కవిత : కనికరం

కాస్త కనికరం చాలు

పొడిపొడిగా చీకటి రాలే రాత్రులవేళల

పగలు కురిసి, కొత్త గాయాలు చేర్చి

మరింత బరువైన నిన్ను మిగిల్చే వేళల 

ఒక కుక్క పిల్లయినా కావచ్చు

నీలో కాస్త కనికరం కలిగిస్తే చాలు

జీవితం అమాయకమైనది

జీవులు మరింత అమాయకులు

మాయకంబళిలో ఊపిరాడని జీవితాలివి

ఎవరు పన్నారో ఈ వల

తెలిసినవారెవరూ కనిపించరు

కాస్త కనికరం చాలు

నిన్ను నేనూ, నన్ను నువ్వూ 

క్షమించటానికి, ప్రేమించటానికి

కనికరం దేవునికి దగ్గర దారి

ఈ రాత్రి వెలుగుతుంది

నక్షత్రాలతో, చంద్రరేఖతో

అమ్మ ఒడిలా విశ్రాంతి నిచ్చే చీకటితో

రాత్రి లోపల నువ్వూ వెలుగుతావు

కాస్త దయతో, ప్రేమతో

వెలుతురు వస్తుందంటే

ఒంటరితనపు భయం కమ్ముతుంది

పగలెంత కఠినంగా ఉండనీ 

పగటి చివర రాత్రి వస్తుంది

నిద్ర పడుతుంది

కలల సంగీతం అణిగాక 

దైవం నిన్ను గుండెలపై పెట్టుకుని

లాలనగా, రేపు బ్రతికే ధైర్యం ఇస్తుంది

మరి కాసేపు బ్రతికి ఉండు

జీవితంపై కాస్త కనికరం చూపు

దైవంపై కాస్త దయ దాల్చి ఓర్పు వహించు

10.7.24 11.20 PM 

కవిత : వానరాత్రి

ఈ వానరాత్రి రోడ్ల పై ఎవరూ లేరు 

తాగినవారు మినహా

వాళ్ళు తిరుగుబాటుదారులు కాదు

కనీసం, అయోమయంలో ఉన్నారు 

ఏమిటీ ప్రపంచమని

వానచప్పుడు ఒడిలో వాలి

మనుషులు సుఖంగా నిద్రిస్తున్నారు 

తమవా రనుకొంటున్నవారి మధ్య భద్రంగా

ఎప్పటికీ ఇలానే ఉంటామని కలలు కంటూ

వానలో తడుస్తూ ప్రపంచం వెలుగుతుంది

మరింత దయతో, జీవన లాలసతో

మరింత దుఃఖంతో, రేపటి మీద ఆశతో

రోడ్లపై దీపాలు వెలుగుతున్నాయి

చినుకుల్లో తడుస్తూ, మెరుస్తూ

మిత్రుడు వెళ్ళవలసిన రైలు

లేటుగా, టైముకే వచ్చి నిలబడింది

కావలించుకొన్న మిత్రుడు

రాత్రిలో, వానలో, రైలులో కరిగిపోయాడు

ఈ వానరాత్రి 

ఒక్కడివీ నిలబడిపోయావు 

దీనినంతా ప్రేమిస్తూ, దగ్గరగా తీసుకొంటూ

ఎవరూ లేరు ఇక్కడ

ఉన్నా, లేనట్టు ఉన్నారు

వానలో వీధిదీపంలా

వెలుగుతూ, ఆరుతూ 

నువ్వూ, ప్రపంచం

- బివివి ప్రసాద్

26.7.24 11.27 PM 

కవిత : నువ్వు నువ్వులా

1

నువ్వు నువ్వులా ఉండగలిగే క్షణాల ముందు

మిగిలిన నీ జీవితమంతా

ఒక గడ్డిపోచ అని తెలుస్తుందా

2

దయ వలనో, దోషాలు ఒప్పుకునే ధైర్యం వలనో

నీ కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగినప్పుడు

నీకు నువ్వు మాత్రమే మిగిలే క్షణాల్లో

ఎంత ప్రీమాస్పదుడిగా ఉంటావో తెలుస్తుందా

3

జీవితం వడ్డించిన విస్తరి కానీ,

ముళ్ళకంపల మీద నడక కానీ

నిటారుగా నిలిచి బలమైన నిట్టూర్పు వదిలినపుడు

ఏయే గగనతలాలకి విస్తరిస్తావో గమనించావా

4

పదేపదే పాడుతున్న పదాల సారం ఒకటే

'ప్రేమించు నువు బతికి ఉండటాన్ని '

