కవిత : సృష్టి

ఖాళీ మనసులో కొన్ని రంగులు ఒంపు

అవి ఆకాశమూ, గాలీ, నీరూ 

కాంతీ, చీకటిలో వెన్నెలా

రంగులపై కొన్ని గీతలు గీయి

నదులూ, కొండలూ, మైదానాలూ 

ఉదయాస్తమయ మేఘాలూ, పాలపుంతలూ 

గీతలను కొంచెం కదిలించి చూడు 

చెట్లూ, పిట్టలూ, చేపలూ 

చీమలూ, ఏనుగులూ, మనుషులూ

కదలికలలో ఉద్వేగాలు కలుపు

చిక్కగా, లేతగా, తీవ్రంగా, తేలికగా

మంచీ, భయమూ, బాధా, ప్రేమా

ఇంతకన్నా ఊహించేదేమీ లేదు

నువ్వైనా, దేవుడైనా

మళ్ళీ మొదటికి రావలసిందే

నిద్రలోనో, మరణంలోనో, జ్ఞానం లోనో 

- బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : ' మెహఫిల్ ' మన తెలంగాణ 16.12.24

Creation

In the empty mind, 

Trickle a few colours: 

Sky, air, water

Radiance, moonlight in darkness;

Draw a few lines over the colours:

Rivers, hills, plains

Milky ways, clouds at twilights;

Stir those lines gently: 

Trees, sparrows, fishes

Ants, elephants, humans;

Add emotions to those stirrings 

With depth, fondness, intensity, softness;

Fairness, fear, pain, love:

Nothing more to imagine, 

You or the God.

Have to come back to the beginning

In sleep, or death, or enlightenment. 

Translation: Prof K. Damodar Rao 

కవిత : ఉండటం

దీనికి అర్థం ఉందని 

నమ్మటం నుండి బయటపడాలి

ఆర్థాలకి అర్థమేమిటి

ఈ నమ్మకాలకి మొదలేమిటి

చివరికి మంచి గెలుస్తుందనే

చిన్నప్పటి భ్రమని వదిలించుకోవాలి

ఏ చివర, ఎవరికి మంచి

ఎంతకాలం గెలుస్తుంది 

ఈ కథకి ముగింపు ఉంటుందనే 

ఉద్వేగం నుండి తెప్పరిల్లాలి

మగతనిద్రల్లోని కలలు ఎక్కడ ముగిశాయి

తలపై బెలూనులా ఎగురుతోంది గగనం

మన తలల్లోని ఊహల్లాంటివి 

ఎందరిలో, ఎన్నిటిని చూసింది

కాంతినీ, చీకటినీ విరజిమ్మి

రంగుల్ని శూన్యంలో ఆరబోసి

చివరికి ఏమీ కాకపోవటంలో విశ్రమిస్తోంది

ఊరికే ఉంటే చాలనుకొంటాను

ఆకు కింద నీడ ఉన్నట్టు 

ఎండలో రంగులు వున్నట్టు

చీకటిలో నలుపు వున్నట్టు

ఈ అక్షరాల వలలోంచి బయటకు వెళ్ళాక

ఏది మనసుకి తగులుతుంది

లేదా తగలటం లేదు

28.7.24

ప్రచురణ : పాలపిట్ట, నవంబర్ 2024

To Exist

Have to come out of the belief

that this has meaning

What does all these meanings mean

What is the beginning of these beliefs

Have to come out of the illusion

that good prevails in the end

Which end, good for whom

How long it will prevail  

Have to recover from the feeling

that this story has an end

Have the dreams in out dozing 

come to an end

The sky revolves over the head 

like a balloon 

How many has it seen, 

the imaginings in our mind, 

in how many

Emitting light and darkness 

Drying the colours in a vacuum

It takes rest as though 

nothing happened at the end

Hope it is enough if merely existed 

like shadow exists beneath a leaf

like colours in sunlight

like blackness in the dark

After coming out of the net of these words

what touches the heart

what does not touch

Translation:  K. Damodar Rao 

కవిత : ఈ క్షణమిలా..

ఈ క్షణం అద్భుతం

ఎండ వాలే, వాన కురిసే, వెన్నెల జారే ఒక క్షణం

దీని కోసమే పుట్టావు, పెరిగావు

ఏడ్చావు, నవ్వావు, భయాన్ని దాటావు,

మనుషుల్ని అల్లుకొన్నావు చుట్టూ,

కావాలనుకొన్నవి పొందావు, పొందినవి కోల్పోయావు 

తీరా ఈ క్షణం నీ కనుల ముందు నిలిచి

ఏమి ఆజ్ఞ అన్నపుడు కనులు మూసుకొన్నావు

నీ దోషమేమీ కాదు

దీని కాంతి అటువంటిది

సౌందర్యం, జీవనహేల అలాంటివి

భరింపరాని మహోధృత వేగంతో, వత్తిడితో

ఈ క్షణం నిన్ను ప్రేమించినపుడు

కనులు మూసుకొంటావు

జ్ఞాపకాల్లోకో, కలల్లోకో తప్పుకొంటావు

అప్పుడు వచ్చిన కవి

పదాలలో నింపి దానిని నీ ముందు పెడతాడు

చిత్రకారుడు రంగుల్లో, గీతల్లో ఒంపి

నీ కళ్ళ ముందు పరుస్తాడు

అప్పుడు అంటావు కదా

అవును ఇదే నేను చూసింది

వాళ్ళు ఎంత అద్భుతంగా పట్టుకొన్నారు అని

నీపై వీస్తున్న లేతగాలివంటి క్షణం 

ఇప్పుడు కూడా 

నన్ను పట్టుకోలేకపోయావని నవ్వుతుంది

వాళ్ళూ అంతే, నాలో కరిగి, నేనై పోతే

ఆ పిచ్చి పనుల్లో కాలయాపన చేసేవారు కాదు 

అని జాలిపడుతూ మాయమవుతుంది

23.10.24

ప్రచురణ : కవిసంధ్య, సంచిక 51, నవంబర్ 2024

This Moment …

This moment is marvellous 

The moment when sunlight touches,

Rain pours, moonlight glides;

