కాలగణితం

1.
గదినిండా చీకటీ, నిశ్శబ్దం, దు:ఖం నిండివున్నాయి
దు:ఖమైనా, నిశ్శబ్దమైనా, చీకటైనా
నిండుదనం ఒక అందం, ఆనందమని
జీవితాన్ని శ్రద్ధగా గమనించి తెలుసుకొన్నాను
పూలు తమ రేకుల్ని గుండ్రంగా విప్పుకొని
పూర్ణవలయం ఒక అందమని నిత్యం బొధిస్తాయి

నదిలాంటి చల్లని, మృదువైన దు:ఖం లోకి
ప్రశాంతంగా ప్రవేశిస్తున్నాను
ఇక ఏదీ లేదు
వలయాలు వలయాలుగా
చీకటి మినహా, దు:ఖం మినహా, నిశ్శబ్దం మినహా

కానీ, క్షణక్షణమూ ఒక శబ్దం
నా వలయాలను నీటిబుడగలు చేసి చిట్లిస్తోంది
ఒక క్షణాలముల్లు నా నిండుదనాన్ని పదేపదే గుచ్చుతోంది
ఇప్పటి కాలపు దు:ఖకారణం అర్ధమైంది

2.
విస్తారమైన మైదానం మీద విహరించివెళ్ళే రుతువుల్లా
ఏవో దివ్యశక్తులు జీవితం మీద క్రీడించి వెళుతుంటాయి
అవి వస్తాయి. వికసిస్తాయి. రాలిపోతాయి.
వాటికి లయ వుంది. సౌందర్య లయం వుంది.

కానీ, కాలగణితం బోధించే గడియారం
తన క్షణాల ముల్లుతో మనల్ని భయపెట్టి  
సమస్త అందాల్నీ గరుకుగా తాకి వెళుతోంది
ఇక మనలో రుతువులు లేవు
దు:ఖాలూ, భయాలూ, అమాయకత్వాలూ, ఆనందాలూ లేవు

ఇపుడు జీవితం నిండా
దు:ఖించటానికైనా తీరికనివ్వని గడియారపు వలయముంది
వృత్తంలా చుట్టుకొన్న కాలసర్పం గడియారం
మన పూర్ణ వలయాలన్నిటినీ హరించి వాటి నీడల్ని మాత్రం మిగుల్చుతోంది

మనకిపుడు దు:ఖం లేదు, దు:ఖించే వ్యవధిలేని దు:ఖం వుంది
మనకిపుడు జీవితం లేదు,
గణితాలన్నీ జీవితాన్ని ఎత్తుకుపోగా శేషంగా మిగిలిపోయిన  ఖాళీ సున్నా వుంది.  


____________________________________
ప్రచురణ: తెలుగు.వన్ఇండియా.ఇన్ 21.2.13 ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి

గాజుగోళీ

చిన్నపుడు

పారదర్శకమైన గాజుగోళీలో రంగురంగుల ప్రపంచాలని చూసినపుడు

గోళీలోకి వెళ్లిపోయి ఆ రంగుల్ని తాకితే బావుండుననిపించేది 

ఎటునుంచీ లోపలికివెళ్ళే వీలులేని

నున్నని గాజువలయం మీదనుండి నా కల జారిపోతూ ఉండేది

గోళీలో రంగులూ, గోళీ వెలుపల నేనూ

మా మధ్యన స్వచ్చమైన దిగులుతో మెరిసే క్షణాలూ  

ఒక గుర్తులేని ఉదయం

గోళీలు నా బాల్యాన్ని వెంటబెట్టుకొని

చిరునామా తెలియని లోకాలకి వలస వెళ్ళిపోయాయి

పర్వతాల్లా, మహావృక్షాల్లా

నా చుట్టూ కనిపించే పెద్దవాళ్ళలో ఒకడినైపోవాలనే కల ఒకటీ

కాలం తన ఒడిలో కూర్చోబెట్టుకొని నిజంచేసి చూపించింది

వెనుతిరిగి చూసుకొంటే

బాల్యాన్ని కోల్పోవటమే ఉంటుంది కానీ,

పెద్దవాళ్లం కావటం ఉండదు అని అర్థమయింది

ఊహల మంత్రదండాన్ని తలపై తాకించుకొని

బాల్యంలోకి వెళ్ళి నిలబడి ప్రపంచాన్ని పరికించాను ఒకసారి

విశ్వం ఒక గాజుగోళీ!

పారదర్శకమైన గాజుశూన్యంలో చలించే రంగుల ప్రపంచం ఇది!

వలసవెళ్ళిన బాల్యం తిరిగివచ్చి నన్నొక గాజుగోళీ లోపల నిలబెట్టింది!  

