రంగులెపుడు.. : Remember

రంగులెపుడు తొలిసారి పరిచయమయ్యాయో జ్ఞాపకముందా
చిననాటి బొమ్మలమీదనో, మేఘాలమీదనో, అమ్మ చీరలమీదనో, పూలమీదనో
రంగులెలా తొలిసారి ఆశ్చర్యపరిచాయో నిద్రాణంగానైనా కలలు మిగిలాయా

పసుపూ, ఎరుపూ, నీలం, వాటితో తెలుపూ, నలుపుల వేల ఆటలు
ఒక్కోపేరుతో అలవాటుపడిపోవటానికి ముందు
ఏ రహస్యలోకాల సందడి చేసాయో కాస్తయినా సజీవంగా వినిపిస్తున్నాయా

అపుడపుడూ విస్మయపరుస్తూనే ఉన్నాయి రంగులు నన్ను
వ్యాకులతలూ, తడబాట్లూ, భయాలూ చీకటిలోకి విసిరినప్పుడు    
బాల్య స్నేహితుల్లా సేదదీరుస్తూనే ఉన్నాయి
సఖుడా, ఆగిపోవటం మృత్యువు, ప్రవాహమే జీవితమని వెన్నుతడుతూనే ఉన్నాయి

దైవానికి దయలేదనీ, ఆయనకు మాటలు రావనీ ఎవరైనా అన్నపుడల్లా
వెలుతురు ఆయన దయ అనీ, రంగులు ప్రేమభాషణ అనీ చెప్పాలనిపిస్తూనేవుంది

మనకు రంగులు వెలిసిపోవటం ఎపుడు మొదలయిందో వెనుదిరిగి చూసావా
చిననాటి పుస్తకాలతో పాటు
వాటిలో దాచుకొన్న నెమలీకనీ జీవితంలోంచి విసిరేసిన క్షణాలలో
మనలోంచి మాయమైన అమాయకత్వాన్ని ఎపుడైనా తడుముకొన్నావా

తెల్లనికాంతీ, కాంతిలోంచి కాంతిలోకి ఎగిరే రంగులపక్షులూ ఎటు వెళ్ళిపోయాయో,
ధూళిమేఘాల చాటున జీవితమెలా వెలిసిపోయిందో ఎపుడైనా బాల్యాన్నడిగి తెలుసుకొన్నావా 

Remember

Remember the first time we got acquainted with colors?

Was it on the toys of childhood or the colors on the mother’s saree

Or the flowers in the meadow or the clouds in the sky?

Have you the faintest memory of when and how you were wonder-struck

With the magic of color for the first time ever?

And the fun we had,mixing up yellow,red and blue with black and white?

Do you remember the perturbation we caused in the world of sound

Before we learnt the name of each and every color?

Color still holds a surprise for us

When hesitation. fear or sorrow throw me into darkness

The sight of colored objects is warm and comforting

Like the company of childhood friends.

Putting me on the track again, they seem to say “Dear friend,

Life is an onward flowing current , which to stop is tantamount to death”

When people tell me that God is unkind or perhaps dumb.

I tell them, “The light which helps us see, is a proof of his kindness,

And the colors we behold are but an expression of his love!”

Have you ever looked back to see when for the first time

Your life had become colorless and lack-luster?

And when you had thrown away your childhood books

And along with them. The peacock feathers you preserved inside them?

Have you ever indeed searched in your soul

For the innocence of childhood

Long since vanished and now beyond your reach?

Have you ever inquired of the child in you

“What happened to that white light and the birds with bright plumage

Which flew through halos of light? Where had they all gone?

Why has my life lost its color, hidden behind the clouds of dust?


English Translation: Sri Rachakonda Narasimha Sarma

__________________________________

ప్రచురణ: 'సాహితి' ఆంధ్రభూమి దినపత్రిక 11.2.2013
లింక్ కోసం ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి