కవిత : అక్కడికి వెళుతూ..

1

ఎన్నో దుఃఖాలు ఈది, భయాలు దాటి

ఏళ్ళకి ఏళ్ళు నడిచి

ఈ ప్రశాంతమైన ఉదయానికి చేరుకున్నావు

ఈ క్షణం స్వచ్ఛ స్ఫటికంలా

నిలిచిపోతే బావుండును అనిపిస్తుందా

ఇక మెల్లగా మంచులా చెదురుతుంది ప్రశాంతత

2

ఈ బస్సు పైన ఆకాశం

అలసట లేక హాయిగా ఎగురుతూవుంది

కొండలు ఎప్పటిలా దయలోకి ముడుచుకొని

బంగారు ఎండ కాగుతున్నాయి

వాటి ముందు కదిలిన కలలన్నిటిలానే

నువూ మాయమౌతావు

3

నీ జ్ఞాపకాలు 

ఈ గాలిలోకి ఇంకా ఆవిరికాకుండా 

మిగిలిన అనుభవాల మేఘమాలలు

వాటిని వదిలేస్తే చాలు 

జీవితంలో మునిగిపోతావు

కానీ, జీవితమంటే ప్రేమా, కాదా

ఇప్పటికీ తేల్చుకోలేదు కదా

4

తెలీనిభాషలో మాటలు నీ ప్రక్కన

పిట్టల కూతల్లానే కేవలం శబ్దాలు

అర్థం తెలీని మాటలు

అర్థాల నుండి విముక్తినిస్తాయి కాసేపు

అర్థం లేకపోవటంలోకి ఎగరలేక కదా

ఇదంతా ఇంత బరువు

5

ఆ కొండని చూస్తే దేవుడిని చూసినట్టు

తిరిగితే తండ్రి చుట్టూ ఆడుకొంటున్నట్టు

సృజించుకొన్న బంధమో, ఉద్వేగమో కావచ్చు

కొండంత అద్దంలో నువ్వే కనబడటమూ కావచ్చు

ఏ కారణమూ లేదనుకున్నా 

దయలోకి కరిగిపోవటం కంటే ఏదీ అనుభవం

6

కారణాల్ని కూడా దాటాలి

ఈ బస్సు చెట్లనీ, కొండల్నీ దాటుతూ 

కనబడని మలుపులోకి పదేపదే మాయమైనట్టు

కనబడని ఆనందం లోకి 

తిరిగి రాకుండా తప్పిపోవాలి

(అరుణాచలం దారిలో..)

11.8.23 7.13 ఉదయం 

ప్రచురణ : 'వివిధ' ఆంధ్రజ్యోతి దినపత్రిక 12.2.2024