం గల ఒక వ్యక్తి ఆయా స్థల, కాలాలకు ఎట్లా స్పందించారో తెలుసుకోవాలనుకోవటం ఒకటి. ఈ రెండు ఆసక్తులనీ పుస్తకం తృప్తిపరిచింది.

పుస్తకం అంతటా నేపధ్యం గా పరుచుకొన్న మీ వ్యక్తిత్వమే, ఈ పుస్తకానికి ఎక్కువ విలువనిచ్చింది. పుస్తకం పొడవునా మీరు నడిచిన దారిలో ఒక విశ్వమానవుడిని దర్శించటం ఒక ప్రశాంతమైన సంతోషాన్ని కలిగించింది. మీ వాక్యాలలోని సంయమనం, నా వంటి పాఠకులకు, ఆలోచనలలో అట్లాంటి సంయమనాన్ని అలవరచుకోవటానికి ప్రేరణగా నిలుస్తుంది.

ఏ విశ్వాసాలనుండి సాహిత్య సృజన, కళా సృజన చేసినా అది చివరికి పాఠకుడికి మరింత ఉన్నత స్వభావం కలిగి ఉండటం వైపుగా ప్రేరణ కలిగించేది అయి ఉండాలని, నేను పూర్తిగా నమ్ముతాను. అటువంటి స్పష్టమైన నిబద్ధత గలవారు అరుదైన రోజులు మానవ ఇతిహాసం లో నిద్రాణ దినాలుగా భావిస్తాను.

సకల కళా రూపాలూ, ఆ మాటకు వస్తే నిత్య వ్యవహారాలతో సహా సకల మానవ అభివ్యక్తీ, మరింత ఉన్నతమైన మానవవిలువల సాధనా క్షేత్రంగా మనుషులు భావించగలిగితే, జయాపజయాలకన్నా, కీర్తికన్నా, సదా జ్వాలామయమయ్యే ఇంద్రియవాంఛల తృప్తి కన్నా, ఇట్లాంటి విలువలు మాత్రమే మానవులకు సదా పథనిర్దేశం చేసేవిగా ఉంటే జీవితానుభవం స్వర్గతుల్యమౌతుంది కదా అనిపిస్తుంది.
సకలాభివ్యక్తీ ఒకరి జ్ఞానాన్నీ, బలాన్నీ, బుద్ధికౌశల్యాన్నీ, ఉద్వేగపటిమనూ, ఊహాశక్తినీ వ్యక్తీకరించేది మాత్రమే కాకుండా, వాటి నేపధ్యం లో నిర్మల అంతఃకరణ సంగీతాన్ని, సజీవ హృదయస్పందననీ వినిపించేది కావాలని సదా కలగంటాను.

మనిషి, తనకు దేహాత్మ బుద్ధి వలన ఉత్పన్నమయ్యే అహంకారాన్ని ఉపేక్షించి, అతనికి అంతర్వాణి రూపంలో దృశ్యాతీత సత్యం వినిపించే పిలుపుని సదా అనుసరించగలిగితే జీవితానుభవం తేజోమయమౌతుంది గదా అనుకొంటూ ఉంటాను.

మరికొన్ని లక్షల సంవత్సరాలకు ఈ మానవ జీవన బీజం సంపూర్ణంగా వికసిస్తుందనుకొంటాను. ప్రాచీనులు అలాంటి కాలాన్నే సత్యయుగం అని ఉంటారు.

మరీ గాఢంగా మాట్లాడాను. మీ పుస్తకం ఏ భావాల నేపధ్యం నుండి చదివానో, ఆనందించానో మీతో పంచుకోవాలని ఈ మాటలు.

ప్రేమతో, గౌరవంతో

మీ
బివివి ప్రసాద్ 

06 నవంబర్ 2011

ఫొటోలు: నా ఉత్తరదెశ యాత్ర : కేదారనాధ్, హిమాలయాలు

       సాహిత్యం, తాత్వికత నా జీవితాన్ని ఆక్రమించి, నన్ను శాసించిన యవ్వన కాలం నుండీ, ఈ దేశం అంతా తిరిగి చూడాలని ఉండేది. భిన్నమైన భాషలు, నమ్మకాలు, అలవాట్లతో కూడిన ఈ దేశపు సామాన్యుల జీవితాన్ని కళ్ళారా చూడాలని ఉండేది. మరీ ముఖ్యంగా చనిపోయేలోగా, హిమాలయాలను, గంగా నదిని చూడాలని ఒక కోరిక లోపల వెలుగుతూ ఉండేది. నేను సహజంగా స్వాప్నికుడిని. కారణాలు ఏమైనా, నా కలల్ని అనుసరించి నా పాదాలు ఏనాడూ కదలలేదు.

అయితే నాలుగైదు సంవత్సరాల క్రితం అకస్మాత్తుగా, సమీప బంధువుల తో కలిసి ఉత్తర దేశ యాత్రలకు వెళుతున్న బస్సు లో బయలుదేరాను. నేను స్వప్నించిన జీవితానుభవాన్ని, ఒక మినియేచర్ దృశ్యంగా అయినా అనుభవించే అవకాశం కలిగింది. సుమారు యాభై రోజులు చేసిన ప్రయాణంలో రెండువేలకు పైగా ఫొటోలు తీసాను. చాలాకాలం క్రితమే ఇవి నా పికాసా ఆల్బంలో ఉంచాను. ఇప్పుడు నా బ్లాగ్ ద్వారా వాటిని మరలా మిత్రులతో పంచుకొంటున్నాను.

ఈ దేశపు గ్రామీణులలో ఇంకా జీవితంలోని పచ్చదనం కొద్దిగా మిగిలి ఉంది. వారిని చూస్తున్నపుడు ఫొటోల కోసం నా ఆనందాన్ని పాడు చేసుకోవాలనుకోలేదో, లేదా నిశ్చల చిత్రాలను మాత్రమే కావాలనుకొన్నట్లు తీయగల వ్యవధీ, నైపుణ్యం మాత్రమే ఉండటమో కారణాలు సరిగా జ్ఞాపకం లేవు కాని, వీటిలొ ఈ నేల ప్రాచీన పరిమళాలూ, ప్రకృతీ మాత్రమే ఉంటాయి. ఒక దృశ్యంలోని కవితాత్మకతను కెమెరాలో పట్టుకోవటానికి, నాకున్న వ్యవధిలొ ప్రయత్నించాను.

ఇంతకు ముందు, పాపికొండలు, వారణాసి ఫొటోలు తీసినపుడు తరువాత, వాటికి కవితాత్మక లేదా తాత్విక వ్యాఖ్యలు రాసాను. వీటికి కూడా, ఎప్పటికైనా రాయగలిగితే బాగుండును.

స్వప్నం నుండి స్వప్నానికి, దిగులు నుండి దిగులుకి ప్రయాణిస్తూ ఉంటాం కదా. ఒక విషాద సౌందర్యమేదో, మనలో అంతర్వాహినిలా ప్రవహిస్తూ ఉంటుంది, బహుశా దానినే హిమాలయాలలో, గంగానదిలో నేను దర్శించి ఉంటాను...

వీటిని నేను ప్రయాణించిన క్రమంలో చూడదలచినవారు, నా పికాసా వెబ్ సైట్ ని చూడవచ్చు. లేదా వీలునుబట్టి, నేను ఒక్కొక్క ఆల్బం బ్లాగ్ లో జత చేస్తూ ఉంటాను.

