కవిత : నిర్మోహం

1

మనుషులతో నీకెలాంటి బంధం లేని క్షణాల్లో

నీ ప్రపంచం తటాలున విశాలమౌతుంది

దారిన పోయే మనుషుల్ని,

బజారులో నడకలో, పనుల్లో, మాటల్లో 

మునిగిన మనుషుల్ని

ఊరకనే గమనిస్తున్నపుడు నీకు

వారిపై వాలే వెలుగునీడలు కూడా కనిపిస్తాయి

వెలుగునీడల్ని పొదువుకొన్న గాలీ,

గాలిని పొదువుకున్న ఆకాశమూ,

ఆకాశాన్ని పొదువుకున్న జీవితమూ 

కనుల ముందు సాక్షాత్కరిస్తాయి

మనుషులు నీకేమీ కాని క్షణాలు

ఎవరూ నిన్ను వారి చేతనలోకి లాగని,

నీ చేతనలోకి చొరబడని క్షణాలు అద్భుతం

2

ఆ కొండ చుట్టూ నడిచే సమయాల్లో

బాటప్రక్క బైరాగులని చూసినప్పుడు

నీలో సోదరభావం కలిగేది

వాళ్ళకి మనుషులతో బంధమేమీ లేదు

నువు చూసినా, లేకున్నా,

ఏమన్నా ఇచ్చినా, ఇవ్వకున్నా 

వారికేమీ పట్టింపులేదు

కొండని చూస్తూ వాళ్ళు

జీవితంలో మునిగినట్టు 

కొండలో మునిగి వుంటారు

3

ఏదీ పట్టని క్షణాలు అద్భుతం

నీ ఊరిలోనూ, నీ ఇంటిలోనూ కూడా

నువ్వొక బైరాగిలా తిరుగాడే సమయాలుంటే,

ఇతరులలోకీ నువ్వూ, నీలోకి వారూ

చొరబడని సమయాలుంటే

నీకు తొలిసారి తెలుస్తుంది

ఇతరుల్ని నువు ఎంతగా ప్రేమిస్తున్నావో,

వారిలోపలి సుతిమెత్తని జీవనానందాన్ని 

మృదువుగా తాకుతున్నపుడు తెలుస్తుంది

నీకు జీవితమంటే ఎందుకింత మోహమో

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : సారంగ 1.7.2025

కవిత : ప్రేమ ఉంటే..

1

ప్రేమ ఉంటే పెద్దగా చెప్పటానికేమీ ఉండదు

మాటలన్నీ మంచు ముక్కల్లా

ప్రేమలో కరిగిపోతాయి

పూలరంగులు వెలుగుతాయి,

నక్షత్రాలు అనంతాన్ని విరబూస్తాయి,

స్పర్శ జీవితాన్ని సారవంతం చేస్తుంది

ప్రేమ ఉంటే ఇదంతా బాగుంటుంది

బాగోనిది చూపులకి దూరంగా జరుగుతుంది

2

ఇంతా చేసి సూర్యోదయంలోకి

కనులు తెరిచినప్పుడు

ఇవాళైనా ప్రేమలోకి తెరుచుకుంటానా అని

ఊరికే దిగులు పడతావు

జీవుల చూపుల సారం

ప్రేమ కోసం ఎదురుచూపు,

భయాలూ, కోరికలూ 

ప్రేమ దక్కక చేసే వెర్రి పనులు

3

ఈ రాత్రి ఆమె అతన్ని ప్రేమిస్తే,

ఈ పగలు అతను ఆమెని మోహిస్తే

అంతకన్నా ఉదయాస్తమయాలకి అర్థమేమిటి 

కాలం చేసే పలురకాల ధ్వనులు

కలవర పెడుతున్నపుడు 

కాలంగా ప్రవహించే మౌనం

నిన్ను కనిపెట్టుకునే ఉంటుంది

కాస్త ప్రేమించు, అంతా సర్దుకుంటుందని 

కాలం చెప్పకనే చెబుతుంది

4

ప్రేమ ఉంటే లోపలేదో నిండుతుంది

దూరరేఖపై వాలే సూర్యకాంతి

"జీవితం ఎంత అందమైనదో

ఇవాళైనా నీకు అర్థమయిందా" అని

దయగా, లాలనగా అడుగుతుంది

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : సారంగ 1.7.2025

కవిత : నశ్వరం

చాలామంది రాలిపోతారు ఎండిన ఆకుల్లా

నావాళ్ళ లోంచి, ఉద్వేగాల్లోంచి, కలల్లోంచి

నిన్ను పంచుకోవటంలోంచి,

ఒకరిని చూడగానే ఒకరు వికసించడం లోంచి..

వాళ్ళ లోంచి నువ్వు కూడా అలానే..

ఇది దీర్ఘమైన ప్రయాణం అనిపిస్తుంది అప్పుడు

చాలా నడిచి వచ్చావనీ,

ఇప్పటికే అనేక పగళ్ళు, రాత్రులు చూసావనీ

చాలాసార్లు నీపై ఎండ వాలిందనీ, వాన కురిసిందనీ

మంచు నిన్ను కప్పిందనీ, వెన్నెల నీ కలల్ని పాడిందనీ,

దుఃఖపు ఏకాంతాలెన్నో రుచి చూసావనీ గుర్తొస్తుంది

తెలియని ఇంటివైపుగా నీ చూపు తిరిగిందని

లోపల ఎక్కడో తోస్తుంది

తెలియకుండా ముగింపుని ప్రేమించటం మొదలవుతుంది

     . . .

చాలామంది కలుస్తారు, విడిపోతారు

మళ్ళీ కలుస్తారు జ్ఞాపకాల్లా

జ్ఞాపకమూ, ఇవాళ్టి మనిషీ ఒకరు కారని తోస్తుంది

నీకూ, జ్ఞాపకాల్లోని వాళ్ళకీ కూడా

చూసావా, ఇది అద్భుతం

ఇప్పటికిది నిజమని తోస్తుంది

ఎప్పటికీ ఇలా ఉంటుందని నమ్మాలనిపిస్తుంది

కానీ మారుతుంది, జారిపోతుంది

ఎంత అమాయకమైన ఆట ఇదంతా

ఏదీ నిలబడనిచోట ఏదీ మారదని భ్రమపడటం

ఆ ఎండిన చెట్టుని చూసావా

బాల్యంలో దాని నీడల కిందనే కదా

మిత్రులతో ఆడుకొన్నది

కొమ్మలలోకి, ఆకులలోకి, పళ్ళలోకి, గాలిలోకి

నిన్ను తేలికగా విసిరేసుకున్నది

చెట్టు ఒరిగిపోయాక మిగిలిన ఖాళీ

నిన్ను ఎటు తీసుకుపోవాలని పిలుస్తున్నది

ఎవరు రాగలరు నీతో అక్కడికి

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : పాలపిట్ట ఏప్రిల్ 2025