కవిత : నిర్మోహం

1

మనుషులతో నీకెలాంటి బంధం లేని క్షణాల్లో

నీ ప్రపంచం తటాలున విశాలమౌతుంది

దారిన పోయే మనుషుల్ని,

బజారులో నడకలో, పనుల్లో, మాటల్లో 

మునిగిన మనుషుల్ని

ఊరకనే గమనిస్తున్నపుడు నీకు

వారిపై వాలే వెలుగునీడలు కూడా కనిపిస్తాయి

వెలుగునీడల్ని పొదువుకొన్న గాలీ,

గాలిని పొదువుకున్న ఆకాశమూ,

ఆకాశాన్ని పొదువుకున్న జీవితమూ 

కనుల ముందు సాక్షాత్కరిస్తాయి

మనుషులు నీకేమీ కాని క్షణాలు

ఎవరూ నిన్ను వారి చేతనలోకి లాగని,

నీ చేతనలోకి చొరబడని క్షణాలు అద్భుతం

2

ఆ కొండ చుట్టూ నడిచే సమయాల్లో

బాటప్రక్క బైరాగులని చూసినప్పుడు

నీలో సోదరభావం కలిగేది

వాళ్ళకి మనుషులతో బంధమేమీ లేదు

నువు చూసినా, లేకున్నా,

ఏమన్నా ఇచ్చినా, ఇవ్వకున్నా 

వారికేమీ పట్టింపులేదు

కొండని చూస్తూ వాళ్ళు

జీవితంలో మునిగినట్టు 

కొండలో మునిగి వుంటారు

3

ఏదీ పట్టని క్షణాలు అద్భుతం

నీ ఊరిలోనూ, నీ ఇంటిలోనూ కూడా

నువ్వొక బైరాగిలా తిరుగాడే సమయాలుంటే,

ఇతరులలోకీ నువ్వూ, నీలోకి వారూ

చొరబడని సమయాలుంటే

నీకు తొలిసారి తెలుస్తుంది

ఇతరుల్ని నువు ఎంతగా ప్రేమిస్తున్నావో,

వారిలోపలి సుతిమెత్తని జీవనానందాన్ని 

మృదువుగా తాకుతున్నపుడు తెలుస్తుంది

నీకు జీవితమంటే ఎందుకింత మోహమో

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : సారంగ 1.7.2025

కవిత : ప్రేమ ఉంటే..

1

ప్రేమ ఉంటే పెద్దగా చెప్పటానికేమీ ఉండదు

మాటలన్నీ మంచు ముక్కల్లా

ప్రేమలో కరిగిపోతాయి

పూలరంగులు వెలుగుతాయి,

నక్షత్రాలు అనంతాన్ని విరబూస్తాయి,

స్పర్శ జీవితాన్ని సారవంతం చేస్తుంది

ప్రేమ ఉంటే ఇదంతా బాగుంటుంది

బాగోనిది చూపులకి దూరంగా జరుగుతుంది

2

ఇంతా చేసి సూర్యోదయంలోకి

కనులు తెరిచినప్పుడు

ఇవాళైనా ప్రేమలోకి తెరుచుకుంటానా అని

ఊరికే దిగులు పడతావు

జీవుల చూపుల సారం

ప్రేమ కోసం ఎదురుచూపు,

భయాలూ, కోరికలూ 

ప్రేమ దక్కక చేసే వెర్రి పనులు

3

ఈ రాత్రి ఆమె అతన్ని ప్రేమిస్తే,

ఈ పగలు అతను ఆమెని మోహిస్తే

అంతకన్నా ఉదయాస్తమయాలకి అర్థమేమిటి 

కాలం చేసే పలురకాల ధ్వనులు

కలవర పెడుతున్నపుడు 

కాలంగా ప్రవహించే మౌనం

నిన్ను కనిపెట్టుకునే ఉంటుంది

కాస్త ప్రేమించు, అంతా సర్దుకుంటుందని 

కాలం చెప్పకనే చెబుతుంది

4

ప్రేమ ఉంటే లోపలేదో నిండుతుంది

దూరరేఖపై వాలే సూర్యకాంతి

"జీవితం ఎంత అందమైనదో

ఇవాళైనా నీకు అర్థమయిందా" అని

దయగా, లాలనగా అడుగుతుంది

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : సారంగ 1.7.2025

కవిత : నశ్వరం

చాలామంది రాలిపోతారు ఎండిన ఆకుల్లా

నావాళ్ళ లోంచి, ఉద్వేగాల్లోంచి, కలల్లోంచి

నిన్ను పంచుకోవటంలోంచి,

ఒకరిని చూడగానే ఒకరు వికసించడం లోంచి..