అన్ని ఫొటోలనూ చూడడానికి ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.














06 అక్టోబర్ 2011

కినిగే.కామ్ లో నా హైకూల పుస్తకం.












నా మూడు హైకూ సంపుటులు, 
హైకూ పై ఇస్మాయిల్, సంజీవదేవ్, 
బివివి ప్రసాద్ వ్యాసాలు, రేడియో ఇంటర్వ్యూ 
అన్నీ కలిపి ఒకే పుస్తకం గా వచ్చాయి.
ఆసక్తి గలవారు చూడండి.

http://kinige.com/kbook.php?id=418




7.5.2013
ఇప్పుడు ఈ పుస్తకం ఆవకాయ.కాం లో ఉచితంగా లభిస్తోంది. లింక్ కోసం ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

04 అక్టోబర్ 2011

హైకూలు

ఓ సీతాకోక
చుట్టూ చేరాయి
నదీ, పర్వతాలూ

పిట్టలు కూస్తున్నాయి
గాలి నిండా
రంగుల శబ్దాలు

రాయి నాటాను
కొలను కొలనంతా
తామరాకైంది

పొద్దుటి పొగమంచు
మేలుకొన్నట్టు
కలగంటున్నానా

పాట బాగుంది
దూరంనించి వినిపించటం
ఇంకా బాగుంది

చేయి పట్టుకొంది నిద్రలో
పాప కలలోకి
ఎలా వెళ్ళను

వెన్నెల నదిలో
ఒంటరిగా ఈదుతూ
చందమామ

చందమామ
నా బాల్యంలో
చాలా అందంగా ఉండేది

అనాధ బాలిక
జాలి దానం చేసి
వెళ్ళిపోతోంది

ఆటలో ఓడిపోయాను
ఆ పసివాడి
నవ్వు చూడాలని

పంజరం
ఖాళీగా ఉంది
ప్రేమంటే తెలిసిందేమో

నిద్రలో పాపాయి
జో కొడుతున్నాను
నా కోసం

( 'హైకూ' సంపుటి నుండి )

01 అక్టోబర్ 2011

కవిత్వం పాఠాలు


1
కవిత్వమంటే హృదయ స్పందన
ఈ మాట సరిగా అర్ధమైతే చాలు
ఏది కవిత్వం కాదో, ఏది జీవితం కాదో కూడా తెలుస్తుంది

2
కవిత్వానికి హృదయం రధి, కవి సారధి, వస్తువు రధం
ఉద్వేగం అశ్వం, తత్త్వం మార్గం
శబ్ద వైచిత్రీ, తర్కవిన్యాసం, అలంకారాలూ అస్త్రాలు. ధ్వని బ్రహ్మాస్త్రం
రసజ్ఞునిలో అమానవుని తొలగించి మానవుని రక్షించటం లక్ష్యం

3
తత్త్వం లేని ఉద్వేగం కళ్ళు మూసుకొని నడుస్తుంది
ఉద్వేగం లేని తత్త్వం ఊరికే కూర్చుని చూస్తుంది
అన్ని రంగుల్నీ దాచుకొన్న తెలుపులాంటిది ప్రశాంత ఉద్వేగం
అనంతజ్ఞానానికి తెరుచుకొన్న ఆశ్చర్యమే తత్వసారం

4
పదాలతో కాదు, భావంతో ఉండాలి
భావంతో కాదు, నీతో నువ్వుండాలి
నీతో నువ్వున్నపుడు నీలో జీవన సారం ఉండాలి
నిర్మలమైన దు:ఖంతో నిండిన జీవితముండాలి
అక్కడ మాట్లాడాలన్న కోరిక పుట్టాలి
అది పదాల వరకూ తోసుకు రావాలి

5
ఇవాళ బ్రతకాలి కాని, నిన్నటిలో, రేపటిలో వీలుకాదు
నిలబడినచోట చూడాలి కాని, లేనిచోటును చూడలేము
ఇవాల్టి తాజా పదాలూ, భావాలూ, శిల్పమూ పట్టుకొని
నిజంగా మనదైన బ్రతుకులో నిలబడి మాట్లాడాలి

6
పక్షి రెక్కలు తగిలిస్తే పక్షి కాలేము, మన ఊహ పక్షిలా రెక్కలు విప్పాలి
పూల రేకుల్లో మునిగితే పూవు కాలేము, మన కల పూవులా వికసించాలి
అక్షరాలు కూర్చితే కవి కాలేము
కవిగా జీవించటం సాధన చేయాలి, నిజాయితీగా స్పందించే అలవాటుండాలి

7
కవిత్వం రప్పిస్తే కవులం కాలేము
కవిత్వాన్ని తప్పించుకోలేనివారు కవులవుతారు
భావం కవిని అనుసరిస్తే ఉపన్యాసమౌతుంది
కవి భావాన్ని ఆశ్రయిస్తే, ధ్యానిస్తే కవిత్వం వస్తుంది

__________________
'ఆకాశం' సంపుటి నుండి 

25 సెప్టెంబర్ 2011

ఫొటోలు: వారణాసి, గంగానది, కవిత్వం

వారణాసినీ, గంగానదినీ చూడాలనే ఆర్తి అంతకుముందు చాలాసార్లు కలిగేది. ఇవి ఒక మతానికీ, విశ్వాసానికీ సంబంధించినవి మాత్రమే కాదు, అనాదినుండీ భారతీయ జీవనదార్శనికతకి ఇవి ఉన్నతమైన స్థానాలు. మనిషి మరణించే నిమిత్తం, మరణించాక తిరిగి జన్మించకుండా ఉండే నిమిత్తం ఒక క్షేత్రాన్ని ఎంచుకోవడం బహుశా, భారతీయ జీవనవిధానంలో మాత్రమే ఉంటుందేమో. ఆ ఆలోచనల వెనుక ఉన్న గొప్ప భావవాహిని ఇవాళ్టి ఉపరితల జీవితాలకి అర్ధం కాకపోవచ్చును. అక్కడకు వెళ్ళాక వారణాసీ నగరం నేను ఊహించుకొన్నదానికి అదనంగా కొంత నాగరికతని జోడించుకొన్నట్టు కనిపించింది కానీ, గంగానది నా ఊహల కన్నా ఉన్నతంగా అనిపించింది. గంగానది నా అంతస్సారమేమో అనిపించింది. 'నా' ఒక వ్యక్తి కాదు, మానవజాతి. గంగని దర్శించినపుడూ, గంగ ఒడిలో నన్ను దాచుకొన్నపుడూ గొప్ప స్వచ్చత, గొప్ప సరళత్వం, వాటిని మించి తెలియరాని ప్రశాంతత నా ఉనికిని కమ్ముకొన్నాయి. ఒకరోజు గంగా ఆరతి చూసాను. మరొకరోజు గంగ మొదటి ఘాట్ నుండి చివరి ఘాట్ వరకూ నడిచి తిరిగాను. సుమారు ఒకవారం అక్కడ గడిపి తల్లీ మళ్ళీ నిన్ను ఎప్పుడు చూస్తాను అని గంగానదిని తలుచుకొంటూ తిరిగివచ్చాను.

