కవిత : హృదయం నుండి..

1

జీవితానికి భయపడుతున్న బిడ్డకి

మార్దవంగా చెప్పావు

జీవితం అంతిమంగా దైవస్వరూపం

మరొకటి కాదు, ధైర్యంగా ఉండు 

ఈ నిముషానికి శరణాగతి చెందు 

నడవలేని బిడ్డని తల్లి ఎత్తుకున్నట్టు 

జీవితమే నిన్ను మోస్తుంది 

జీవితానుభవంలో ఖాళీ అనంతం

అనుభవాలు చీమల్లాంటివి

వాటిని చూస్తూ బెంగటిలవద్దు 

దుఃఖం, భయం శిక్షలు కావు, శిక్షణ

చేయవలసిన ఉదాత్త కార్యాలకీ

పొందదగిన ఉదాత్త అనుభవాలకీ 

చాలా మాటలు చెప్పాక, అడిగావు

ఉపయోగపడతాయా

ఆమె అంది.. ఏదో ఒకరోజు

2

ప్రేమ కావాలి

ఇదంతా ప్రేమ అనే మెలకువ కావాలి

ఇంతకన్నా అక్షరాలకి పనేముంది

లోతైన మెలకువ విత్తనం లాంటిది

నిశ్శబ్దంగా మొలకెత్తుతుంది

ఎండ పడే కాలానికి

నీడ నిచ్చే వృక్షమౌతుంది

3

జీవితం అందమైందో, కాదో

చెప్పగలవారు లేరు

ప్రపంచం నిజంగా ఉన్నదో, లేదో

తెలిసినవారు లేరు

కలలో ఉన్నవేళ 

ఇది కల సుమా అని

ఎవరు ఎవరికి తెలియజెబుతారు 

ఒక మాట పలకాలని తోచినపుడు

పదాల లోపలి 

నిశ్శబ్దాన్నంతా గుమ్మరించగలిగితే

పలికినా పలకనివాడివి

అర్థం కాకున్నా విన్నవాడివి 

4

బిడ్డని, 

మాటలతో తాకావా, హృదయంతోనా

మాటలదేముంది

హృదయం పనిచేస్తుంది

హృదయం మాత్రమే

బి వి వి ప్రసాద్

ప్రచురణ : వివిధ ఆంధ్రజ్యోతి 28.4.25

కవిత : ఇలా మొదలై..

జీవితం సంతోషంగా గడవాలి

విందు భోజనం ముగించినట్టు

తృప్తిగా ఇక్కడి నుండి వెళ్ళాలి

ఇంతకన్నా ఏముంటుంది 

పగలు ఉత్సవంలా గడవాలి

రాత్రి నిండారా నిద్రలోకి జారుకోవాలి

పక్షి రెక్కలపై నీరెండ ఎగిరినట్టు

చినుకుపై కాంతి పసిబిడ్డ నవ్వులా జారినట్టు

రోజు తేలికగా గడిస్తే చాలు

కాస్త నవ్వు మొహాలు

కాస్త ప్రేమించే, దయగల మనుషులు

ఎదురైనపుడు పలకరించినా, పలికినా చాలు

ఇంతకన్నా ఏముంటుంది జీవనానందమంటే

ఉభయ సంధ్యలలో పురివిప్పే ఆకాశం

పగలంతా కాంతి దీవెనలతో

రాత్రంతా నక్షత్రాల చల్లని చూపులతో 

కనిపెట్టుకుంటే చాలు

నిన్ను కాచుకొంటున్న తల్లి నేలని 

తండ్రిలా కావలించుకుంటే చాలు

గాలికి జీవుల తలల్లా ఊగే చెట్ల పచ్చదనమూ

జీవులకళ్ళలో నీలిగగనంలా ఊగే అమాయకత్వమూ

చల్లగా తారల గుంపుల్లా సాగే సెలయేళ్లు 

దివాస్వప్నాల్లా పరుగులెత్తే ఋతువులూ చాలు

ఇంతకన్నా ఏం కోరికలుంటాయి

ప్రాణిగా ఆకృతి దాల్చే పంచమహాభూతాలకి

వాటి వెనక దాగే అకారణ జీవనానందానికి

కానీ, చూసావా, 

నీ చిన్ని కలకు దూరంగా ఎక్కడో ఉంటావు

కారణమెవరో తెలీదు, కారణమే కారణమా తెలియదు

జీవితం ఉండాల్సినట్టు ఉండదు

నువు ఉన్నచోట ఉండలేవు

తెలిసిన ప్రశ్నల వెనక దాగిన

తెలియని జవాబుల్ని కనిపెట్టలేవు 

ఆనందంగా పుట్టి

దుఃఖంగానో, భయంగానో జీవించి

మరొక ప్రశ్నగా మరణిస్తావు

ఆ నక్షత్రాలు పూర్వులు విడిచిన ప్రశ్నలా

ఎవరు ఎవరికి చెప్పగలరు

బివివి ప్రసాద్ 

ప్రచురణ : కవితా ఏప్రిల్ 2025

కవిత : అద్వైతం

1

ఎంత స్వేచ్చగా, ఎంతగా హృదయం లోంచి..