You were born for this, grew up for this

Wept, laughed, crossed fear

Entwined humans around 

Earned what you wanted 

Lost what you accumulated

As the moment manifested before you

And stood at your command 

You closed your eyes

Not your fault

Its brilliance is like that

Play of life, beauty mesmerizing   

With overpowering speed, intense pressure

As this moment loved you

You close your eyes

Breezing into memories or dreams

The poet who just arrived

Forms all those into words for you

An artist fills these in lines and colours

And places before you

Then you say, 

Yes, how deftly, beautifully 

They captured what I had seen

The moment, like a gentle breeze 

Wafting around you

Laughs at your inability

To catch hold of her even now

They too are like that

When they melt into me

They would realise they shouldn’t have

Wasted time with those crazy things

Pitying, it disappears

Translation: Prof. K. Damodar Rao 

కవిత : పుట్టినరోజున

1

ఇవాళ నీకు నువ్వే గుర్తుకు వస్తుంటావు

ఉదయం పూలూ, చినుకులూ రాలినట్టు

ఒకనాడు ఇక్కడికి రాలావు

వాటికి కరిగి, మాయమైపోవటం తెలుసు

మరి నీ సంగతి అంటారెవరో

2

తొలిసారి చుట్టూ చూసి వుంటావు

కొంత ఆశ్చర్యంగా, కొంత భయంగా

వాటి నుండి బయటికి రాలేదు ఇప్పటికీ

బయటపడటం చాతకాలేదా, ఇష్టం లేదా 

అని నవ్వుతారు నీలోంచి

3

ఋతువుల చివర మిగిలేవి

వెలితీ, దిగులూ అని తెలిసివచ్చినా

బతుకు మీద తీపి ఎందుకో అర్థం కాదు

ఆడుకుందాం రారమ్మని సూర్యకాంతి పిలుస్తుందా

నిన్నటి గాయాలు మరిచి ఎగురుతూ వెళతావు 

4

కనులు తెరిచింది మొదలు 

నిన్ను కనుగొనే మనిషి కోసం వెదికావు

కాలమింత గడిచినా ఇంకా తెలియరాలేదు

నువు మాత్రమే నిన్ను కనుగొనగలవని

మృదువుగా దగ్గరకు తీసుకోగలవని

5

బతుకు ఒక నైరూప్య చిత్రం

అర్థాల ఇరుకు నుండి ఎంత విముక్తమైతే

అంత సారవంతం అవుతుంది 

ఎంత స్వేచ్ఛలోకి మేలుకొంటే 

అంత ఆర్ద్రతలోకి వికసిస్తుంది

6

ఆ చినుకుల్ని అలా రాలనీ

చూడకు వాటివంక

పూలని పాడుకోనీ రంగుల పాటలు

వినకు వాటిని

వాటి స్వేచ్ఛకి వాటిని వదిలి

నీ స్వేచ్ఛలో ఉండిపో 

ఇపుడు చూడు

జీవితం తల్లి గర్భాలయం, కదూ..

21.11.23

ప్రచురణ : సారంగ 15.11.24

కవిత : క్షణం పుట్టి..

ఇంత దీర్ఘమైంది కాదనుకుందాం జీవితం

ఇన్ని నలుపూ, తెలుపూ, రంగుల రోజులు

ఇన్ని ఋతువులు, వర్షాలు, 

ఎడారులు, అడవులు, నదులు, కొండలు,

ఇన్ని జీవులు, వేదనలు, ఉత్సవాలు

ఇందరు మనుషులు, ఊహలు, సంవేదనలు

ఇంత పెద్దది కాదు అనుకుందాం

జీవితం   మరీ క్షణికం అనుకుందాం

ఒక చూపుగా పుడతాం

ఆకు రాలటం చూస్తాం, మాయమౌతాం

వినటంగా పుట్టి

పక్షి కూయటం వింటాం, నిశ్శబ్దంలో కలుస్తాం

స్పర్శగా పుట్టి 

సెలయేటి పలుచని తడి తాకి, చిట్లిపోతాం

వాసన గ్రహించే ప్రాణిగానో, 

రుచి తెలిసే జీవిగానో పుట్టి

అనుభవం తెలుస్తూనే అదృశ్యమౌతాం

జ్ఞాపకం లేదు, ఎదురుచూపు లేదు

భయం, వెలితి, కలగనటం లేవు

క్షణ మాత్రపు 

జన్మ, అనుభవం, ముగింపు

సముద్రగర్భంలో, ప్రాణం పోసుకున్న అలల్లా 

దేహస్పృహ లేకుండా హాయిగా ఈదే చేపలు

తెలియక ఏ వలలోనో చిక్కుకుపోయినట్టు

ఇంత ఖేద పడుతున్నాం గానీ

జీవితం నిజంగా పెద్దదీ, సృష్టికంటే బరువైనదా

చాలా చిన్నదీ, ఊహకంటే తేలికైనదా

1.11.24 11.18 PM 

ప్రచురణ : స్నేహ. ప్రజాశక్తి దినపత్రిక 17.11.24

కవిత : ఇంతేనా

ఇంత పెద్ద విశ్వంలో ఇద్దరే ఉన్నారనుకుందాం

అతను. ఆమె.

ఈ ఊహకి జీవం రావటానికి

అతను లేక ఆమెను నేనుగా ఊహించుకుందాం

మెత్తని భూమీ, పచ్చదనం

చల్లని నీరూ, నల్లదనం

తేలిన ఆకాశం, తేలుతున్న నీలిమా 

చిక్కబడుతున్న రాత్రీ, చుక్కల్లో దాగే కాంతీ

కాస్త ఆకలీ, కాస్త ఆహారం

కాస్త కోరికా, కాస్త సౌఖ్యం

కాస్త భయం, కాస్త మరపూ 

ఏమీ తోచని పగటిభాగంలో 

గాలిలో వారూ, వారిలో గాలీ 

ఏమీ అవసరం కాని రాత్రిభాగంలో

చీకటిలో వారూ, వారిలో చీకటీ 

రోజులు గడుస్తాయి

నెలలు, ఏడాదులు, వయసులు 

పుట్టడం తెలీకుండా పుట్టినట్టే

వెళ్ళటం తెలీకుండా వెళ్ళిపోతారు

భూమి ఉందో, లేదో తెలీదు

నీరు ఉందో, లేదో తెలీదు

ఆకాశమూ, చుక్కలూ తెలీదు

జీవితం ఉందో, లేదో తెలీదు

అలాంటిదొకటి గడిచిందని తెలీదు

ఉత్త ఖాళీ, ఖాళీ కూడా తెలీదు

కదా..