2006 నవంబరులో గంగను, వారణాసిని మొదటిసారి దర్శించినపుడు తీసిన ఈ ఫొటోలను చూడండి. 156 ఫొటోలు. వాటిని చూసేందుకు ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.
తరువాత రెండవసారి 2008 మే లో వెళ్లినపుడు తీసిన ఫొటోలను కూడా ఇక్కడ జత చేస్తున్నాను. 127 ఫొటోలు. వాటిని చూసేందుకు ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.





రెండవ యాత్ర.





23 సెప్టెంబర్ 2011

చాలు


అడవిలో వికసించి రాలిన అనామక పుష్పంలా
ఎవరూ చూడనప్పుడు ఎగురుతూ వెళ్ళిపోయిన పేరు తెలియని పిట్టలా
అక్షరాలు గుర్తించేలోపు అదృశ్యమైన ఊహలా
గుడి తలుపులు మూసాక లోపల వెలుగుతున్న దీపంలా
నిశ్శబ్దంగా బ్రతికితే ఏమిటి, నిరాడంబరంగా వెళ్ళిపోతే ఏమిటి

కళ్ళలో దయా, స్పర్శలో నిర్మలత్వం,
మాటలో నిజాయితీ, మనిషిలా స్పందించటం మరిచిపోకుండా ఉంటే చాలు
హాయిగా నవ్వటమూ, హాయిగా ఏడవటమూ పోగొట్టుకోకుండా ఉంటే చాలు

దృశ్యమేదైనా చూడటమే ఆనందంగా
శబ్దమేదైనా వినటమే ఆనందంగా
రుచి ఏదైనా ఆస్వాదించటమే ఆనందంగా
జీవితమెలా వున్నా జీవించటమే ఆనందంగా ఉండగలిగితే చాలు

విశాలమైన మెలకువలూ, విశాలమైన నిద్రలూ తనివితీరా అనుభవిస్తే చాలు
వెలుపలా, లోపలా బోలెడంత విశ్రాంతి సంపాదించగలిగితే చాలు
బ్రతికినంత నిశ్శబ్దంగా, నిరాడంబరంగా మన చోటు ఖాళీ చేస్తే చాలు

__________________
'ఆకాశం' సంపుటి నుండి 

13 సెప్టెంబర్ 2011

'ఆరాధన' మొదటి సంపుటి నుండి..

1
సామ్రాజ్యాలను జయించినా
కీర్తి విస్తరిల్లినా
చిరుగాలికి ఊగే పచ్చగడ్డి మీది నుంచి
జారిపడే మంచుబిందువుని చూసి
మౌనంలో పడకపోతే
జీవితపు విలువలు తెలియవు

2
మరొక వేకువ
నీకు నీరాజనం ఇవ్వటానికి వస్తుంది
పుష్పాలు తమ అలంకారాలను
నీకోసం సిద్దం చేసుకొంటున్నాయి
నీకు దారి ఇవ్వటానికి
మంచుపరదాలు పక్కకు తప్పుకొంటున్నాయి
కానీ
నిన్న రాలిన ఎండుటాకు
తన చివరి వీడ్కోలు తెలుపుతూనే వుంది

3
పిట్టల కూతలు
గాలిని కావలించుకొని
ఉదయకాంతికి స్వాగతం చెబుతున్నాయి

మంచుబిందువు చుంబించే పుష్పాన్ని
ఉదయకాంతి ఆశీర్వదిస్తుంది

పసిపాప నుదుటిని
చిరుగాలి చుంబిస్తుంది
కనులు తెరవని పాప
గాలికి చిరునవ్వుని అద్దుతుంది

చెరువులో జారిపడిన ఎండుటాకు
తన అనుభవాలని చెరువుకి వివరిస్తుంది

అహంకారి మానవుడు
ఈ లోకంలో ఒంటరిగా మిగిలాడు

4
నా మౌనం అరణ్య నిశ్శబ్దాన్ని తాకినప్పుడు
నా నిట్టూర్పు కెరటాలచే ఆహ్వానించబడినప్పుడు
నేను జీవించే ఉన్నానని నాకు స్పష్టమైంది

5
ఉదయం వికసించింది
పుష్పాలు రేకులు విప్పాయి
తుమ్మెద వాలింది
గాలితెర కదిలింది

నన్ను ఎరిగిన నా మిత్రుడు
నన్ను చూసి చిరునవ్వు నవ్వాడు

6
ప్రశ్నా
పరంపరలతో
నన్ను నేను వేధించుకొంటున్నపుడు
నన్ను తాకిన వాన చినుకు
ఆకాశంలో మెరిసే ఇంద్రధనస్సును చూడమని చెప్పింది

సప్తవర్ణాలలో నా చూపులు కరుగుతున్నపుడు
నన్ను గురించీ
ఇంద్రధనస్సును గురించీ
ప్రశ్నించాలన్న ధ్యాసే నానుండి మాయమైంది

12 సెప్టెంబర్ 2011

ఫొటోలు : శ్రీ రమణాశ్రమం, శ్రీ అరుణాచలం

శ్రీ అరుణాచలం (తిరువణ్ణామలై) జీవన్ముక్తిని అన్వేషించేవారు సందర్శించవలసిన క్షేత్రం. ఈ క్షేత్రాన్ని స్మరించినా ముక్తి కలుగుతుందని పెద్దలమాట. అయితే అరుణాచలం అంటే ఏమిటి, స్మరించటం అంటే ఏమిటి, ముక్తి అంటే ఏమిటి...

శాశ్వతసత్యానికి సంబంధించిన వెలుగు కొందరు మహాత్ములలో, కొన్ని పవిత్రక్షేత్రాలలో ఏమంత శ్రమలేకుండా గోచరిస్తుంది. అయితే ఆ వెలుగుని అనుభూతించడానికీ తగినంత నిర్మలమైన, ప్రశాంతమైన మానసిక స్థితి ఉండాలి. పాత్రను బట్టి గంగ అన్నట్లు, యోగ్యతను బట్టి అనుభూతి.

అరుణాచల క్షేత్రాన్నికేవలదృశ్యంగా చూసినా ఒక అనాది నిశ్శబ్దమేదో మనని పిలుస్తున్నట్టుగా ఉంటుంది. తన వద్దకు రమ్మని, తనలో కరిగిపొమ్మని ఆ పవిత్రత మనవైపు దయగా చేతులు చాస్తున్నట్లు ఉంటుంది...

శ్రీ రమణులవంటి జ్ఞానులు, పర్వతపాదంలోని ఆలయంలోనే కాక, పర్వతం పర్వతంలోనే భగవంతుని స్వరూపాన్ని దర్శించిన ఆ క్షేత్రాన్ని చూడండి.

ఈ ఫొటోలు 2007 జనవరిలో శ్రీ రమణమహర్షి జయంతి రోజులలో వెళ్ళినపుడు తీసినవి. ఈ ఫొటోలలో శ్రీ రమణాశ్రమం, శ్రీ అరుణాచల గిరిప్రదక్షిణ, కొండపై శ్రీ రమణులు నివశించిన స్కందాశ్రమం, విరూపాక్ష గుహ, యోగి రాంసూరత్ కుమార్ ఆశ్రమం, శ్రీ అరుణాచల ఆలయ దృశ్యాలను చూడవచ్చు. ఇవి 240 ఫొటోలు.

అన్ని ఫొటోలనూ చూడడానికి ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.