వాళ్ళ లోంచి నువ్వు కూడా అలానే..

ఇది దీర్ఘమైన ప్రయాణం అనిపిస్తుంది అప్పుడు

చాలా నడిచి వచ్చావనీ,

ఇప్పటికే అనేక పగళ్ళు, రాత్రులు చూసావనీ

చాలాసార్లు నీపై ఎండ వాలిందనీ, వాన కురిసిందనీ

మంచు నిన్ను కప్పిందనీ, వెన్నెల నీ కలల్ని పాడిందనీ,

దుఃఖపు ఏకాంతాలెన్నో రుచి చూసావనీ గుర్తొస్తుంది

తెలియని ఇంటివైపుగా నీ చూపు తిరిగిందని

లోపల ఎక్కడో తోస్తుంది

తెలియకుండా ముగింపుని ప్రేమించటం మొదలవుతుంది

     . . .

చాలామంది కలుస్తారు, విడిపోతారు

మళ్ళీ కలుస్తారు జ్ఞాపకాల్లా

జ్ఞాపకమూ, ఇవాళ్టి మనిషీ ఒకరు కారని తోస్తుంది

నీకూ, జ్ఞాపకాల్లోని వాళ్ళకీ కూడా

చూసావా, ఇది అద్భుతం

ఇప్పటికిది నిజమని తోస్తుంది

ఎప్పటికీ ఇలా ఉంటుందని నమ్మాలనిపిస్తుంది

కానీ మారుతుంది, జారిపోతుంది

ఎంత అమాయకమైన ఆట ఇదంతా

ఏదీ నిలబడనిచోట ఏదీ మారదని భ్రమపడటం

ఆ ఎండిన చెట్టుని చూసావా

బాల్యంలో దాని నీడల కిందనే కదా

మిత్రులతో ఆడుకొన్నది

కొమ్మలలోకి, ఆకులలోకి, పళ్ళలోకి, గాలిలోకి

నిన్ను తేలికగా విసిరేసుకున్నది

చెట్టు ఒరిగిపోయాక మిగిలిన ఖాళీ

నిన్ను ఎటు తీసుకుపోవాలని పిలుస్తున్నది

ఎవరు రాగలరు నీతో అక్కడికి

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : పాలపిట్ట ఏప్రిల్ 2025

కవిత : కలల పిల్లలు

ఈ లోకం నచ్చకనో, చాలకనో

కొందరు కవులవుతారు,

కలలలోకీ, కళల లోకీ జారతారు

మామూలు మానవలోకానికేమి 

అన్నిటినీ కలుషితం చేస్తుంది

జ్ఞానాన్నీ, భక్తినీ, కళనీ, కరుణనీ

కొందరు పసివాళ్ళుంటారు

ఎదగటం ఇష్టం లేనివారు,

ఎదగటంలో ఏమీ లేదని

పసిదనంలోనే పసిగట్టినవాళ్ళు

వాళ్ళకి రంగురంగుల బొమ్మలిష్టం,

రంగురంగుల ఆటలిష్టం,

శబ్దాలిష్టం, పదాలిష్టం,

రంగుల్లోకి దుమికే, ఈదే 

ఊహలిష్టం, కళలు ఇష్టం

లోకం వల్ల వాళ్లకెంత దుఃఖమో చెప్పలేరు,

ఎంత రాపిడో, భయమో చెప్పుకోలేరు, 

వాళ్ళు తడుముకుంటారు

పీడకలలోని బిడ్డ అమ్మ కోసం తడుముకున్నట్టు

కరుణనీ, కళనీ, భక్తినీ, జ్ఞానాన్నీ

వాళ్ళెవరినీ చేరరు, చేరనివ్వరు,

లోకమంటుంది కదా వాళ్లకెంత గర్వం,

ఎంత ధిక్కారం, ఎంత నిరంకుశత్వం

పాపం, వాళ్ళకవేమీ తెలీదు

పసిదనంలోంచి బయటికి రావటానికి

జంకే వాళ్ళ నైర్మల్యం గురించి

లోకానికి కూడా, పాపం, ఏమీ తెలీదు

 