ప్రేమించు పంచరంగుల ప్రపంచాన్ని

పచ్చదనంగా పక్వమయే సూర్యకాంతిని

వెన్నెలనీ, వెన్నెలలోని వేదననీ, క్షమనీ, లాలననీ

5

ఏమంత సమయం కాదు

ఇక్కడ నడిచేది, నవ్వేది, ఏడ్చేది

వెళ్ళాక నీ పాదముద్రలు మిగిలేది లేదు

నీ కనికరం నీ సంపద, నీ నింద నీ లేమి

నీ చివరి చిరునవ్వు జీవితానికి ఇచ్చే కానుక

నీ చివరి దిగులు శాపం

6

ఏమంత సమయం లేదు

ఈలోపల ఊరికే ప్రేమించు

లోకం సంగతి లోకం చూసుకుంటుంది

ప్రేమిస్తావా లోకాన్ని దాటి బతుకుతావు

- బివివి ప్రసాద్

22.3.24 11.49PM 

కవిత : నగ్నంగా..

1
'విలువలనీ, భయాలనీ విప్పుకొని
ఒక్కసారైనా నగ్నంగా దూకగలవా
ఇదే జీవితం అని గట్టిగా అనిపిస్తున్న
ప్రేమలోకో, అందంలోకో, అనుకంపనలోకో'
అడుగుతారు నీలోపలి నుండి
అవునంటావో, జాగ్రత్త పడతావో 
అక్కడ వుంటావు ఇవాళ్టి నీ నువ్వు

2
వేల బంగారు ఉదయాలు
శిరసు మీదుగా ప్రవహించిపోయాయి
వెన్నెల రాత్రులూ, మేఘబాలల ఆటలూ కూడా
పూలు పూచాయి అనేకమార్లు
పసిపిల్లలు నవ్వారు నీ కళ్ళలోకి
'ఎప్పుడైనా బతికావా కాసిని క్షణాలు,
జీవితంపై నిందలు మోపే ముందు' 
అంటారు ఆ లోపలి మనిషి

3
'జీవించటం ఎప్పటికీ సమస్య కాదు,
ప్రాణం నిలుపుకోవడం కావచ్చు గానీ
కొన్నిసార్లైనా నిజంగా జీవిస్తే ప్రాణం పై ఆశ ఉండదు,
జీవించలేదా బతికిన అందం లేదు' అని నిట్టూరుస్తారు

4
నీ ద్వారా తనని తాను కావలించుకోవటం మినహా
జీవితానికి మరే గమ్యమూ, అర్థమూ లేదంటే
నమ్మగలవా, కనీసం వినగలవా
ఈ మాటలు అవతల పెట్టు
కంటి ముందున్న దృశ్యం లోపల ఏముందో పరిశీలించు
వినిపించే శబ్దాల లోపలి ఏకాంతాన్ని గమనించు
ఒక్క క్షణం నిన్ను విడిచి జీవితం నదిలోకి ప్రవేశించు

5
ఇంకా మనం ఉన్నామా..

19.3.24 11.20PM 

కవిత : కొలతలలోకి..