09 సెప్టెంబర్ 2011

మరొక మెలకువ కోసం

నాయకులని చూసి నేనొక నాయకుడిని కావాలనుకోలేదు

ప్రతి మనిషీ తన జీవితానికి తానే నాయకుడినని గ్రహించినపుడు
మానవులు అడుగుతారు
'మాకు లేని ఏ భయాన్ని సృష్టించి
మాకు నాయకుడిగా ముందు నడవాలనుకొంటున్నావు' అని.

శాస్త్రవేత్తలను చూసి నేనొక శాస్త్రవేత్త కావాలనుకోలేదు

ఏ మొక్కల నుండో కొంచెం ఆహారం సేకరించి
మిగిలిన కాలం మానవులు సంతోషంగా గడుపుతున్నపుడు
వారు అడుగుతారు
'మాకు లేని ఏ బలహీనతలు కలిగించి
నీ ప్రయోగఫలాలు మా ముందు ఉంచాలనుకొంటున్నావు' అని.

కవులను చూసి నేనొక కవిని కావాలనుకోలేదు

జీవనానందమే కవిత్వ రహస్యమని,
ప్రతి మనిషీ తానొక కావ్యాన్నని తెలుసుకొన్నపుడు
వారు అంటారు
'మా పాట మేం పాడుకొంటాం. మేమే మా పాటలమై ఉన్నాం.
ఇక నీ పాట వినే తీరిక లే'దని.

ఏ మానవుని చూసీ, నేను అతనిలా కావాలనుకోలేదు.
నేను చూసిన ప్రతి మనిషీ,
తాను మరొకలా, మరొకరిలా కావాలనుకొంటున్నాడు

కానీ,
పూలని చూసి, నేనూ ఒక పూవు కావాలనుకొన్నాను

పూవుకి తననెవరో చూడాలన్న లక్ష్యం లేదు
మరొక పూవులా ఉండాలన్న కోరిక లేదు
సాయంత్రానికి రాలిపోతానన్న దిగులు లేదు
ఒక రంగుల నవ్వులా వికసించి, నిశ్శబ్దంలో కలిసిపోతుంది

ఆకాశాన్ని చూసి, నేనూ ఆకాశాన్ని కావాలనుకొన్నాను

ఎన్ని రాత్రులు, పగళ్ళు వచ్చివెళ్ళినా
ఆకాశం కొంచెం కూడా చలించలేదు
మబ్బులూ, సూర్యుడూ, చంద్రుడూ, నక్షత్రాలూ
ఎన్నిసార్లు నడిచివెళ్ళినా దానికి ఏ మరకా కాలేదు
తెంపులేని ఆనందంలా ఆకాశం ఎప్పుడూ తెరుచుకొని ఉంటుంది

ఒక రాత్రి కలగన్నాను
కలలో నేను పూలనీ, ఆకాశాన్నీ చూసాను

మేలుకొన్నాక
అవి నాలోనివనీ,
అవి అన్నీ నేనే అయి ఉన్నాననీ తెలుసుకొన్నాను

ఇప్పుడు మేలుకొని పూలనీ, ఆకాశాన్నీ చూసి
ఇవి నాలోనివనీ, ఇవి అన్నీ నేనే అయి ఉన్నాననీ చెప్పే
మరొక మెలకువ కావాలనుకొంటున్నాను


______________________
'నేనే ఈ క్షణం ' సంపుటి నుండి 

05 సెప్టెంబర్ 2011

హైకూలు


వర్షం
క్షణం పూచే నీటి పూలతో
ఊరు నిండిపోయింది

ఓ క్షణం జీవించాను
అలపై చిట్లిన
వెన్నెలను తాకబోయి

రంగులపిట్ట
మనసు కాన్వాసు పై
రంగులు పులిమేస్తుంది

దూరంగా దీపం
దానిని కాపాడుతూ
అంతులేని చీకటి

పడవ కదలటం లేదు
నీడనైనా తనతో రమ్మని
కాలువ లాగుతోంది
 
(దృశ్యాదృశ్యం  నుండి)


03 సెప్టెంబర్ 2011

గాయపడినప్పుడు

అకస్మాత్తుగా గాయపడతాము
మన ప్రాణం నింపి విడిచిన మాటని ఎవరో తేలిక నవ్వుతో చెరిపేస్తారు
పగటి కలలో గాలిపటంలా తేలుతున్నపుడు ఎవరిదో అరుపు దారమై లాగేస్తుంది
కోనేటిలో నిదానంగా ఈదే చందమామకి రాయి తగిలి వేయి ముక్కలౌతుంది
మన ముఖాన్ని కలగంటున్న అద్దం పగిలి మనల్ని అన్నివేపులా విసిరేస్తుంది

అప్పుడు ఎవరో మనల్ని చెరిపేసి మన స్థానంలో గాయాన్ని నిలబెడతారు
అప్పటి నుండి ఒక గాయం మన బదులు మాట్లాడుతుంది, తింటుంది, నిద్రపోతుంది
మనం నవ్వాల్సివస్తే మన బదులు ఒక గాయం నవ్వుతుంది

గాయం గదిలో చేరి చిరునవ్వు కాంతినైనా, ఆర్ద్రవాక్యం వంటి శీతల పవనాన్నైనా
తనలోనికి రానీయకుండా తలుపులు మూసేస్తుంది
స్వాతి చినుకులాంటి గాయాన్ని స్వీకరించి ఆల్చిప్పలు మూసుకొంటాయి
జీవితం గది చుట్టూ దయగా, ఆత్రుతగా పచార్లు చేస్తూ ఉంటుంది

గాయం తపస్సు చేస్తున్నంత శ్రద్దగా, తనతో తాను యుద్ధం చేస్తుంది
పరీక్ష రాస్తున్నంత ఏకాగ్రతగా తనని తాను వ్యక్తం చేసుకొంటుంది
కాంతినిండిన ఒక ఉదయం ఆల్చిప్పలూ, తలుపులూ తెరుచుకొంటాయి
చినుకుతో పోరాడిన జీవి ఏదో
చందమామలా బైటికి వచ్చి జీవితాన్ని కౌగలించుకొంటుంది


__________________
'ఆకాశం' సంపుటి నుండి 

29 ఆగస్టు 2011

నా కవిత్వం : My Poesy


మహా సముద్రాలు ఈదమని కవ్విస్తుంటే
పాదమైనా మోపనట్లు నడిచి వెళ్ళే మంత్రవిద్య నా కవిత్వం

దృశ్యం నుండి రహస్యం లోకి
ఉద్వేగాల నుండి స్వచ్ఛత లోకి
భయం నుండి స్వేచ్ఛ లోకి
శ్రమ తెలియక నడిపించే స్నేహం నా కవిత్వం

నా కవిత్వం పోరాడదు. బ్రతిమాలదు
తాను కూర్చుని మనని నడవమనదు. మోయమనదు
తవ్వినకొద్దీ పుట్టుకువచ్చే చీకటిగని కళ్ళముందు గుట్టపోసి భయపెట్టదు

నచ్చినట్లు ఎగిరేందుకు క్రొత్త ఆకాశాలని చూపిస్తుంది
మనం ఎన్నుకొన్న రెక్కల కోసం కొంచెం శక్తిని పొట్లం కట్టిస్తుంది
మన లోలోపలి జీవితేచ్ఛలా మన ఉనికి చాలు ఉత్సవమని భరోసానిస్తుంది

స్వచ్ఛమైన మెలకువ నా కవిత్వం. స్వచ్ఛమైన నిదుర నా కవిత్వం
ఆద్యంతాలు తెలియని ఆశ్చర్యంలాంటి జీవితం నా కవిత్వం
జీవించినంత సరదాగా మరణించటం నేర్పే క్రీడ నా కవిత్వం


My Poesy

While large oceans are luring me to swim
The magic art of not placing my foot but treading on is my poetry
From the scene into secret
From emotions to purity
From fear to freedom
Friend that makes me walk in ease is my poesy

My poetry seldom fights, does never plead
Itself sitting, it will not ask us to walk, nor asks us to carry load
Scares never our eyes with heaping dark mine that comes out as they delve

It gives us new skies to fly as we like
Gives us some energy packed for our chosen wings
As the life force in us it teaches us that existence is a fest itself
Pure awakening is my poetry.
Untainted sleep is my poesy.
The awe of life not knowing the beginning and the end is my verse
Teaching the art of dying as with the joy we lived is my poesy.