ఇపుడు

ఎటునుంచీ బయటికి వెళ్ళే వీలులేని

నున్నని గాజువలయం అవతల ఏముందో తెలుసుకోవాలనిపిస్తోంది!

_____________________________ 

చిత్రం: అక్బర్ 

ప్రచురణ: ఆదివారం 'ఆంధ్రజ్యోతి ' 24.2.2013 
లింక్ కోసం ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి   

'ఆరాధన' కవిత్వసంపుటి, ప్రసిద్ధుల ఉత్తరాలు

'ఆరాధన ' నా మొదటి వచన కవితా సంపుటి. నా మొదటి ఇరవైలలో (1986-89) రాసుకొన్న కవిత్వం ఇది. తొలికవిత్వ రచనోత్సాహమూ, శ్రీశ్రీ ప్రభావమూ దాటి, చలం అక్షరాల్లో టాగోర్ నీ, శ్రీ రమణ మహర్షినీ చదువుకొని నా అంతరంగంలోకి ప్రయాణిస్తూ రాసుకొన్న అక్షరాలివి. ఇంతకు ముందు కూడా చెప్పినట్టు, చలం శ్రీ రమణ మహర్షి గురించి రాసిన 'భగవాన్ స్మృతులు ' చదువుకోవటం నా అంతరంగ జీవితంలో పెనుమార్పుకి మొదలు. ఈ కవితల్లో చాలాసార్లు తండ్రీ అని సంబోధించింది శ్రీ భగవాన్‌నే అని గుర్తు. టాగోర్ ప్రభావం వలన వ్యక్తీకరణలో గీతాంజలి చాయలు కనిపిస్తాయి. వ్యక్తీకరణ వరకే చాయలు. వీటిలో కనిపించే ఆర్తీ, ఆలొచనా, సున్నితత్వమూ కవి హృదయంలో పలికినవే. చదివి చూడండి స్వగృహోన్ముఖుడైన ఒకవ్యక్తి తొలి గీతాలాపన.

ఈ సంపుటిని తరువాత కాలంలో సంజీవదేవ్‌గారికీ, ఇస్మాయిల్‌గారికీ పంపిస్తూ నన్ను పరిచయం చేసుకొన్నపుడూ, హైకూకవిగా సాహిత్యలోకానికి పరిచయమయ్యాక ఓల్గాగారికి పంపినప్పుడూ వారు రాసిన లేఖలను ఇక్కడ చూడండి.

ఈ సంపుటిని ఆవకాయ.కాం నుండి ఉచితంగా డౌన్‌లోడ్ చేసుకొని చదువుకోవచ్చును. ఆ లింక్ కోసం ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

పుస్తకాన్ని ఇక్కడే చదవటానికీ, Scribd సైట్ నుండి డౌన్ లోడ్ చేసుకోవటానికీ ఈ పోస్ట్ చివర ఇచ్చిన లింక్ చూడండి.

BVV Prasad Aradhana by prasadbvv1

పదాలకి అందని జీవితం

పదాలు చాలా అల్పమైనవి. జీవితం చాలా సంపన్నమైనది.
జీవితం చాలా విశాలం. పదాలు చాలా ఇరుకు.

ఊరికే 'ఈ సమయాన్ని ' అనుభూతించి చూడు;
దీని అనంతత్వమూ, అద్భుతమైన సౌందర్యమూ, ఔన్నత్యమూ,
దీని అగాధమైన నిశ్శబ్దమూ, గానమూ దర్శించగలుగుతావు.

హృదయం స్పందిస్తోంది. దీని ఉనికిపై పూలజల్లు కురుస్తోంది.
ఈ విశ్వమంతా కవితామయం. ఇది ఎప్పటికీ కవిత్వమే, ఉత్త వచనంకాదు.

నీకు కనులుంటే, సున్నితత్వముంటే జీవితమెప్పటికీ సంతోషదాయకమే.

నిజానికి, ఈ జీవితం లోతైన మూలాలు నీ లోలోపలనే ఉన్నాయి.



స్వేచ్చానువాదం: బివివి ప్రసాద్
మూలం: ఓషో

రంగులెపుడు.. : Remember

రంగులెపుడు తొలిసారి పరిచయమయ్యాయో జ్ఞాపకముందా
చిననాటి బొమ్మలమీదనో, మేఘాలమీదనో, అమ్మ చీరలమీదనో, పూలమీదనో
రంగులెలా తొలిసారి ఆశ్చర్యపరిచాయో నిద్రాణంగానైనా కలలు మిగిలాయా

పసుపూ, ఎరుపూ, నీలం, వాటితో తెలుపూ, నలుపుల వేల ఆటలు
ఒక్కోపేరుతో అలవాటుపడిపోవటానికి ముందు
ఏ రహస్యలోకాల సందడి చేసాయో కాస్తయినా సజీవంగా వినిపిస్తున్నాయా