మనుషులు వెళ్ళిపోగానే ఏకాంతం ముసురుతుంది

పగలు వెళ్ళగానే రాత్రి ముసిరినట్టు

ఉద్వేగం వెళ్ళాక నిర్వేదం కమ్మినట్టు

నువు వెళ్ళాక చరాచర జగత్తుకీ విశ్రాంతి దొరికినట్టు

అప్పుడు మొదలవుతుంది

మరొకసారి కొత్తగా జీవితం వికసించడం 

వెన్నెల రాలటం

ప్రేమికుల మధ్య ఆర్తి మేలుకోవటం

జీవితం నీ చేతుల్లో లేదు

మరెవరి చేతుల్లో కూడా

జరిగేవి నీ లెక్కలని అనుసరించవు

వేల అవకాశాల లోకంలో

నీ లెక్కలెంత, నువు ఎంత

ఈత మానేస్తే చాలు

కాస్త తల వంచితే చాలు

ఇంత విస్తారమైన జీవితంలో

నీ బలమెంత, గర్వమెంత

రాత్రి నిద్రపో

ఉదయం మేలుకో

ఆకలేస్తే తిను, వెదుకు, అడుగు

ఇంతకన్నా ఇక్కడ పనేమీ లేదు

నువు ఉన్నా లేకున్నా గాలి ఇలానే వీస్తుంది

నక్షత్రాలు వెలుగుతాయి

తలపైని మైదానంలో

వెలుతురు బంతులు దొరలుతాయి

మనుషులిట్లానే ఒకరినొకరు

ప్రేమించుకొంటూ, తిట్టుకుంటూ

భయపెడుతూ, జాలిపడుతూ..

మనకి తెలియంది ఏదో జరుగుతోంది

మన లోపలా, వెలుపలా, 

మనకి అందని కొలతలలో, కాలాలలో

నువు చీమ కన్నా ఎక్కువ కావని

ఎందుకు తెలుసుకోకూడదు

17.9.24 11.38 రాత్రి

మోహం

1

జీవితమ్మీద ఇంత మోహమేమిటి అంటారు

ఏ రోజైనా వెళ్ళిపోయే విరక్తి ఉంది గనక అంటావు

ఆ దీపం వెలుతురు, బాటపై మనుషులు,

ఇళ్లపై వెలుగునీడల దోబూచులాట

ఉండి ఉండి తగిలే గాలితెరలు

కురవలేక బేలగా నిలబడిన మబ్బులు

మానుష ప్రపంచపు వింతవింత శబ్దాలు

చనిపోతే ఇక దొరకవు కదా అని కూడా

2

జీవించటం ఇంత అపురూపమైన సంగతా అంటారు

చనిపోతే అంతా చెరిగిపోతుంది,

ఇదంతా ఉంటుందో, లేదో తెలియకుండాపోతుంది

వెళ్ళిపోగల ప్రతి సంగతీ అపురూపమే అంటావు

ఉండటం మీద ఇష్టంతో కదా 

ఇదంతా ఇక్కడ ఉంది అని కూడా

3

ఇవాళ తెల్లవారింది

వెలుతురులో ప్రపంచం ఉత్సవం జరుపుకుంది

సౌఖ్యం, దుఃఖం, కలయిక, వియోగం 

ప్రతిదీ ఒక ఉత్సవం, ఒక ప్రార్థన, ఒక దీవెన

గాఢనిద్రలో మెరిసే ఖాళీలో 

మిగిలేదేమీ లేదు కదా అంటావు

4

నువు ప్రేమించేది దేనినీ చెప్పమంటారు

దేనిని ప్రేమిస్తున్నానో నాకూ తెలియదు

బహుశా, ఈ వెలుగునీడల కదలికల్లో

నన్ను నేనే పొందుతున్నాను, దాచుకొంటున్నాను

జీవితం ప్రియురాలి రూపంలో

నన్నే చూసుకుని ఆశ్చర్యపోతూ, ప్రేమిస్తున్నాను

5

ఇంతలో, తలుపు తెరిచిన చప్పుడయింది

తలుపు, తెరవటం, చప్పుడు, వినబడడం

మన అర్థాలకి అందని ఈ అనుభవ సమూహం

మనని దేనికి తట్టి లేపాలని చూస్తుంది

16.7 24 11.35PM 

' వివిధ ' ఆంధ్రజ్యోతి 19.8.24