ఇవే కదా మౌలిక ప్రశ్నలు అంటుంది ఆమె

అవునంటావు, చేతులని మృదువుగా, ధృడంగా పట్టుకొని

కాలం మీ మధ్యకు రావటానికి జంకుతూ వుంటుంది

2

సాంద్రమైన, స్వచ్చమైన ఒక్క జీవితానుభవం చాలదా

బ్రతుకంతా వెలగటానికి అంటుంది

చాలును అంటావు, ఆమెను ఆశ్చర్యంగా గమనిస్తూ

నీలోని లోభి ఎవరో వెలుతుర్లో కరిగిపోతూ వుంటాడు

3

నువు నా ప్రక్కనే ఉన్నావు 

ఇంతకన్నా ఏమీ వద్దు ఇక్కడ అంటుంది

నీ భుజంపై తలవాల్చి, కనులు మూస్తూ 

మాటలు రాక ఉండిపోతావు

నీపై నీకే ఎన్నడూ లేని గౌరవంలోకి కనులు తెరుస్తూ

4

మీరు ఇద్దరు, మీ చుట్టూ ఒక ప్రపంచం

నేలతో, గాలితో, ఆకాశంతో వెలుగుతూ, తేలుతూ

మౌనంలోకి మిమ్మల్ని జారవిడుస్తూ

5

ఇద్దరూ ఒక్కరే

ప్రపంచం ఎప్పుడో పక్షిలా ఎగిరిపోయింది

తెలియరాని గగనంలో కరిగిపోతోంది

6

బహుశా, ఒకనాడు 

ప్రపంచం తాను ఎప్పుడూ లేనేలేనని 

తెలుసుకుంటుంది నీలోంచి ఆమెలోంచి

 

16.7.24 9.49 PM 

ప్రచురణ : ఉదయిని డిసెంబర్ 2024

కవిత : దుఃఖపు కోట

 1

పలుచని ప్రేమ, పలుచని దయ

పలుచని భయం, పలుచని కోపం

పలుచని నీరు, పలుచని గాలి

పలుచని ఆకాశం, పలుచని మెలకువ

ఇంతకన్నా ఏం కావాలి అంటావు

జీవితం కాంతి వస్త్రాలు దాల్చి

నీ ముందు నిలిచి

నీకేం కావాలి అని అడిగితే

ఇంత చిక్కదనం నిజంగా

నిన్ను చాలా గాయపరుస్తుంది

నిన్ను హతాశుడిని చేస్తుంది

ఉక్కపోసి, వెళ్ళేదారి వెదకమంటుంది

పూల మీది రంగుల్లా పుట్టాల్సినవాడివి

సీతాకోక రెక్కల నిశ్శబ్దంలా, 

ఇంద్రధనువులోని చెమ్మగాలిలా,

అడవిచెట్ల నీడల్లా ఉండాల్సినవాడివి

ఇలా ఎందుకున్నావని దుఃఖపడతావు

2

నిజంగా నీకేమీ తెలియదు

తెలుసుననే పసిబాలుడి మాటలు

తెలిసి మాట్లాడుతున్నవి కానేకాదు

తెలియటమనే పంజరంలో

ఎలా ఇరుక్కున్నావో తెలియదు

3

ఇదంతా ఇలా కాదు 

మరోలా ఉంటే బావుండునని 

బాల్యం నుండి ఇప్పటి వరకూ

నీ దేహంలా ఎదగటం రాని 

కల ఒకటి తలపై ఎగురుతూనే వుంది

4

ఇలా కాదు, మరోలా అనిపించటమే 

నీ దుఃఖపుకోటకు ప్రాకారమేమో

ఎప్పటికీ తెలియదు

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : ఈమాట ఏప్రిల్ 2025

కవిత : వాళ్ళు

లెక్కల్ని ప్రేమించే లోకంలో

రెక్కల్ని ప్రేమించేవాళ్ళింకా మిగిలుంటారు

వాళ్ళే ఉదయాలలో కాంతి నింపుతారు

ఉదయపు గాలిలో చల్లదనాన్నీ,

పూలరేకుల్లోకి తాజాదనాన్నీ ఒంపుతారు

వాళ్ళే పక్షుల్ని పాడమనీ,

ఇంద్రధనువుల్ని రంగులు విరజిమ్మమనీ,

పున్నమి చంద్రుణ్ణి నెమ్మదిగా ఎగరమనీ

ప్రేమగా ఆజ్ఞాపిస్తారు 

కొందరుంటారిక్కడ 

భయాలతో, అనుమానాలతో

ఎండిపోతున్న లోకంలోకి

ఇది జీవనది అంటూ ప్రేమతో దూకేవాళ్ళు

వాళ్ళని ఆకాశం ప్రసవిస్తుంది

గాలి పెంచుతుంది, కాంతి ఆడిస్తుంది

నిజానికి వాళ్లంటూ విడిగా లేరు

నీలోనే వాళ్ళుగా వున్నారు

ఇంత విశాలమైన జీవితం

పాలలోంచి వెన్న తీసినట్టు

వాళ్ళని నీకు చూపిస్తుంది

జీవితం అందమైనది చూడండంటూ..

27.2.25 11.36 PM 

ప్రచురణ : మహా పత్రిక 31.3.25

They

Those who love wings

must be there still

in a world thriving on calculations.

They fill the mornings with brightness

infuse coolness into morning breeze

and freshness into flower petals

  

They affectionately ordain

the birds to sing, 

rainbows to dazzle with colours,

and the full moon to glide slowly  

There are a few here

who jump into the parched world

ridden with fears, doubts

uttering, with love, this is a perennial river!

The sky gives birth to them  

The wind nurtures them 

Radiance plays with them

They do not exist separately

Really, they remain integral, within you 

This expanse of life

points them to you

like making butter from creamy milk 

and saying 

‘See, Life here is beautiful …’

Translation: Prof. K. Damodar Rao