అపుడపుడూ విస్మయపరుస్తూనే ఉన్నాయి రంగులు నన్ను
వ్యాకులతలూ, తడబాట్లూ, భయాలూ చీకటిలోకి విసిరినప్పుడు    
బాల్య స్నేహితుల్లా సేదదీరుస్తూనే ఉన్నాయి
సఖుడా, ఆగిపోవటం మృత్యువు, ప్రవాహమే జీవితమని వెన్నుతడుతూనే ఉన్నాయి

దైవానికి దయలేదనీ, ఆయనకు మాటలు రావనీ ఎవరైనా అన్నపుడల్లా
వెలుతురు ఆయన దయ అనీ, రంగులు ప్రేమభాషణ అనీ చెప్పాలనిపిస్తూనేవుంది

మనకు రంగులు వెలిసిపోవటం ఎపుడు మొదలయిందో వెనుదిరిగి చూసావా
చిననాటి పుస్తకాలతో పాటు
వాటిలో దాచుకొన్న నెమలీకనీ జీవితంలోంచి విసిరేసిన క్షణాలలో
మనలోంచి మాయమైన అమాయకత్వాన్ని ఎపుడైనా తడుముకొన్నావా

తెల్లనికాంతీ, కాంతిలోంచి కాంతిలోకి ఎగిరే రంగులపక్షులూ ఎటు వెళ్ళిపోయాయో,
ధూళిమేఘాల చాటున జీవితమెలా వెలిసిపోయిందో ఎపుడైనా బాల్యాన్నడిగి తెలుసుకొన్నావా 

Remember

Remember the first time we got acquainted with colors?

Was it on the toys of childhood or the colors on the mother’s saree

Or the flowers in the meadow or the clouds in the sky?

Have you the faintest memory of when and how you were wonder-struck

With the magic of color for the first time ever?

And the fun we had,mixing up yellow,red and blue with black and white?

Do you remember the perturbation we caused in the world of sound

Before we learnt the name of each and every color?

Color still holds a surprise for us

When hesitation. fear or sorrow throw me into darkness

The sight of colored objects is warm and comforting

Like the company of childhood friends.

Putting me on the track again, they seem to say “Dear friend,

Life is an onward flowing current , which to stop is tantamount to death”

When people tell me that God is unkind or perhaps dumb.

I tell them, “The light which helps us see, is a proof of his kindness,

And the colors we behold are but an expression of his love!”

Have you ever looked back to see when for the first time

Your life had become colorless and lack-luster?

And when you had thrown away your childhood books

And along with them. The peacock feathers you preserved inside them?

Have you ever indeed searched in your soul

For the innocence of childhood

Long since vanished and now beyond your reach?

Have you ever inquired of the child in you

“What happened to that white light and the birds with bright plumage

Which flew through halos of light? Where had they all gone?

Why has my life lost its color, hidden behind the clouds of dust?


English Translation: Sri Rachakonda Narasimha Sarma

__________________________________

ప్రచురణ: 'సాహితి' ఆంధ్రభూమి దినపత్రిక 11.2.2013
లింక్ కోసం ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి 

కలయికలూ - ఎడబాట్లూ

మా యవ్వనరుతువులో ఆమెని చూసాను

ఆమె నన్ను చూడటమూ చూసాను

దేహం నిండా, కదలికల నిండా, మాటల నిండా
మోహపరిమళాలు వ్యాపించిన రోజుల్లో
మేం ఒకరికొకరం దేవతల్లా ఎదురయ్యాము
అదిమిపెట్టిన కలల్ని
అర్ధంలేని అర్ధవంతమైన నవ్వుల్లోకి విడిచిపెట్టి
దేహాల మధ్య దూరాలని అలాగే ఉంచి మా నవ్వుల్ని కౌగలించుకోనిచ్చాము

విశాలమైన ప్రపంచం
అనంతమైన కాలం
పలు సాలెగూళ్ళతో నిండిన జీవితం
మమ్మల్ని చెరొక చోటికీ, పరస్పర స్మృతుల్లోకి విసిరేసిన చివరినిముషాల్లో
మా చూపుల్లో, నవ్వుల్లో శిశిరరుతువులేవో దోబూచులాడాయి

చాలా కాలం
కాలం పేజీలు తిప్పుతూ మా కథల్ని విడివిడిగా రాసుకుపోయింది
ఎవరికధలో మరొకరం లేము
ఎవరి చిరునవ్వుకీ, కన్నీటికీ మరొకరం కారణం కాము

ఒక కొత్త పేజీలో మా రెండుకథలూ
అకస్మాత్తుగా దారిలో ఎదురయ్యాయి

ఇప్పుడు మేం దేవతలంకాము
మాలో తప్తజ్వాలల కాంతులూలేవు
మా మేఘచ్ఛాయల నవ్వుల చివర స్మృతులేవో తటిల్లతలా మెరిసాయి