_________________________

'ఆకాశం' సంపుటినుండి
Translation: Mrs. Jagathi

ఆకాశం: నా కొత్త కవిత్వ సంకలనం వచ్చింది











ఆకాశం: నా కొత్త కవిత్వ సంకలనం వచ్చింది
100 కవితలు, 140 పేజీలు, రూ. 70
ప్రతులకు: పాలపిట్ట బుక్స్
# 16-11-20/6/1/1, # 403,విజయసాయి రెసిడెన్సీ, 
సలీంనగర్, మలక్ పేట్, హైదరాబాద్ 500 036 palapittabooks@gmail.com cell:9848787284

25 ఆగస్టు 2011

ఫొటోలు : నేను చూసిన పాపికొండలు


కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం పాపికొండలు చూసినప్పుడు, తీసిన ఫోటోలు ఇవి. 
తరువాత ఆ ఫోటోలు చూస్తూ అప్పటి ప్రశాంతత ని గుర్తుకు తెచ్చుకొంటే, ఒక్కొక్క ఫోటో కీ ఒక్కో వ్యాఖ్య స్పురించింది. 
ఇక్కడ కొన్ని ఫోటోలు ఇస్తున్నాను. ఇవి యాభైకి పైగా చిత్రాలు. అన్నీ చూడడానికి ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.









24 ఆగస్టు 2011

అతను - ఆమె : He and She

ఆమె తెలివైనదని అతను
అతను దయగలవాడని ఆమె
మనస్పూర్తిగా భ్రమ పడతారు

ఆమె తెలివిలేనిదని అతను
అతను దయలేనివాడని ఆమె
అవసరానికి మించి తెలుసుకొంటారు

ఆమె దయగలదని అతను
అతను తెలివైనవాడని ఆమె
దయగా తెలివి తెచ్చుకొని శాంతి పొందుతారు


He and She

Assessing her as a shrewd woman,
Appraising him as a benign man,
They misread each other soulfully!

Condemning her as stupid,
Censuring him as ruthless,
They know about each other excessively!

Realizing her as an empathetic companion,
Recognizing him as a smart partner,
They retire to tranquillity wisely!

_______________________________
'ఆకాశం' సంపుటి నుండి
Translation: Sri Mandalaparthy Kishore

22 ఆగస్టు 2011

మహా వైఫల్యం

విఫలమైన కాంతి రంగులుగా కనిపిస్తుంది

అన్నీ అంతే
సత్యం నుంచి వైఫల్యమే జీవితం, ప్రపంచం, పాలపుంతలు

నా కవిత్వమూ అలాగే ఉండాలని, 
ఒక మహా నిశ్శబ్దం వైఫల్యంగా

జల జలా మాటలు కాదు
మహా నిశ్శబ్దాన్ని అదిమి పట్టుకొన్న ఒక్కొక్క అక్షరం కావాలి

ఇంత ప్రపంచం, ఇన్ని అనుభవాలూ అక్కర్లేదు
చాలా వరకూ చెరిపేయ వచ్చును

ఓ మంచు కణం ..  ఓ తృణం..  ఓ నేను..
అది కూడా క్రమంగా చెరిగి పోవచ్చును 

ఎండుటాకుల మీద నడక

పక్క కుదరదు. కలలు పట్టవు
రెప్పలకింద సూర్య బింబం మెరమెర లాడుతుంది

ప్లాస్టిక్ పూలని తాకి గాలి గాయపడుతుంది
నాగరికుడు వాడిపోడు. వికసించనూ లేడు

సంభాషణలో కొత్త వాక్యం, పదం, లేదా ఉచ్ఛారణ
నవ్వే చూపు రెక్క ముడిచి ఆలోచనపై వాలుతుంది

కొయ్య స్పర్శ లూ, కొయ్య మాటలూ,
కొయ్యబారిన చెట్లకి పూలు పూయవు

నమ్మకాల బుడగలకి సూది స్పర్శ
కలల రంగులు ముడుచుకు పోతాయి

కన్నీరు రాని దు:ఖం, కోపం రాని దు:ఖం,
కెరటాన్ని మడిచి లోయలోకి విసురుకొన్న దు:ఖం

ఏ కారణమూ, ఏ ఉద్వేగమూ శాశ్వతంగా ఆదుకోవు
దొరికిన శబ్దాలు పట్టుకొని ఎటో ఈదుతుంటాం 

18 ఆగస్టు 2011

పిల్లల లోకం

ఏ లోకం నుంచి వస్తారో ఈ పిల్లలు
ఈ కొత్త ప్రపంచాన్ని తేరిపార చూస్తారు

అక్కడ వాళ్ళు సంగీతంలో సంభాషిస్తారేమో
మన ఎదగని భాషని వాళ్ళ సంగీతంలోకి అనువదించుకొంటారు

వాళ్ళ లోకంలో జీవించటమంటే నర్తించటమేమో
ఇక్కడకూడా అల్లరి లయబద్దంగా చేస్తారు

మొక్కలూ, పిల్లలూ కలిసి ఆడుకొనే లోకమేమో అది
ఇక్కడ నవ్వుతారా, నిద్రిస్తారా, ఏడుస్తారా
అన్నీ పూలు పూస్తున్నట్టో, రాలుతున్నట్టో ఉంటాయి
తాము చేసేవి తమకు తెలీదు మొక్కలకు లాగే

ఏ లోకమో ఈ పిల్లలది
అక్కడ కాలం వుండివుండదు
ఆనందం తరువాత ఆనందమే కాని క్షణాల లెక్క తెలీదు

వాళ్ళ కలలూ, జ్ఞాపకాలూ
నీటి మీది బుడగలలా  ఎటో కొట్టుకుపోయినా పట్టించుకోరు

పిల్లలకి పుట్టామని తెలీదు, చనిపోతారని తెలీదు
అవి లేని లోకం నుండి వచ్చారేమో, అవి వాళ్లకి అర్ధం కావు

శరీరాలు అక్కర్లేని ఏ లోకం నుండి వచ్చారో ఇక్కడ దోబూచి ఆడతారు
అదృశ్యమయ్యే  లోకాలు మనకు అందవు కదా
కళ్ళు తెరిచి ఫకాలున నవ్వుతారు

పిల్లలకి చీకటి భయం, నిశ్శబ్దం భయం
అవి లేని కాంతి నించి వచ్చి ఉంటారు, శబ్దం నించి వచ్చి ఉంటారు