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : 9.6.2025 మెహఫిల్, మన తెలంగాణ 

కవిత : వాక్య ప్రవేశం

నీ వాక్యంతో 

సంభాషణ ఎటు మళ్ళిస్తావన్నది ముఖ్యం

తెరవబోయే లేదా మూసే ద్వారాలకి

మన చుట్టూ

నీడ, ఎండ లేదా చీకటి అలానే వుంటాయి 

మనమేం మాట్లాడబోతున్నామో చూస్తూ

జీవితం కూడా చూస్తూనే వుంటుంది

మన పదాలు 

ఎటు మలుపులు తిరుగుతాయోనని

వాటిని బట్టి 

జీవితం తన కాంతిని ప్రవేశపెట్టాలి మరి

వాక్యం అంత ముఖ్యం

వాక్యంతో ప్రవహించే ఉద్వేగం 

అంతకన్నా ముఖ్యం

దాని స్వచ్ఛత, తీవ్రత 

తనని కావలించుకొంటాయా

తన నుండి దూరం జరుపుతాయా అని

ఆతృతగా ఎదురుచూస్తుంది జీవితం

బిడ్డ బాగు కోసం కన్నకడుపు చూసినట్టు

నీ మౌనంతో 

సంభాషణ ఎలా ముగిస్తావన్నదీ ముఖ్యమే

అది చాతనైతే 

జీవితంలో ప్రవేశించటం ఎలానో 

నీకు తెలిసినట్టు

 

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : కవిసంధ్య మే - జూన్ 2025

కవిత : ఊరట

ఒక పిట్ట ఉత్తరాకాశపు అంచులో తేలి 

నీ మీదుగా లెక్కలేకుండా ఎగిరి

దక్షిణాకాశపు అంచులో మునిగినట్టు

ఈ లోకంలోకి ఒక కాలంలో తేలి

లోకం మీదుగా లెక్కలేకుండా ఎగిరి

ఒక కాలంలో మునిగిపోవటం కన్నా

ఇక్కడ బతికి, వెళ్ళటానికి

అర్థాలూ, పరమార్థాలూ ఏముంటాయి

ఇంత రంగుల ప్రపంచం, 

ఇన్ని వెలుగుచీకట్ల, మిలమిలల, 

దాగుడుమూతల ప్రపంచం కన్నా

ప్రాణం పెట్టి ప్రేమించాల్సిన అనుభవం ఏముంటుంది

ఊరికే పుడతాం

మంచులో జారిపడినట్టు,

నీటిలోకి అదాటున మునిగినట్టు,

కలలోనో, ఊహలోనో గాలిలోకి తేలినట్టు 

నీరెండవేళ తేయాకు తోటలో రికామీగా తిరిగినట్టు,

సౌందర్యవతి ముఖాన్ని చంద్రోదయానికి అర్పించినట్టు,

చేప గగనాన్ని పలకరించి నదిలో మునిగినట్టు,

భూమి సారం పూలరేకుల్లా విప్పారి 

మృదువుగా గాలిని తాకి సెలవు తీసుకున్నట్టు,

లోపలినుండి తటాలున చిరునవ్వు మెరిసి

జీవితమేమీ కారుమేఘం కాదులే 

భయపడకని హామీ ఇచ్చి మాయమైనట్టు

మన ప్రమేయం లేకుండా వచ్చినంత

తేలికగా వెళ్ళిపోతాం, ఏముంటుంది

లోపలున్న దిగులంతా 

ఈ శీతల గాలికి ఇచ్చి వేసి

రాత్రి గర్భంలోకి ముడుచుకుపోతే చాలు

అయితే తెల్లవారుతుంది, లేదూ, తెల్లవారదు

అంతకన్నా ఏముంటుంది

బివివి ప్రసాద్ 

ప్రచురణ : ఈమాట జూన్ 2025