మరొక తొలి ఉదయంవేళ

1
జీవితం తననెందుకు కన్నదని అతనాలోచించాడు
మరొకరి శ్వాసమీద బ్రతికేందుకు తానొక నీడనికాదనీ     
ఈ ఉదయం తాజాగా మొలకెత్తిన బంగారుకిరణాన్ననీ అనిపించిందతనికి    

కిరణాలు వాటంతట అవి పుడతాయనీ 
పుట్టించేవేవైనా నీడలై మిగులుతాయనీ 
తన నమ్మకాలు చేరలేని లోలోపలి స్వచ్చతలో మెరిసింది         

2
తనని తనలాగే 
దు:ఖించమనీ, నవ్వమనీ, కోపించమనీ, శపించమనీ, దీవించమనీ   
జీవితం అతన్ని కన్నది

అంతుతెలియని దాహం పుట్టించే, మోహం పుట్టించే జీవితం
అతని అనుభవం కోసమే తన చిత్రవిచిత్ర మెరుపుల మాలికలని  
అతనికన్నా ముందు సృష్టించి అతన్ని ఇక్కడికి విడిచింది  

తనవైన కళ్ళతో తనకై సృష్టించిన ఇంద్రియజాల ప్రపంచాన్ని చూడమనీ 
తనదైన దేహంతో, ఆకలితో, ప్రశ్నలతో ప్రపంచమంతా పరిగెత్తమనీ  
ఎవరూచూడనిచోట తనదైన చిరునవ్వునీ, కన్నీటినీ, ఏకాంతసంగీతాన్నీ పదిలపరచమనీ         
విడిచివెళ్ళేలోగా కాస్తంత వెలుతురునో, చీకటినో, వీలయితే ఖాళీనో లోకానికి కానుక చెయ్యమనీ    
జీవితం అతని చెవిలో జాగ్రత్తచెప్పి మరీ సృష్టించుకొంది

3
జీవితం తననెందుకు కన్నదో తొలిసారి కళ్ళు తెరుచుకున్నాయతనికి  
తన నియమాలు ఇతరుల్నెలా బాధిస్తాయో, వాటిమధ్య తననెట్లా బంధించుకొని      
కమురువాసనలగాలిని శ్వాసిస్తున్నాడో జీవితం అతని చెవిలో చెప్పి, మృదువుగా మొట్టింది  

నిన్నటి స్వేచ్చాసూత్రం ఇవాళొక కొత్తసంకెల అవుతుందనీ   
ప్రవాహాన్ని జీవించడమంటే ప్రవహించటమేననీ 
తెరుచుకొంటున్న కళ్ళముందు వాలుతున్న వానతెరలా, వెలుతురులా తెలిసింది అతనికి     

4
ఇప్పుడతనికి బోధపడింది 
యుగాలుగా భూమిని ఆకాశానికి చేర్చుతున్న పర్వతాలు ఏ రెండూ ఒకలా లేనట్లే  
ఇవాళ భూమిలోంచి స్వేచ్ఛపొందిన లేతచిగుర్లు ఏ రెండూ ఒకలా ఉండవని       

ఇప్పుడతనికి బోధపడింది
ఏ పర్వతం పొగరుకన్నా, ఏ చిగురు పొగరూ  
రవంతైనా తక్కువ పరిమళభరితం కాదని, రవంతైనా సౌందర్యంలో తీసిపోదని 
పర్వతాన్ని స్వప్నించినప్పటికంటే జీవితం మరింత శ్రద్ధగా, అపురూపంగా లేతచిగురుని స్వప్నించుకొందని  

నిజంగా, ఇప్పుడతనికి బోధపడింది
వినమ్రుడై ధరణికి తలవాల్చి చూస్తే 
ఒక లేతచిగురు కూడా పర్వతంకన్నా ఎత్తుగా కనిపిస్తుందని  

5
ప్రతి నశ్వరదృశ్యమూ, పలచనిగాలిలా చలించి వెళ్ళిపోయే ప్రతిక్షణమూ
ఆనందోన్మత్త అగాధభూమికలనుండి అంతుతెలియని దు:ఖంతో
ఇదే తొలికానుక అన్నట్టు, ఇది ఎప్పటికీ శాశ్వతమన్నట్టు తాను సృష్టించుకొందని  
అతనిలో మిగిలిన కాస్తంత స్వచ్ఛతలో ప్రవేశించి జీవితం బోధపరిచింది    

అతని స్వచ్ఛతలో తన ముఖం సరిచూసుకొని దయగా నవ్వుకొంది   

6
గతించిన కోటి తొలి ఉదయాల, రానున్న తొలి ఉదయాల తాత్పర్యమేమిటో,    
తననీ, ఇతర్లనీ, అనేకానేక ద్వంద్వాలనీ జీవితం ఎందుకు కన్నదో   
అమాయకత్వంలా, అద్దంలా, ఆకాశంలా విచ్చుకొన్న ఈ ఉదయం అతనికి నిజంగా బోధపడింది     


_____________________________
ప్రచురణ: ‘సాహితి’  ఆంధ్రభూమి 22.4.2013