పిల్లలు తపతపా అడుగులేస్తూ మన లోకం లోకి నడుస్తూ ఉంటారు
వాళ్ళ అడుగులలో చివరిసారి ప్రతిఫలిస్తూ ఆ లోకపు సౌందర్యం అదృశ్యమౌతుంది

వాళ్ళ చేతులు పట్టుకొని నడక నేర్పుతామా
ఎపుడైనా వాళ్లిటు రావటం మాని
మననే అటు తీసుకుపొతే బాగుండునని ఎదురుచూస్తాము

ప్రపంచాలు

మనిషి ఒక ప్రపంచం 

బలం - బలహీనత 
వెలుతురూ - చీకటి 
ఒక ప్రపంచానికి ఒక మిశ్రమం 

ప్రతి ప్రపంచంలో 
పూలుంటాయి. ఎడారులుంటాయి

ప్రతి ప్రపంచంలో ముప్పాతిక 
కన్నీటి సముద్రమూ ఉంటుంది 

బహుశా, 
ప్రతి ప్రపంచంలో 
తనకే తెలియని అనంతాకాశం ఉంటుంది 

కొవ్వొత్తి

గది అంతా కాంతి నిచ్చే ఈ జ్వాలకి
చిక్కని కాంతి చర్మం ఒక సరిహద్దు

విత్తనం లాంటి వత్తిని
పారదర్శకంగా దాచుకొంది ఈ కాంతి ద్రాక్ష

వణికి వణికీ కదలని కాంతి ఏ చలికి గడ్డ కట్టింది

ఇంతలో రూపాంతరమై
జారుతున్న చినుకులా మృదువుగా మొనతేలింది

ఏ పిల్లాడు చెక్కాడు
ఈ కాంతి ముల్లును ఇంత సూటిగా

ఈ కొవ్వొత్తికి పొడవునా నీడ ఉంది కాని
నీడకి కాంతి రేఖలేదు

ఆర్పివేశాక చూస్తే
కొవ్వొత్తి టేబుల్ మీద ఉండిపోయింది
నీడని వెంటబెట్టుకొని కాంతి ఎటో వెళ్ళిపోయింది

17 ఆగస్టు 2011

పాపాయితో దేవుడు

నిద్రలో పాపాయి నవ్వింది 
తల్లి చెప్పింది 
'పాపాయితో దేవుడు మాట్లాడుతున్నాడ'ని

మనకి దేవుడు లేడు
కానీ 
దేవుడంటేనే లేకపోవటం 
మబ్బు మరకలు లేని నిర్మలాకాశం దైవం 

మన నిండా మబ్బులు పట్టి
రంగులూ, మెరుపులూ, శబ్దాలూ, జల్లులూ వెదజల్లుతాం
మనకి దేవుడు ఉండడు

కానీ, 
ఏమీ లేని నిర్మలాకాశం వంటి పాపాయితో 
లేకుండా ఉన్న దేవుడు మాట్లాడితే 
ఆశ్చర్యమేముంది 

16 ఆగస్టు 2011

అగరువత్తుల అమ్మాయి

అగరువత్తుల పెట్టెలు పట్టుకొని
ఒక చిన్నారి పాప, తన తమ్ముడితో  నా దగ్గరకు వచ్చింది
'రెండుకొంటే ఒకటి ఫ్రీ, తీసుకోండి' అంది
తీసుకొన్నాను

వాటికి అంత పరిమళం ఉండదు
కొన్ని క్షణాలు ఆ చిన్నారులలో వీచే సంతోష పరిమళాలు
నాకు అగరు వాసనల కంటే ఎక్కువ ఇష్టం

పక్కన ఉన్న మిత్రుడు నా తెలివి తక్కువ కొనుగోలును కనుగొన్నాడు
'అవి మంచి వాసన రావు' అన్నాడు
అతనితో అన్నాను
'అంతర్జాతీయ రంగునీళ్ళ వ్యాపారుల దగ్గర కంటే
ఈ పిల్లల దగ్గర మోసపోవటం నాకు తృప్తినిస్తుంది' అని

ఏం చెప్పాలి మరి
'తెలివిగా, నిర్దయగా ఉండటం కంటే
తెలివితక్కువగా, దయగా ఉండటం మంచిది' అంటే 
అతనికి అర్ధమౌతుందా
 

15 ఆగస్టు 2011

కొన్ని సమయాలు : Certain times

ఏ పనీ చేయరాని కొన్ని సమయాలుంటాయి.
గర్భంలోని శిశువులా కుదురుగా ఉండాల్సిన సమయాలుంటాయి 
గాజు సీసాలో కొత్తగాలిని బందించినట్లు ఏమీ మాట్లాడరాని సమయాలుంటాయి 

సంభాషణ సగంలో గది వెలుపలి సవ్వడి వినబోయినట్లు 
ఊహల్లేని ప్రశాంతిలో ఆకాశం లోపలికి చూడబోయినట్లు 
ఊరికే ఎదురుచూస్తూ ఉండాల్సిన సమయాలుంటాయి 

కణ కణమూ కలిసి కారు మేఘం తయారయేవరకూ 
సారమంతా జతగూడి లేతమొక్క నిటారుగా నింగిముఖంలోకి చూసేవరకూ 
గాయపడిన దేహాన్నో, హృదయాన్నో 
కాలం మునివ్రేళ్ళతో నిమిరి జీవరసం నింపే వరకూ 
పలుచని స్పందలన్నీ కలిసి 
చిరునవ్వో, కన్నీటి బిందువో తనంత తాను పుష్పించే వరకూ 

పని చేయకపోవటమే సరైన పనిగా ఉండే సందర్భాలుంటాయి 
ఉత్సవమంత ఉత్సాహంతో ఊరికే ఉండే విరామాలుంటాయి 
మేలుకొన్నంత సహజంగా నిద్ర పోవలసిన రాత్రులుంటాయి 

ఇది కాదు, ఇది కాదంటూ 
ఎప్పటి అనుభవాలు దాటి జీవితం లోతులు చూసే క్షణాలుంటాయి

అలవాటైన మాటలు విడిచి,  అలవాటైన పనులు విడిచి,  అలవాటుగా బ్రతకటం విడిచి
మరలా మొదటినుండి మేలుకోవలసిన సమయాలుంటాయి 

కొన్ని సమయాలుంటాయి 



Certain times

There are certain times
When you may not do any thing
Just sit tight
Like a baby snugly fitted in the womb;
Times when you may not open your mouth
Any more than a bottle
Just filled with fresh air and closed.

Like when you stop a conversation
To hear a noise outside the room
Or when about to gaze into the depths of the sky
In a quiet mood untroubled with thoughts,
There are times when you have to keep waiting
And keep on waiting only

Other than waiting in general
Or standing in the front yard to receive an unknown guest
Or when learning to be patient with all your passions under check
There are times when you may not do any thing.

Doing nothing seems to be the fittest thing to do
As when a dark cloud is slowly created,, particle by particle
Or a small seedling gathers the essence from the soil

Or till Time the healer strokes thru bruised body
And the broken heart with tender, loving finger tips
To make them whole and renewed again

And finally till all the delicate responses of life
Are gathered together to blossom into a smile or a tear

There are intervals of idleness
Which we may celebrate with an enthusiasm fitting for a festival;
And nights when sleep would be as natural as waking up

There are occasions when you gaze into the depths of life
Beyond the past experiences rejecting something or another

There are certain times,---
Times when you may have to give up your old habits,
Old avocations, and old life style
And wake up to a new dawn
To start life all over again.