ఇప్పుడేం చేద్దాం

- బివివి ప్రసాద్

- ప్రచురణ : ఈమాట, నవంబర్ 2024

కవిత : మనలో ఒకడు

ఎదుగుతున్న మనలో ఒకడిని చూసి గర్వించాలి

మన మెలకువలన్నీ వృధాగా ఒలకబోసుకుంటున్నపుడు

అతను ప్రతి మెలకువనీ ప్రార్ధనగా మలచుకొన్న 

వైనాన్ని గమనించాలి

మనం దీపాలార్పి పడుకొన్నపుడు

అతను పగలు కోసం చీకటిలో వెదకటం తెలియాలి

ఒక కన్ను మూసి, ఒక కన్ను తెరచి కలలు కనే మన మధ్య

రెండు కళ్ళూ తెరిచి కలల్లోకి దారి కనుగొనే 

అతని ఉత్సాహం చూడాలి

వేయి మొరటు చేతులు రాల్చినా

మరింత దుఃఖ రసం పీల్చుకొని

మరి వేయి పూలుగా వికసించి, పలకరించే

అతని ఆర్తి చూడాలి

రాబోయే యుగాలని మనకోసం నిద్ర లేపుతున్నందుకు

మనలోని ఒకడిలో మనని చూసుకొని ప్రేమించాలి

ఆకాశం సంపుటి నుండి

One Among Us

Must feel proud of the one among us reaching heights

Must note the way he converts every day into a prayer

when we vainly spend all our days 

Must know how he searches for daylight at night

when we put out all lights and go to sleep.

Marvel at his agility as he finds a way into dreams

with his eyes open

in the midst of people who dream 

with one eye open, another closed.

Must see his empathy at blooming into a thousand flowers

even when plucked by a thousand coarse hands.

For waking up the future ages for our sake

Must love him, one among us,  

Seeing ourselves in him!

Translation: Algati Thirupathi Reddy

కవిత : కనికరం

కాస్త కనికరం చాలు

పొడిపొడిగా చీకటి రాలే రాత్రులవేళల

పగలు కురిసి, కొత్త గాయాలు చేర్చి

మరింత బరువైన నిన్ను మిగిల్చే వేళల 

ఒక కుక్క పిల్లయినా కావచ్చు

నీలో కాస్త కనికరం కలిగిస్తే చాలు

జీవితం అమాయకమైనది

జీవులు మరింత అమాయకులు

మాయకంబళిలో ఊపిరాడని జీవితాలివి

ఎవరు పన్నారో ఈ వల

తెలిసినవారెవరూ కనిపించరు

కాస్త కనికరం చాలు

నిన్ను నేనూ, నన్ను నువ్వూ 

క్షమించటానికి, ప్రేమించటానికి

కనికరం దేవునికి దగ్గర దారి

ఈ రాత్రి వెలుగుతుంది

నక్షత్రాలతో, చంద్రరేఖతో

అమ్మ ఒడిలా విశ్రాంతి నిచ్చే చీకటితో

రాత్రి లోపల నువ్వూ వెలుగుతావు

కాస్త దయతో, ప్రేమతో

వెలుతురు వస్తుందంటే

ఒంటరితనపు భయం కమ్ముతుంది

పగలెంత కఠినంగా ఉండనీ 

పగటి చివర రాత్రి వస్తుంది

నిద్ర పడుతుంది

కలల సంగీతం అణిగాక 

దైవం నిన్ను గుండెలపై పెట్టుకుని

లాలనగా, రేపు బ్రతికే ధైర్యం ఇస్తుంది

మరి కాసేపు బ్రతికి ఉండు

జీవితంపై కాస్త కనికరం చూపు

దైవంపై కాస్త దయ దాల్చి ఓర్పు వహించు

10.7.24 11.20 PM 

కవిత : వానరాత్రి

ఈ వానరాత్రి రోడ్ల పై ఎవరూ లేరు 

తాగినవారు మినహా

వాళ్ళు తిరుగుబాటుదారులు కాదు

కనీసం, అయోమయంలో ఉన్నారు 

ఏమిటీ ప్రపంచమని

వానచప్పుడు ఒడిలో వాలి

మనుషులు సుఖంగా నిద్రిస్తున్నారు 

తమవా రనుకొంటున్నవారి మధ్య భద్రంగా

ఎప్పటికీ ఇలానే ఉంటామని కలలు కంటూ

వానలో తడుస్తూ ప్రపంచం వెలుగుతుంది

మరింత దయతో, జీవన లాలసతో

మరింత దుఃఖంతో, రేపటి మీద ఆశతో

రోడ్లపై దీపాలు వెలుగుతున్నాయి

చినుకుల్లో తడుస్తూ, మెరుస్తూ

మిత్రుడు వెళ్ళవలసిన రైలు

లేటుగా, టైముకే వచ్చి నిలబడింది

కావలించుకొన్న మిత్రుడు

రాత్రిలో, వానలో, రైలులో కరిగిపోయాడు

ఈ వానరాత్రి 

ఒక్కడివీ నిలబడిపోయావు 

దీనినంతా ప్రేమిస్తూ, దగ్గరగా తీసుకొంటూ

ఎవరూ లేరు ఇక్కడ

ఉన్నా, లేనట్టు ఉన్నారు

వానలో వీధిదీపంలా

వెలుగుతూ, ఆరుతూ 

నువ్వూ, ప్రపంచం

- బివివి ప్రసాద్

26.7.24 11.27 PM 

కవిత : నువ్వు నువ్వులా

1

నువ్వు నువ్వులా ఉండగలిగే క్షణాల ముందు

మిగిలిన నీ జీవితమంతా

ఒక గడ్డిపోచ అని తెలుస్తుందా

2

దయ వలనో, దోషాలు ఒప్పుకునే ధైర్యం వలనో

నీ కళ్ళలో నీళ్ళు తిరిగినప్పుడు

నీకు నువ్వు మాత్రమే మిగిలే క్షణాల్లో

ఎంత ప్రీమాస్పదుడిగా ఉంటావో తెలుస్తుందా

3

జీవితం వడ్డించిన విస్తరి కానీ,

ముళ్ళకంపల మీద నడక కానీ

నిటారుగా నిలిచి బలమైన నిట్టూర్పు వదిలినపుడు

ఏయే గగనతలాలకి విస్తరిస్తావో గమనించావా

4

పదేపదే పాడుతున్న పదాల సారం ఒకటే

'ప్రేమించు నువు బతికి ఉండటాన్ని '

ప్రేమించు పంచరంగుల ప్రపంచాన్ని

పచ్చదనంగా పక్వమయే సూర్యకాంతిని

వెన్నెలనీ, వెన్నెలలోని వేదననీ, క్షమనీ, లాలననీ

5

ఏమంత సమయం కాదు

ఇక్కడ నడిచేది, నవ్వేది, ఏడ్చేది

వెళ్ళాక నీ పాదముద్రలు మిగిలేది లేదు

నీ కనికరం నీ సంపద, నీ నింద నీ లేమి

నీ చివరి చిరునవ్వు జీవితానికి ఇచ్చే కానుక

నీ చివరి దిగులు శాపం

6

ఏమంత సమయం లేదు

ఈలోపల ఊరికే ప్రేమించు

లోకం సంగతి లోకం చూసుకుంటుంది

ప్రేమిస్తావా లోకాన్ని దాటి బతుకుతావు

- బివివి ప్రసాద్

22.3.24 11.49PM 

కవిత : నగ్నంగా..

