కవిత : సున్నితం

ఇతరుల స్వేచ్ఛలో 

ఒక అంగుళమైనా ఆక్రమించలేని

అతి సున్నితమైన సమాజాన్ని కలగంటావు

జరుగుతుందీ, జరగదని కాదు

కలగనటం సున్నితమైన పిలుపు

పూవు లేత ఎండని పిలిచినట్టు

లేత ఎండలాంటి సీతాకోకని పిలిచినట్టు

సీతాకోకలాంటి నీ చూపుని పిలిచినట్టు

సున్నితత్వం బోధిస్తే వచ్చేది కాదు

నిర్బంధించి నేర్పేది కాదు

భయపెట్టి తీర్చిదిద్దేది కాదు

అది లోపలి పొరల్లోకి మెలకువ

చేతన తనని విప్పుకోవటం

నువు సహజంగా సున్నితం

లేత ఎండకన్నా, పూవు వికసించటం కన్నా

సీతాకోక రెక్కలపై వాలే చూపు కన్నా

నీలోకి నువు

మరికాస్త దగ్గరగా జరిగినప్పుడు,

నిన్ను నువు ముడుచుకొన్నపుడు,

వాన వెలిసాక ముడిచిన గొడుగులో

పొరలు విప్పుకొనే వెచ్చదనంలా

నీలోకి నువు చేరుతున్నపుడు

నీకు తొలిసారి తెలుస్తుంది

నిజానికి నువు చాలా సున్నితమని,

చిరుగాలికి గాయపడేంత లలితమని,

తొలి వేకువ వెలుతురు కూడా

నిను తాకటానికి జంకుతుందని

నువు ఎంత సున్నితమో 

నీకు తెలిస్తే చాలు

మనిషి కథ సుఖాంతమౌతుంది

ఆ క్షణం కోసం కదా

ఇంత విశ్వం 

నానమ్మ కథలోని సుఖాంతం కోసం

పిల్లలు ఎదురుచూసినట్టు చూస్తోంది 

14.1.25 11.17PM 

ప్రచురణ : ' స్నేహ ' ప్రజాశక్తి 16.3.25

Sensitiveness

You dream of a society

so sensitive that it will not seize

an iota of others liberty

It is not that it will happen, or don’t happen

To dream is a gentle call

like inviting petal-soft sunlight

like inviting pleasant sunlight-like butterfly

inviting the butterfly of your attention. 

It cannot be taught, sensitiveness

nor can it be imparted by force

nor can it be shaped by fear

That is a wakefulness into inner layers

Consciousness unfurling itself.

You are sensitive, by nature,

more than gentle sunlight

more than blooming of a flower

or looks resting over the wings of a butterfly

As you draw nearer into yourself

as you fold yourself

as you approach your inner recesses

like the warmth generated in 

a folded umbrella after the rain stopped

You come to know, first time,

you are sensitive, for real,

so tender you will be hurt by a gentle breeze 

and the dawn’s first light hesitates 

to touch you even.

It will be enough if you know

how sensitive you are!

Man’s story ends on a happy note

For that moment only

this vast universe is waiting 

like children eager for a happy ending 

in granny’s story.

English translation: Prof K. Damodar Rao

కవిత : లొంగిపోవటం

 1

ఏదైనా కావచ్చు

ఒక అందమైన ఉద్వేగం, శబ్దం, దృశ్యం

నిన్ను మొత్తంగా మారుస్తుంది

నీలో మరణిస్తున్న దేన్నో నిద్రలేపుతుంది

నువు పసిపాదాలతో 

నడక మొదలుపెట్టాలని చూస్తావు

ఇంత పిరికి, క్రూర ప్రపంచంలో

ఇదంతా అసంగతమని తెలుస్తుంది

ఇంతకన్నా దారి లేదని కూడా

2

రాలుతున్న పచ్చదనం, 

వెలిసిపోతున్న పసుపురంగు శబ్దం,

జారగిలబడుతున్న ముదురెరుపు ప్రేమలు

ఏవీ నీతో చివరి వరకూ నడవవని తెలుసు

నువు వాటి చివరలకి నిలబడవని కూడా

విసుగుపుట్టే రోజున

బుర్రలేని సినిమాకి వెళ్ళినట్టు 

ఈ లోకంలోకి తీరికగా చేరతావు 

ఇది బాలేదు, అయినా వెళ్ళలేవు

అట్లాగని ఉండాలన్న ఉబలాటం లేదు

3

తెలియని దేదో ఉంది చూసావా

అక్కడ వుంది బతుకు రహస్య మంతా

అది రమ్మని పిలుస్తుంది, కావాలని వినవు

నీకే ఇంత తెలివి వుంటే

నిన్ను కన్న తెలివికి ఎంత ఉండాలి

4

ఆకలేసిన బోనులోని సింహం లొంగినట్టు

జీవితానికి లొంగిచూడు

తరువాత జరిగే దేనికీ 

నువు యజమాని కాదు గనక

నీకు చెప్పాల్సిందేమీ లేదు

27.1.25 00.25AM 

ప్రచురణ : ఉదయిని 15.3.25

To Yield

1

It could be anything:

A beautiful emotion, sound, sight

It transforms in entirety

Waking that something vanishing in you

You attempt to walk 

With soft infant feet

In this timid, ruthless world

Knew this is all irrelevant 

Also knew there is no other way 

2

Shredding greenery

Waning yellow sound

Weakening thick red love

Knew that none will walk with you till the end,

You will not accompany them to the last

You enter this world just like that 

Like watching a stupid movie 

Having nothing better to do

You don’t like it, yet cannot leave

But don’t feel like staying either

3

Look, there’s that unknown something

The secret of life lies therein 

It invites you, you neglect it deliberately 

If you are so intelligent 

How shrewd it must be, 

That conceived you

4

Like the lion in a cage yielding to hunger 

Check yourself after surrendering to life

Since you are not in charge of anything

That takes place thereafter,

there’s nothing more to tell you.

Translation: Prof K Damodar Rao 

కవిత : దుఃఖ మూలం

1

చాలా రాత్రులు ప్రార్థించావు

నిదురించే ముందు దైవాన్ని

ఇది కడపటి నిద్ర కావాలని

మరుసటి ఉదయాలు

మెలకువ వస్తూనే తెలుస్తుంది

దైవానికి నీ ప్రార్థన చేరలేదని

జీవితంలో ఏదో బాధించి కాదు

జీవితమే బాధనిపించి

2

ఇలాగే గడిచాయి వేల రోజులు

అదే వెలుతురు, చీకటి

అవే రంగులు, నీడలు

చాలా పాతబడిన ఆకాశం

ఆకాశంలోకి పాత ఉద్యోగుల్లా 

వచ్చి, వెళ్ళే ఋతువులు

పాతబడిన మనుషులు

మీట నొక్కినట్టు వెలిగి, ఆరే

వారి ప్రేమలు, ఉద్వేగాలు

3

ఇంతే కదా జీవితమని అన్నావు 

జీవితంతో చాలాసార్లు

అమ్మా, ఎందుకు కన్నావని

బిడ్డ తల్లితో అన్నట్లు

ఏనాడూ జవాబు రాలేదు

జవాబు లేకపోవటమే జవాబని 

నీకు తెలియలేదు

4

రైలు వచ్చే సమయం 

సమీపించే కొద్దీ తెలుస్తుంది

ఇప్పటి వరకూ పాదాలు ఉంచిన 

ఊరు ఎంత అందమైనదో,

వీడ్కోలు చెప్పే ఆత్మీయులు

ఎంత విలువైనవారో

5

చెబుతావు చూడు ఇప్పుడందరికీ

జీవితం అద్భుతం, ప్రేమించండి

జీవులు అమాయకులు, ప్రేమనివ్వండని 

6

గగనంలో తేలిన ఇంద్రధనువు 

గగనంలోనే మునిగినట్టు

జీవితంలోంచి తేలిన నువ్వు

జీవితంలోనే మునుగుతావు

విడిగా ఉన్నదెక్కడ

ఇది తెలియక కదా ఇంత దుఃఖం

7

ఇంతకీ, ఇది ఎవరి దుఃఖం

8.12.24 10.56 PM

ప్రచురణ : సారంగ 15.3.25

Root of Suffering

Before going to sleep

you prayed the god many a night

pleading it must be your last sleep

Next mornings, as you wake up, 

you realize

your prayers haven’t reached the god

Not that something is wrong in life 

but as life itself became a suffering

2

Countless days spent like this

Same light, darkness

same colours, shadows

antiquated sky, 

seasons coming and going 

like the routine of old employees;

Outmoded humans, 

their emotions, affections

as though switched on and off

3

You said only this much is life,

Asked life, ‘Amma, why you gave birth’ 

like child asking its mother

No reply anytime, 

you may never know. 

Not giving a reply is also a response

4

You will realise as the train approaches

how beautiful is the place you lived so far

how precious are the dear ones

that came to bid farewell 

5

Look, now you will inform all:

Life is marvellous, love it

living beings are innocents, 

extend them loving hand

6

Like the rainbow that drifted in the sky

disappeared therein, 

you, born of life, will be drowned there 

At no point you are separate

So much pain not knowing this

7

By the way, whose suffering is this!?

Translation: Prof. K. Damodar Rao