________________________________
'ఆకాశం' సంపుటి నుండి 
English translation: Sri N.S. Rachakonda

13 ఆగస్టు 2011

పాప ఇచ్చిన ఆకాశం

గదిలో నేను ఎప్పటి నాతోనే కాలం గడుపుతున్నపుడు
గుమ్మంలోంచి మా అమ్మాయి మబ్బుతునకలా లోనికి వచ్చి
'నాన్నా, ఆకాశం వెళ్ళిపోతోంది చూడు' అంది.

బైటికి వచ్చి చూస్తే
సూర్యకాంతిలో స్వచ్ఛనీలంగా మెరుస్తున్న ఆకాశంలో
తేలికపాటి మబ్బు తునకలు
బడి వదిలిన పిల్లల్లా వేగంగా వెళిపోతున్నాయి

ఇన్ని సంవత్సరాలుగా
నా లోపల కదలకుండా ఉన్న ఆకాశాన్ని
కొన్ని క్షణాలు చలింపచేసి
నాకు ఆశ్చర్యాన్నీ, సంతోషాన్నీ కలిగించింది మా అమ్మాయి

ఏదీ నిలబడకపోవటం వెనుక ఎంత సంతోషం దాగి వుందీ

'ఆకాశం ఎక్కడికీ వెళ్ళదమ్మా, మబ్బులు వెళతాయి' అని
పాపతో చెప్పాలనుకొన్నాను
కానీ కదిలే ఆకాశాన్ని నాకు ఇచ్చిన ఆమెకి
కదలని ఆకాశాన్ని ఎలా ఇవ్వను

నిజంగా ఆకాశం ఎప్పుడూ వెళ్లిపోతూనే ఉందేమో
నాకు మాత్రం ఏం తెలుసు


అంతరాత్మవంటి వాడు

తిట్టాను కదా ఇక రాడేమో అనుకొంటే ఉషస్సులా నవ్వుతూ వస్తాడు
మెచ్చుకొన్నాను కదా తానే వస్తాడనుకొంటే
దీపాలారిన చీకట్లో మాయమైనట్లు మళ్ళీ కనిపించడు

ఏమిటలా చేస్తావంటే తిట్టారా, మెచ్చారా చూడను
మాటల్లో ఆర్ద్రత ఉందా, లేదా చూస్తానంటాడు
నీకుపయోగం మాట్లాడంటే మాటలు రానట్లుంటాడు
ఎవరైనా దు:ఖంలో ఉంటే వెళ్లి మరీ ఎన్నో కబుర్లతో ఓదార్చుతాడు

మన తప్పులకి కోపం వస్తే తాటాకుమంటలా భగ్గుమంటాడు
అంతలోనే చల్లారి నా నీలో సౌందర్యం మాత్రమే ఉండాలంటాడు
మంచి ఎవరిలో కనిపించినా మహా సంబరపడతాడు
మనం మంచివేపు నడిస్తే ఆనందాశ్రువులు రాల్చి దీవిస్తాడు

బలం, ధనం, పదవీ, తెలివీ, పేరూ
మనిషి స్నేహితులా, యజమానులా అని అడుగుతుంటాడు
అవి ఎక్కువైనచోట ఊపిరాడదేమిటంటాడు

దయ ఉంటే చాలంటాడు
దయ కన్నా తెలివేదీ, బలమేదీ ఆలోచించమంటాడు
దయ కన్నా సుఖమేదీ, సౌందర్యమేదీ ప్రశాంతంగా చూడమంటాడు
దయగల వారెవరైనా, పరిచయమే లేకపోయినా తనవారంటాడు

దయ ఉంటే ఓడిపోతామంటే, దయ లేకపోవటమే ఓడిపోవడమంటాడు
ఎక్కడ పోటీ మొదలైనా, పోటీ గెలుస్తుంది, మనిషి ఓడిపోతాడంటాడు

ఇతను ఏ లెక్కలకీ అందడు. లెక్కలు మానేస్తే అర్ధమౌతానంటాడు

ఏమిటో ఇతను - అచ్చం మన అంతరాత్మలా మాట్లాడతాడు
ఏమిటో ఇతను - మనం పోగొట్టుకొన్న జీవితంలా ఉంటాడు


_________________
'ఆకాశం' సంపుటి నుండి 

12 ఆగస్టు 2011

ప్రేమలోంచి జీవితంలోకి

నేను మగవాడనే లేత నీలి భావాన్ని
నీవు స్త్రీవనే స్వచ్ఛ ధవళ భావానికి పూర్తిగా సమర్పించాను
గరుకు చీకటి గర్భంలో ఒంటరి విత్తనంలా ముడుచుకొన్న నేను
నీ కోమల స్నేహ పరిమళం లోకి పూవులా వికసించాను

అంతులేని దయతో మనని ఒకరినొకరికి చూపిన కాలం
నాకు అర్ధం కాని వాత్సల్యంతో వేరు చేసినపుడు
పూవును మరలా విత్తనంలా మారమన్నాను
కానీ వేరు తొలగించిన బాధ ఏదో పీడకలలా ముసురుకొంది

నువ్వు రాకముందు నుండీ నాలో ఉన్న చీకటిని
నువ్వు వచ్చి వెళ్ళాక గమనించి భయపడ్డాను

పాతాళం నుండి ఎగసివచ్చిన పవిత్ర జలధార వంటి దు:ఖంలో
పసివాడిలా నేను పదేపదే స్నానం చేసినా
నీలో కరిగిన నా నీలి ఛాయ తిరిగి నన్ను చేరటానికి నిరాకరించింది
. . .
కాలం నిజంగా కరుణామయి
నా లోపలి చీకటిలో నేనెవరినో, ఎక్కడ వున్నానో
తెలియని నిద్రా గర్భావాసంలో మునిగిన రోజులలో
సన్నని కిరణం లాంటి, కొన ఊపిరి లాంటి జీవన కాంక్షని
కాలం ప్రభాత పవనంలా, అమ్మలా, మానవ హృదయాలలోని దయలా కాపాడింది

నెలల తరబడి నక్షత్రాలు నేను పలకరించకుండా తరలిపోయాక
క్రమంగా సూర్యోదయంలా, మృదువుగా జీవన స్పృహ మేలుకొంది

ఇప్పుడు చూస్తున్న జీవితం గత జీవితం కాదు
తన బూడిద లోంచి పునరుత్థానం పొందే ఏదో పురాణ పక్షిలా
నా కలల, భయాల భస్మం లోంచి పునరుత్థానం పొందిన సరిక్రొత్త జీవితం

తన మరణాన్ని నవ్వుతూ పలకరించి వచ్చినవాడిలా
క్షణ క్షణమూ సాహసంతో, ఉత్సాహంతో పరవళ్ళు త్రొక్కే జీవితం

ఇప్పుడు నేను పురుషుడిని కాదు, స్త్రీనీ కాదు
నేను మానవుడినీ, మరే ప్రాణినీ కాదు
ఎ భావాల మేఘాలూ లేని స్వచ్ఛ వినీల గగనాన్ని, నేను స్వచ్ఛమైన జీవితాన్ని
. . .
నువ్వు వెళ్ళేటపుడు నీ నన్ను జాగ్రత్తగా గుర్తుంచుకొమ్మని
పసివాడిలా పదే పదే చెప్పానని జ్ఞాపకం
నీ జ్ఞాపకాలు నా ముందు నిలిచినపుడు నా పెదాలపై దయగా చిరునవ్వు మెరుస్తుంది