1
'విలువలనీ, భయాలనీ విప్పుకొని
ఒక్కసారైనా నగ్నంగా దూకగలవా
ఇదే జీవితం అని గట్టిగా అనిపిస్తున్న
ప్రేమలోకో, అందంలోకో, అనుకంపనలోకో'
అడుగుతారు నీలోపలి నుండి
అవునంటావో, జాగ్రత్త పడతావో 
అక్కడ వుంటావు ఇవాళ్టి నీ నువ్వు

2
వేల బంగారు ఉదయాలు
శిరసు మీదుగా ప్రవహించిపోయాయి
వెన్నెల రాత్రులూ, మేఘబాలల ఆటలూ కూడా
పూలు పూచాయి అనేకమార్లు
పసిపిల్లలు నవ్వారు నీ కళ్ళలోకి
'ఎప్పుడైనా బతికావా కాసిని క్షణాలు,
జీవితంపై నిందలు మోపే ముందు' 
అంటారు ఆ లోపలి మనిషి

3
'జీవించటం ఎప్పటికీ సమస్య కాదు,
ప్రాణం నిలుపుకోవడం కావచ్చు గానీ
కొన్నిసార్లైనా నిజంగా జీవిస్తే ప్రాణం పై ఆశ ఉండదు,
జీవించలేదా బతికిన అందం లేదు' అని నిట్టూరుస్తారు

4
నీ ద్వారా తనని తాను కావలించుకోవటం మినహా
జీవితానికి మరే గమ్యమూ, అర్థమూ లేదంటే
నమ్మగలవా, కనీసం వినగలవా
ఈ మాటలు అవతల పెట్టు
కంటి ముందున్న దృశ్యం లోపల ఏముందో పరిశీలించు
వినిపించే శబ్దాల లోపలి ఏకాంతాన్ని గమనించు
ఒక్క క్షణం నిన్ను విడిచి జీవితం నదిలోకి ప్రవేశించు

5
ఇంకా మనం ఉన్నామా..

19.3.24 11.20PM 

కవిత : కొలతలలోకి..

మనుషులు వెళ్ళిపోగానే ఏకాంతం ముసురుతుంది

పగలు వెళ్ళగానే రాత్రి ముసిరినట్టు

ఉద్వేగం వెళ్ళాక నిర్వేదం కమ్మినట్టు

నువు వెళ్ళాక చరాచర జగత్తుకీ విశ్రాంతి దొరికినట్టు

అప్పుడు మొదలవుతుంది

మరొకసారి కొత్తగా జీవితం వికసించడం 

వెన్నెల రాలటం

ప్రేమికుల మధ్య ఆర్తి మేలుకోవటం

జీవితం నీ చేతుల్లో లేదు

మరెవరి చేతుల్లో కూడా

జరిగేవి నీ లెక్కలని అనుసరించవు

వేల అవకాశాల లోకంలో

నీ లెక్కలెంత, నువు ఎంత

ఈత మానేస్తే చాలు

కాస్త తల వంచితే చాలు

ఇంత విస్తారమైన జీవితంలో

నీ బలమెంత, గర్వమెంత

రాత్రి నిద్రపో

ఉదయం మేలుకో

ఆకలేస్తే తిను, వెదుకు, అడుగు

ఇంతకన్నా ఇక్కడ పనేమీ లేదు

నువు ఉన్నా లేకున్నా గాలి ఇలానే వీస్తుంది

నక్షత్రాలు వెలుగుతాయి

తలపైని మైదానంలో

వెలుతురు బంతులు దొరలుతాయి

మనుషులిట్లానే ఒకరినొకరు

ప్రేమించుకొంటూ, తిట్టుకుంటూ

భయపెడుతూ, జాలిపడుతూ..

మనకి తెలియంది ఏదో జరుగుతోంది

మన లోపలా, వెలుపలా, 

మనకి అందని కొలతలలో, కాలాలలో

నువు చీమ కన్నా ఎక్కువ కావని

ఎందుకు తెలుసుకోకూడదు

17.9.24 11.38 రాత్రి

మోహం

1

జీవితమ్మీద ఇంత మోహమేమిటి అంటారు
ఏ రోజైనా వెళ్ళిపోయే విరక్తి ఉంది గనక అంటావు

ఆ దీపం వెలుతురు, బాటపై మనుషులు,
ఇళ్లపై వెలుగునీడల దోబూచులాట
ఉండి ఉండి తగిలే గాలితెరలు
కురవలేక బేలగా నిలబడిన మబ్బులు
మానుష ప్రపంచపు వింతవింత శబ్దాలు
చనిపోతే ఇక దొరకవు కదా అని కూడా

2
జీవించటం ఇంత అపురూపమైన సంగతా అంటారు

చనిపోతే అంతా చెరిగిపోతుంది,
ఇదంతా ఉంటుందో, లేదో తెలియకుండాపోతుంది
వెళ్ళిపోగల ప్రతి సంగతీ అపురూపమే అంటావు
ఉండటం మీద ఇష్టంతో కదా 
ఇదంతా ఇక్కడ ఉంది అని కూడా

3
ఇవాళ తెల్లవారింది
వెలుతురులో ప్రపంచం ఉత్సవం జరుపుకుంది

సౌఖ్యం, దుఃఖం, కలయిక, వియోగం 
ప్రతిదీ ఒక ఉత్సవం, ఒక ప్రార్థన, ఒక దీవెన
గాఢనిద్రలో మెరిసే ఖాళీలో 
మిగిలేదేమీ లేదు కదా అంటావు

4
నువు ప్రేమించేది దేనినీ చెప్పమంటారు

దేనిని ప్రేమిస్తున్నానో నాకూ తెలియదు
బహుశా, ఈ వెలుగునీడల కదలికల్లో
నన్ను నేనే పొందుతున్నాను, దాచుకొంటున్నాను
జీవితం ప్రియురాలి రూపంలో
నన్నే చూసుకుని ఆశ్చర్యపోతూ, ప్రేమిస్తున్నాను