మామధ్య ఘనీభవించిన దశాబ్దాల మౌనాన్ని
ఒక్కొక్క మాటతో కరిగించుకొన్నాము
అర్ధంకాని అర్ధాలేవో నిండిన మబ్బుతునకల్లాంటి పదాలతో
మేం ఒకరినొకరం
స్త్రీపురుషుల్లా కాక, మనుషుల్లా స్పృశించుకొన్నాము

మేం ఒకరికొకరం దూరమౌతున్నపుడు
పలుచని ఆర్ద్రత మా మధ్య వ్యాపించి
మేమెప్పుడూ దగ్గరగానే ఉన్నామని గుసగుసలాడింది

బహుశా, మళ్ళీ కలుస్తాము
నక్షత్రాలు మమ్మల్ని రమ్మని పిలిచే చివరిరోజుల్లో ఎప్పుడో

అపుడు చిరునవ్వులు ఉండవు, మాటలు ఉండవు
ఒకరిచేయి మరొకరం మృదువుగా పట్టుకొంటాము
బహుశా, మాస్పర్శ వెంట
నువ్వూ, నేనూ ఒకే జీవితం అనే భావమేదో ప్రవహిస్తుంది

అపుడు, మా దేహాలు మాయమై, భావాలు మాయమై
నక్షత్రాలని కౌగలించుకొన్న నిశ్శబ్దమేదో
తనలో మమ్మల్ని మరలా కరిగించుకొంటుంది


__________________________________________
ప్రచురణ: వాకిలి సాహిత్య మాస పత్రిక 8.2.2013  ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి  

శూన్య క్షణాల్లోకి..

చాలా ఉత్సాహంగా మాట్లాడబోతుంటే ఉన్నట్లుండి సాలెగూటిలో మన దారం తెగిపోతుంది
చతురస్ర దృశ్యంలోకి దూకి మునకలు వేస్తున్నపుడు విద్యుత్తు నల్లటి విరామాన్ని ప్రకటిస్తుంది 
 
కన్నూ, దృశ్యమూ యుగళగీతంలో మైమరచిన క్షణాల్లో  
ఊహించని విపత్తు అనుభవాన్ని సగంలో రద్దు చేస్తుంది 

చిత్రపటంలోని జలపాతాన్ని చిత్రకారుడు చెరిపేసి 
ఉత్త తెల్లటి నేపధ్యాన్ని చూపించినట్టు కొన్నిక్షణాలు తెల్లబోతాయి  
అప్పుడు మనకి చూపు మాత్రమే ఉంటుంది, చూసేందుకు దృశ్యం ఉండదు
 
పదునైన సందర్భమేదో అనుమతి లేకుండా గాయం చేస్తూ వెళ్ళిపోయినపుడూ   
పిడుగులాంటి భయంలోకి ఇంద్రియాలు మేలుకొంటూ ముడుచుకొన్నప్పుడూ 
మెరుపులాంటి ఆనందం నిద్దట్లో కలలా ఎటునించో పలకరించినపుడూ   
కొన్ని శూన్యక్షణాలు తలలో గుర్తెరగని తలంలో నక్షత్రాల్లా మెరిసి మాయమౌతాయి 

జీవన సంగీతం వినీవినీ రొదలాగా గరుకుగా తగుల్తున్నపుడూ 
ఆలోచనల దారాలన్నీ ముళ్ళుపడి విప్పలేని ఉక్రోషాన్ని ఉసిగొల్పినపుడూ   
కలలో, జ్ఞాపకాలో నిద్దట్లోంచి ఉలికిపాటులోకి తరిమినపుడూ
   
కవి అంటాడూ 

నువు జీవితమనుకొన్నదాని నుండి
జీవితం కాదనుకొంటున్న ఆ శూన్యక్షణాల వైపు ఒకసారి పరికించి చూడమని

రెండు భావాల మధ్య, రెండు ఉద్వేగాల మధ్య  
ఎవరో అందమైనయువతి అర్థవంతమైన నవ్వొకటి విసిరి ఆగకుండా వెళిపోయినట్లుండే  
ఆ పరమశాంతమైన క్షణాలను తాకేందుకు ఒకసారి ప్రయత్నించమని
 
ప్రేమాస్పదులెవరినో ఉన్నంతసేపూ గుర్తెరకకుండా, లేనపుడు బెంగపడినట్టు   
ఆ దృశ్యాలు లేని అనంత శూన్యాన్నే, ఆ శబ్దాలు లేని అగాధమైన మౌనాన్నే 
దృశ్యాలలోనూ, శబ్దాలలోనూ వెదుకుతున్నావని కవి నీతో చెప్పి మౌనం వహిస్తాడు