ఇప్పుడు నువ్వు నాకు దూరంగా లేవు
నువ్వు దగ్గర ఉన్న రోజుల్లో మన మధ్య తెలియని దూరం ఉండేది
ఇప్పుడు మన మధ్య తెలియని సాన్నిహిత్యం కనిపిస్తోంది

మన జీవితాలు ఒకటి కాలేదు కానీ మనం ఒకటే జీవితం అని తెలిసింది
అన్ని జీవితాలూ కలిసి ఒకటే జీవితమని అర్ధమైంది

ఏ బంధంలేని, ఈ అంతం లేని జీవన మైదానం లోకి
నిన్ను తీసుకు రాలేకపోయానని ఎపుడైనా అనిపించటం మినహా
నేస్తం, నేను బాగున్నాను. జీవితమంత నిండుగా, నదిలా ఉన్నాను

_________________
'ఆకాశం' సంపుటి నుండి 

11 ఆగస్టు 2011

ఇంటి బెంగ : Home-sickness

ఏ అలజడీ లేనపుడు
అలలన్నీ కొలనులో దాగివుండి
నీటిలో నీరు పొందికగా సర్దుకొంది.

ఏ వెలుతురూ లేనపుడు
నీడలన్నీ రాత్రిలో దాగివుండి
చీకటిలో చీకటి హాయిగా విశ్రమించింది.

ఏ కదలికా లేనపుడు
శబ్దాలన్నీ నిశ్శబ్దంలో దాగివుండి
ప్రశాంతత ప్రశాంతంగా విస్తరిస్తోంది.

అయితే
ఏ పుట్టుకా లేనపుడు
అందరం ఎక్కడ దాగివున్నాం.
సృష్టి ఏమై వుంటుంది.

కొలనులో రాయి వేసాక
నీటి వలయాలు బయట పడినట్లు
ఈ ప్రశ్నలు వేసుకొన్నాక
ఏవో దిగులు వలయాలు బయట పడుతున్నాయి.

బయలుదేరిన చోటికి, త్వరగా తిరిగి వెళ్ళాలనే బెంగ ఏదో
ఈ శీతాకాలపు పొగమంచుతోపాటు
గాలి నిండా, ఆకాశంనిండా పరివ్యాప్తమౌతోంది.


Home-sickness 

When there was no ruffle
all ripples hid under the lake
and water nestled in water rather nicely.

When there was no streak of light
all shadows ducked behind night
and darkness reposed in downy darkness

When everything was calm
all sounds dissolved in silence,
and serenity had spread out stately.

***

Then,
where did we all hide
when there was no being?
And what had happened to the whole creation?

Just as concentric ripples emanate
from a placid pond once a stone is thrown into it
some inexplicable ripples of anguish
have surfaced after raising these questions.

Along with this wintry fog rises
an anxiety to reach the place of origin
to fill the air and the surrounding firmament.


_____________________
'ఆకాశం' సంపుటి నుండి
Translation: Sri N.S. Murty

మంచుబిందువు

ఉదయాన్నే మంచుబిందువులు
ఆకాశం నుండి పిట్టల వలె ఎగురుతూ వచ్చి గడ్డిపరకలపై వాలతాయి.

వస్తూ, వస్తూ అవి ఒక్కొక్క చల్లని సూర్యుని వెంట తెచ్చుకొంటాయి.

వాటితో
'ఇన్ని సంవత్సరాలలో ఒక్క సూర్యుడైనా నాలో ప్రతిఫలించలేదు.
మీలో ఎలా నిలిచాడు?' అంటాను.

'మా వలే పారదర్శకంగా ఉండు.
నీలో విశ్వమంతా ప్రతిఫలిస్తుంది.' అంటాయి.

చూస్తూ ఉండగానే
వర్ణ వర్ణాలుగా రెక్కల్ని అల్లార్చుతూ
కనిపించే లోకం నుండి కనిపించని లోకానికి ఎగిరిపోతాయి.

మంచు నివసించిన జ్ఞాపకాలు ఏవో
గడ్డిపరకలపై గాలికి ఊగుతుంటాయి.

09 ఆగస్టు 2011

సీతాకోక రంగుల ప్రయాణం

వేసవి మధ్యాహ్నం
చెట్ల నీడలో ఇసుకపైన వాలింది సీతాకోక

తన రంగుల రెక్కల్ని విప్పుతూ, ఆర్పుతూ వుంది.

విప్పిన ప్రతిసారీ
ఒక కొత్త ప్రపంచం నా కళ్ళముందు పరుచుకొంటూ వుంది.

బహుశా, అది రెక్కలు మూసిన ప్రతిసారీ
ఏ సూక్ష్మ రహస్య లోకాలనుండో
ఒక్కొక్క ప్రపంచం వాటిపైన వాలుతుందనుకొంటాను.

సీతాకోక రెక్కలు విప్పినపుడల్లా
ఒక్కొక్క ప్రపంచం
ఈ వేసవి మధ్యాహ్నపు ఆకాశంలో
చప్పుడుచేయకుండా కరిగిపోతూ ఉంటుంది.

బహుశా, ఈ రంగుల ప్రపంచాలే
ఆకాశం ద్రవించి
కారుణ్య వర్షమై కురుస్తున్నపుడు
ఇంద్ర ధనస్సులై కనిపించి,
ప్రపంచాన్ని దీవించి
సూక్ష్మ రహస్య లోకాలకు మరలా తరలిపోతాయి.

నిన్ను ఊహించటమే...

నా ప్రపంచం వెనుక నీ స్మృతి
అంతర్గత సంగీతంలా ప్రవహిస్తూనే ఉంటుంది.

నా విరామాలలో
అల తీరాన్ని తాకినట్లు
నీ జ్ఞాపకం నన్ను కోమలంగా తాకుతుంది.
సంతోషమో, విచారమో తెలియని వ్యాకులతలో
సంధ్యాకాశంలా స్తబ్దంగా ఉండిపోతాను.

పగటి దు:ఖాలపైకి
రాత్రి దయగా అవతరించినట్లు
నువ్వు నా లోపల మృదువుగా అవతరిస్తావు.

నువ్వు దూరంగా ఉన్నావని దు:ఖించాలని ఉంటుంది.
నా లోపల నా కన్నా దగ్గరగా ఉండి నవ్వుతావు.

నీ స్మృతిలో ఉంటానా
క్రమంగా నువ్వు నన్ను ఆవరిస్తావు.
తెప్పరిల్లి గమనిస్తే నేను నువ్వుగా ఉంటాను.

నేను, నేనుగా ఉండటం కన్నా
నువ్వుగా ఉండటంలోనే ప్రశాంతత కలుగుతోంది నాకు.

బహుశా నేను నేనుగా ఉండటం
నా ఊహ అయి వుంటుంది.
నువ్వుగా ఉండటం వాస్తవం అయి వుంటుంది.

ఇప్పుడు అనిపిస్తోంది..
నా బాల్యంలో
నిన్ను ఊహించెందుకే ఊహ తెలిసింది నాకు.
కానీ, నిన్ను ఊహించటమే
నిన్ను నాకు దూరం చేసినట్లుంది.