5
ఇంతలో, తలుపు తెరిచిన చప్పుడయింది
తలుపు, తెరవటం, చప్పుడు, వినబడడం
మన అర్థాలకి అందని ఈ అనుభవ సమూహం
మనని దేనికి తట్టి లేపాలని చూస్తుంది

16.7 24 11.35PM 
' వివిధ ' ఆంధ్రజ్యోతి 19.8.24

Obsessive Attachment

1

They ask why this fixation over life

You reply you are prepared to depart any day; 

 

You also say you will not get these after death:

The light emanating from the lamp, 

Humans treading along a pathway,

Hide and seek of light and shadows over houses

Occasional feel of the floating breezes  

Poor clouds unable to pour rain 

Peculiar sounds of the human world

2

Is living this enchanting, they wonder

If dead, everything is an erasure

Will all this remain or not, not known

You say everything that departs is precious; 

All this exists out of its choice for

Staying, you also assert

3

Another sunrise 

In the sunlight, the world in celebration mode

Comfort, suffering, union, separation 

Everything a festivity, a prayer, a blessing

You say nothing remains in the

Emptiness flashing in deep sleep 

4

They ask what’s that I loved most

I too don’t know that  

In the movement of light and darkness

I am gaining myself, preserving it 

Looking at life in the form of the beloved

Marvelling at, looking at myself, still loving

5

Meanwhile, there is a knock on the door

Door, opening, sound, hearing 

The sum of these experiences beyond our knowing, 

Wonder what it all attempts to convey!

Translation: Prof. K. Damodar Rao 

కాస్త ఆశలోకి..

1

జీవితంపై కాస్త ఆశ ఉండాలి

నీరెండ గుమ్మంలో వాలటం సంతోషాన్నివ్వాలి

పూలు ఆకాశంవైపు ఆశ్చర్యంగా విప్పారటం 

పండుటాకులు గాలిలోకి రాలటం చాలనిపించాలి

2 

సాలెగూటిలో ఇరుక్కున్నట్టు ఉంటుంది జీవితం

ప్రాతఃకాలపు పొగమంచును చూసావా

సాలెగూటిపై పొందికగా ముత్యాలు పేర్చుతుంది

అవి ఎండలోకి రంగులు చల్లుతూ మాయమవుతాయి

ఊరికే మంచుబిందువులా నిలిచి, మాయం కావాలి

3

పసిపాపకి 'స్వచ్ఛంగా నవ్వుతున్నాన'ని తెలీదు

సంతోషంగా ఉన్నానని కూడా

తెలియకపోవటంలోని హాయిని

తేలికగా అనుభవిస్తుంది

తెలియటం కదా ఇంత దుఃఖానికి మొదలు

4

ఇంత ప్రపంచం వెనుక నీకొక హామీ ఉంది

చెట్ల ఆకుల వెనుక ఆకాశం ఉన్నట్టు

ఆకాశం వెనుక తెలియరాని ఖాళీ ఉన్నట్టు

ఇన్ని అనుభవాల వెనుక జీవితం ఉంది

ఇంత జీవితం వెనుక అనంతం వుంది

5

మనమా బ్రతికేది, వెళ్ళిపోయేది

జీవితం తనని చూసుకుంటుంది నీలోంచి, నాలోంచి

నమ్మకం లేకపోతే నీలాకాశం కిందికి వెళ్లి చూడు

విప్పారిన నేత్రంతో ఎవరో నిన్నే చూస్తున్నట్టు లేదూ

6.2.24 5.00 ఉదయం

వీధి అరుగు, ఫిబ్రవరి - మార్చి 2024

కవిత : పూల లోకి

1

పూవుల గురించి మాట్లాడుకొంటూ

నడుస్తున్నారు ఆ వృద్ద దంపతులు

కనిపించే మొక్కల పేర్లు

వాటి పూల కబుర్లు చెప్పుకొంటూ

గాలిపటాల్లా తేలుతున్నారు

ఈ లోకం గొడవ పట్టనట్టు

పూల రంగుల్లోకి, ఆకుపచ్చని సారంలోకి

మునకలేస్తూ వెళ్లిపోతున్నారు

2

ఎన్ని చూసి వుంటారు

కడగండ్లు పడి వుంటారు

ఎన్నిసార్లు ఓడి ఉంటారు 

ఒదిగి ఒదిగి చీకట్లు దాటి వుంటారు

చివరికిట్లా యుద్దాలు శమించిన ఒక ఉదయం

పూలలోకి కాసేపు తేలుతున్నారు 

బ్రతకటాన్ని తమకంగా హత్తుకొంటున్నారు

3

ఏ పసిదనాల్లో 

బడికెళుతూ పలకరించారో దారి పక్క పూలని

ఎన్ని ముళ్ళ తీగల మీదుగా

కాపాడుకొంటూ వచ్చారో వాటి జ్ఞాపకాలని

ఇన్నాళ్లకు చేరుకుంటున్నారు మళ్లీ

భార రహిత బాల్యాలలోకి

పచ్చని జీవితేచ్చలోకి

తమవైన ఏకాంత లోకాల్లోకి

సాంద్రమైన నిట్టూర్పు ల్లోకి..

8.9.23 4.26 PM

ప్రచురణ : ఉదయిని సాహిత్య పత్రిక 

కవిత : అక్కడికి వెళుతూ..

