కవిత : ఇంతేనా

ఇంత పెద్ద విశ్వంలో ఇద్దరే ఉన్నారనుకుందాం

అతను. ఆమె.

ఈ ఊహకి జీవం రావటానికి

అతను లేక ఆమెను నేనుగా ఊహించుకుందాం

మెత్తని భూమీ, పచ్చదనం

చల్లని నీరూ, నల్లదనం

తేలిన ఆకాశం, తేలుతున్న నీలిమా 

చిక్కబడుతున్న రాత్రీ, చుక్కల్లో దాగే కాంతీ

కాస్త ఆకలీ, కాస్త ఆహారం

కాస్త కోరికా, కాస్త సౌఖ్యం

కాస్త భయం, కాస్త మరపూ 

ఏమీ తోచని పగటిభాగంలో 

గాలిలో వారూ, వారిలో గాలీ 

ఏమీ అవసరం కాని రాత్రిభాగంలో

చీకటిలో వారూ, వారిలో చీకటీ 

రోజులు గడుస్తాయి

నెలలు, ఏడాదులు, వయసులు 

పుట్టడం తెలీకుండా పుట్టినట్టే

వెళ్ళటం తెలీకుండా వెళ్ళిపోతారు

భూమి ఉందో, లేదో తెలీదు

నీరు ఉందో, లేదో తెలీదు

ఆకాశమూ, చుక్కలూ తెలీదు

జీవితం ఉందో, లేదో తెలీదు

అలాంటిదొకటి గడిచిందని తెలీదు

ఉత్త ఖాళీ, ఖాళీ కూడా తెలీదు

కదా..

ఇప్పుడేం చేద్దాం

- బివివి ప్రసాద్

- ప్రచురణ : ఈమాట, నవంబర్ 2024