1

ఎన్నో దుఃఖాలు ఈది, భయాలు దాటి

ఏళ్ళకి ఏళ్ళు నడిచి

ఈ ప్రశాంతమైన ఉదయానికి చేరుకున్నావు

ఈ క్షణం స్వచ్ఛ స్ఫటికంలా

నిలిచిపోతే బావుండును అనిపిస్తుందా

ఇక మెల్లగా మంచులా చెదురుతుంది ప్రశాంతత

2

ఈ బస్సు పైన ఆకాశం

అలసట లేక హాయిగా ఎగురుతూవుంది

కొండలు ఎప్పటిలా దయలోకి ముడుచుకొని

బంగారు ఎండ కాగుతున్నాయి

వాటి ముందు కదిలిన కలలన్నిటిలానే

నువూ మాయమౌతావు

3

నీ జ్ఞాపకాలు 

ఈ గాలిలోకి ఇంకా ఆవిరికాకుండా 

మిగిలిన అనుభవాల మేఘమాలలు

వాటిని వదిలేస్తే చాలు 

జీవితంలో మునిగిపోతావు

కానీ, జీవితమంటే ప్రేమా, కాదా

ఇప్పటికీ తేల్చుకోలేదు కదా

4

తెలీనిభాషలో మాటలు నీ ప్రక్కన

పిట్టల కూతల్లానే కేవలం శబ్దాలు

అర్థం తెలీని మాటలు

అర్థాల నుండి విముక్తినిస్తాయి కాసేపు

అర్థం లేకపోవటంలోకి ఎగరలేక కదా

ఇదంతా ఇంత బరువు

5

ఆ కొండని చూస్తే దేవుడిని చూసినట్టు

తిరిగితే తండ్రి చుట్టూ ఆడుకొంటున్నట్టు

సృజించుకొన్న బంధమో, ఉద్వేగమో కావచ్చు

కొండంత అద్దంలో నువ్వే కనబడటమూ కావచ్చు

ఏ కారణమూ లేదనుకున్నా 

దయలోకి కరిగిపోవటం కంటే ఏదీ అనుభవం

6

కారణాల్ని కూడా దాటాలి

ఈ బస్సు చెట్లనీ, కొండల్నీ దాటుతూ 

కనబడని మలుపులోకి పదేపదే మాయమైనట్టు

కనబడని ఆనందం లోకి 

తిరిగి రాకుండా తప్పిపోవాలి

(అరుణాచలం దారిలో..)

11.8.23 7.13 ఉదయం 

ప్రచురణ : 'వివిధ' ఆంధ్రజ్యోతి దినపత్రిక 12.2.2024

ధ్యానంతో హైకూ దీపం వెలిగిస్తున్న కవి... బివివి ప్రసాద్

హైకూ చదవడానికి కూడా ఓ అభ్యాసం కావాలి. ఒక హైకుతో సంచలించిన నీ మనస్సును మరో హైకూను తాకే ముందు నిశ్చల సరోవరంలా మార్చుకోవాలి. కదులుతున్న నీళ్ళలో మరో ప్రతిబింబం ఉదయించదు. ఒక అనుభవంతో చలించిన అలలు క్రమంగా నెమ్మదించి నెమ్మదించి అద్దంగా స్థిరపడిన స్థితిలోనే మరో అనుభవాన్ని స్వీకరించడం సాధ్యమవుతుంది.

హైకూ కవి ఒక అనుభూతిని పంచుతాడు. హైకూ పాఠకుడు దాన్ని స్వీకరిస్తాడు. అచ్చమైన హైకూ విషయంలో అదే జరుగుతుంది. రాయడమూ, చదవడమూ ఉండవు. పంచుకోవడం, తీసుకోవడమే ఉంటాయి. ఇంద్రియగతమైన అనుభవాన్ని మరో హృదయానికి కానుకగా ఇచ్చేందుకు హైకూ కవి తనకు ఆ అనుభవాన్ని ప్రసాదించిన దృశ్యాన్ని మాత్రమే మాటల్లో చూపిస్తాడు ఏ అలంకారాలూ, ఊహలూ, గమ్మత్తులూ లేకుండా. అవే మాటల నుంచి అదే దృశ్యాన్ని స్వీకరిస్తాడు పాఠకుడు. అయితే, ఆ దృశ్యం నుంచి విచ్చుకునే అనుభవం మరింత ఉజ్వలంగా, ఉద్విగ్నంగా ఉండవచ్చు. విభిన్నంగానూ ఉండవచ్చు. ప్రకృతిలోని ఒకే దృశ్యాన్ని చూసినప్పుడు ఒక్కొక్కరూ ఒక్కోలా అనుభూతి చెందడం లాంటిదే హైకూను తీసుకోవడం అంటే. ఎవరి హృదయాన్ని బట్టి వారి ప్రయాణం ఉంటుంది. ఈ ప్రయాణం సాగుతున్న కొద్దీ హృదయ మాలిన్యం తొలగిపోతుంది. మార్దవం పెరిగిపోతుంది. ఇంద్రియాలు సునిశితమవుతాయి. చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచంతో, ప్రకృతితో సాన్నిహిత్యం పెరుగుతున్న స్థితి సహజమైన మానవీయత వైపు నడిపిస్తుంది. కళలు, ముఖ్యంగా కవిత్వ ఉత్కృష్ట పరమార్థాలలో అదొకటి. సత్యాన్ని తెలుసుకోవడం కాదు, సత్యంలో కలిసిపోవడమే ధ్యానం పరమార్థం అంటుంది జెన్ బౌద్ధం. ఆ ధ్యానానికి దారులు తెరిచే దీపమే హైకూ. జెన్ తాత్వికతకు కవిత్వ ప్రక్రియగా హైకును నిలబెట్టిన మత్సువో బషో, "ప్రకృతితో మమేకమైన మనసుకు కనిపించే ప్రతిదీ పుష్పమే. దానికి వచ్చే ప్రతి కలా వెన్నెలే" అంటాడు.

గత రెండు రాత్రులుగా బివివి ప్రసాద్ హైకూలు చదువుతుంటే కప్ప దుమికిన సరస్సులా కదిలిపోయాను. ఆపై నిశ్చలించాను మరో సంచలనం కోసం. శబ్దం నుంచి నిశ్శబ్దానికి, నిశ్శబ్దం నుంచి శబ్దానికి ప్రయాణం అంతా నిశ్శబ్దంగానే సాగిపోయింది. ఒక కవి రాసిన అన్ని హైకులూ ఈ ఉత్కృష్ట స్థితికి తీసుకుపోలేకపోవచ్చు. ఇంద్రియానుభూతిని భాషలో వెలిగించడంలోని పరిమితులు, నిర్మాణ వైఫల్యాలు ఉండనే ఉంటాయి. ఆ వైఫల్యాలను దాటుకుంటూ పోతున్నప్పుడే వెన్నెలను కలగనే కొన్ని పుష్పాలు హైకూ కవిని వరిస్తాయి.

అయితే, వాటిని తీసుకోవడంలో ఒక్కోసారి చదువరి కూడా విఫలం కావచ్చు. ఒకసారి చదివినప్పుడు తగలని అనుభూతి మరోసారి చదివినిప్పుడు మనల్ని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేయవచ్చు. ఏమైనా, హైకూలు రాసే కవి కాలక్రమంలో తాను రాసిన వాటిలో ఎన్నింటినో వదులుకుంటాడు. వాసిగలవేనని నమ్మిన వాటినే రాసులు పోసి పారబోసుకున్నవారెందరో. మూడు వేల హైకూలు రాసి చివరికి మూడింటినే దాచుకుని మిగిలిన వాటిని తగలబెట్టేశాడు Teishitsu' అనే జపనీ కవి. హైకూ కవిగా జీవించడం తెలుస్తున్న కొద్దీ ఈ పరిత్యాగం పెరిగిపోతుంది. ఆ సంగతి బివివి ప్రసాద్కు బాగా తెలుసు. అందుకే అంటాడు: 'హైకూ రాయడం సులువే. మంచి హైకూ రాయడం మరీ సులువు. హైకూ కవిగా జీవించడమే కష్టం.' 'Aesthetic of austerity అనే చైనా, జపాన్ బౌద్ధ భిక్షువుల కవిత్వాభివ్యక్తికి పరాకాష్ఠగా హైకూ ఒక ప్రక్రియగా స్థిరపడింది. కవికీ, అనుభవానికీ మధ్య వెంట్రుకవాసి అంతరం ఉండడానికి కూడా వీల్లేదంటాడు బషో. ఓ కొండ మీద గుడి ఉంటే అక్కడికి వెళ్తాడు బషో ఓసారి. అక్కడ నాచును కప్పుకున్న పెద్ద పెద్ద బండరాళ్ళను చూస్తాడు. అది చూసి ఇలా అంటాడు : ఆహా... ఏమి నిశ్శబ్దం కీచురాళ్ళ గోల కూడా రాళ్ళల్లోకి ఇంకిపోతోంది బషో రాసిన "Narrow Road to the Deep North" అనే యాత్రా రచనలోనిదీ హైకూ. ఆయన కాలంలో వాటిని హైకూ అనే మాట లేదు. బషో వాటిని హెుక్కు అని పిలిచేవారు. 'ప్రయాణమే ఇల్లు' అని చెప్పుకున్న బషో 'హైబన్' అనే మరో సాహిత్య ప్రక్రియకు కూడా ఆద్యుడే. హైబన్ అంటే హైకూ వచనమని అర్థం. ఆయన యాత్రా రచనలని హైబన్ సాహిత్యమని అంటారు. దీన్ని వచన కవిత్వమని కూడా చెప్పవచ్చు. ఐరోపాలో 'vers libre' పుట్టకముందే జపాన్లో ఈ ప్రక్రియ మొదలైంది. హైబన్ రచన సాధారణంగా ఒక హైకూతో ముగుస్తుంది. గాఢమైన అనుభవాన్ని కలిగించిన ఒక దృశ్యాన్ని హైకూగా మలిచేటప్పుడు భాషను ఎంతో పరిమితంగా, క్రమశిక్షణతో వాడాల్సి ఉంటుంది. విభక్తులు, ప్రత్యయాలు వంటి వ్యాకరణ నిర్మాణాలను ప్రయత్నపూర్వకంగా పక్కన పెట్టి పదాలను నాటకీయత ధ్వనించేలా సరళంగా ఉపయోగించాలి. సౌందర్యాత్మక ఆసక్తిని వెలిగించగల కౌశలం మరీ ముఖ్యమని కూడా చెబుతారు హైకూ లాక్షణికులు. ధ్యానం నుంచి ధ్యానాన్ని ప్రేరేపించే ఈ కౌశలాన్ని తెలుగులో బలంగా పట్టుకున్న కవుల్లో నాకు తెలిసినంతవరకు ఇస్మాయిల్, గాలి నాసరరెడ్డి, బివివి ప్రసాద్ ముందువరసలో ఉంటారు.

దూరంగా దీపం 

దానిని కాపాడుతూ 

అంతులేని చీకటి

నిద్రపోయాను

చీకటిలో

చీకటి పడింది

యుగాలు ప్రయాణించి వచ్చింది 

వెలుగు రేఖ 

లేత ఆకును చుంబించడానికి

పాట బాగుంది 

దూరం నుంచి వినిపించడం 

ఇంకా బాగుంది

రెక్కలున్నాయి కదా 

ఎగురు పిట్టా 

నాకు రెండు కళ్ళున్నాయి.

ఓహ్ మిణుగురు 

అటుచూడు

మరొకటి

పర్వతం 

చుట్టూ తిరిగి 

వేయి పర్వతాలు చూసాను

అటూ ఇటూ నడిచి 

ఏమీ తోచక 

పాప నిద్రలోకి నడిచింది.

చెట్టు కూలింది 

మోసుకుపోయారు 

నీడను సైతం

గోడలో పూచిన పూవు 

పరిచయం చేసింది

మా గోడను

అందమైన పూవు 

రాలిపోక ముందే 

వెళ్ళిపోవాలి

గాఢమైన అనుభూతుల్లోకి పదచిత్రాలతో లాక్కుపోయే హైకూలు ఎన్నో ఉన్నాయి బివివి ప్రసాద్ 'హైకూలు' సంకలనంలో. ఇవి మచ్చుకు కొన్ని మాత్రమే. గతంలో ఆయన ప్రచురించిన దృశ్యాదృశ్యం, హైకూ, పూలురాలాయి అనే హైకూ సంకలనాలన్నింటినీ కలిపి ఒకటిగా ఈ పుస్తకం తీసుకొచ్చారు ప్రసాద్. బషో హైకూల అనువాదాలు, హైకూ తత్వం అనే వ్యాసాన్ని కూడా ఇందులో చేర్చారు. 2015లో ఈ పుస్తకం రాకముందే ప్రసాద్ రాస్తూ వచ్చిన హైకూలను నేను చదువుతూనే ఉన్నాను. ఈ మధ్య వాబీ సాబీల గురించిన ప్రస్తావన ఎక్కడో ఎదురవడం ఈ సంకలనాన్ని మరోసారి చేతుల్లోకి తీసుకునేలా చేసింది. మంచి కవిత్వాన్ని కొంత కాలం తరువాత మళ్ళీ చదివితే ఆ అనుభవం ఎంత గొప్పగా ఉంటుందో ఇప్పుడు మరోసారి తెలిసింది. అలాగని, ఈ సంకలనంలోనివన్నీ గొప్ప హైకూలనేమీ చెప్పడం లేదు. ఇందులో చాలా గొప్ప హైకూలు ఉన్నాయని మాత్రం కచ్చితంగా చెబుతున్నాను. ఇందులో కొన్ని హైకూలు కాని గొప్ప కవితలున్నాయి.

కవులు

పెద్దయ్యాక పరిచయమయ్యే

బాల్యమిత్రులు

కలలో కనిపించిన

మిత్రుడు

నన్నూ కలగని ఉంటాడా

శిశిర సాయంత్రం

ఎవరో సమీపించి

నా ఏకాంతాన్ని తీసుకువెళ్ళారు

ఇలాంటివి కొన్ని మంచి కవిత్వంగా తీసుకోవచ్చేమో కానీ... హైకూలని అనాల్సిన పని లేదేమో అనిపిస్తుంది. సముద్రంలాగ, నది పన్నిన వలలో.. జాలి దానం చేసిన అనాథ బాలిక వంటివి పోలికలు, క్రియా పదాలు, విశేషణాలు, పనిగట్టుకుని చూపిన సామాజిక స్పృహలు... హైకూ గొడుగు కిందకు తేవడం న్యాయం కాదు. 'పదచిత్రం ఇంద్రియ జ్ఞానాన్ని ప్రేరేపిస్తుంది. లోతైన భావాల్ని ఆవాహన చేసే శక్తి పదచిత్రానికి ఉంది.

కవిత్వానుభవాల్ని పదచిత్రాలు స్ఫురింపచేసినట్లు, బౌద్ధికమైన ఆలోచనలు స్ఫురింపచెయ్యలేవు' అని ఇస్మాయిల్ చెప్పిన మాట హైకూ కవులకే, కాదు, కవులందరికీ వర్తిస్తుంది. ఇస్మాయిల్ గారు అన్నట్లు ప్రసాద్ కవిత్వంలో పూలకన్నా సీతాకోక చిలుకలే ఎక్కువ. వీటితోపాటు కీచురాళ్ళు, నిశ్శబ్దం, వెన్నెల వంటి జెన్ కవి సమయాల పునరుక్తుల నుంచి కూడా ప్రసాద్ విముక్తమై విస్తృతమైతే మరిన్ని గొప్ప హైకూలు రాయగలరు. మనకు తెలుగులో హైకూలు రాసేవాళ్ళే తక్కువ. వారిలోనూ హైకూ రచనను తన మార్గంగా ఎంచుకుని, హైకూ కవిగా జీవించే సాధనలో ఉన్న ప్రసాద్ నుంచే కదా మరిన్ని గొప్ప హైకూలను ఆశించాలి!

ద్రష్ట, దృశ్యమూ, అనుభూతీ ఏకత సాధించినప్పుడే కదా...

పూవూ లేదు

నేను లేను

సౌందర్యం ఆవరించింది

అనే గొప్ప హైకూ ప్రాణం పోసుకుంటుంది. తనను తాను వెతుక్కుంటూ, లోపలి ద్వారాలను తెరుచుకుంటూ ప్రయాణిస్తున్న ప్రసాద్ ను మరెన్నో హైకూ క్షణాలు కరుణిస్తాయని ఆశిద్దాం. వాటిని స్వీకరించే హృదయాలు మరెన్నో పురుడు పోసుకోవాలని కోరుకుందాం.

రచయిత : పసునూరు శ్రీధర్ బాబు

ప్రచురణ : కవిత 78 వ సంచిక

నిరామయ విరామం : డాక్టర్ కాళ్లకూరి శైలజ

ఉన్నట్టుండి తేనె పట్టు తన గదుల తలుపులు తానే తెరిచినట్టు,ఒక లోకం నుంచి మరో లోకానికి వెళ్లిపోతూ శాంతి దేవత అకారణంగా మనవైపు చూసి దయతో నవ్వినట్టు, ఉంటాయి బి.వి.వి. ప్రసాద్ గారి కవిత్వ వాక్యాలు.

వేదాంతం అంటే జీవిత అంత్యస్థితి లో చదువుకునే నాలుగు పడికట్టు రాళ్ల లాంటి పదాలతో మోగే సూత్రావళి కాదు.

ఏ ఏటికా ఏడు, మనసుని తేటపరుచుకుని, జీవితాన్ని మళ్లీమళ్లీ శుభ్రపరచుకునే ఒక ప్రవాహం.

బి.వి.వి. గారి కవిత్వ పుస్తకాలలో/ అలా సాగే దారి...../ ఆ దారిలోని కొత్త పూల చెట్లు..../ వాటి నీడల్లో రాలి పడిన పూలను ఏరుకొచ్చి మెల్లగా వేళ్ళతో అల్లే మాలలూ ఉంటాయి./ సంకల్పం కొరబడినది కాదు సుమా! / సత్సంకల్ప భారం మోస్తున్నదీ కాదు./మరెలా ఉంటాయి?

"వెన్న కరిగి నేయి అయినట్లు, అంధకారం కరిగి కాంతి అయినట్లు” అలా ఉంటాయి.

స్నేహంగా భుజం మీద చేయి వేసి, కళ్ళలో కళ్ళు కలిపి, పాత పాటలో చరణాలు పాడి, చేతులూపుతూ ఆడించే... చిన్ననాటి నేస్తం మాట్లాడినట్టు ఉంటాయి.

“మనం ఒకప్పుడు ఆడిన/ఇసుక తిన్నెల్లో ఇవాళ్ళ ఈ పిల్లలు ఆడుతున్నారు....../ ప్రతిదీ ఉండటం ఎంత బావుందో/ వెళ్ళిపోవటమంత బావుంది./ మనమిక వెళదామా,/ వచ్చినంత సంతోషంగా, నిశ్శబ్దంగా” అంటే, వింటూ ముగ్ధులై నిలబడిపోతాం. ఎక్కడా విరామ చిహ్నాలు అక్కర్లేదు. ప్రశ్నలు బహు తక్కువ.

వేరేవరో అన్న మాటల్ని ఉటంకించడం అస్సలు లేదు,

"కలలో అమ్మ లేక ఏడుస్తున్న ఒడిలోని బిడ్డని, తల్లి తట్టి లేపినట్టు, నిన్నెవరో ఇప్పుడు జీవితంలోకి తట్టి లేపాలి.”

ఈ వాక్యాల దగ్గర బెంగటిల్లి, అంతలోనే బెంగ తీరి, ఎన్ని రోజులు ఆగిపోవాలి! ఎన్ని గంటలు, నిశ్శబ్దంగా ఏ రుచీ లేని మదీ (నదీ) జలాలను కళ్ళు వర్షిస్తాయో! అది అనుభవైకవేద్యమే తప్ప చెప్పేది కాదు.

"పదాలన్నీ ఉత్త శబ్దాలు/ శబ్దాలన్నీ నిశ్శబ్దం పై తేలే అలలు”

"ఆకాశం నుంచి ఆకాశాన్ని తీసివేసినా, ఆకాశమే మిగిలినట్లు,/ నీ నుండి నిన్ను మాటల్లోకి ఒంపినా/ నువ్వు నువ్వుగానే మిగులుతావు”.

పై వాక్యాలను కనీసం ఐదారుగురు సీనియర్ సిటిజన్లకు ఈ అమృత గుళికలు పంపాను. వారంతా కొత్త ఆరోగ్యంతో చిక్కగా నవ్వుతూ, ఆ మెత్తటి సవ్వడిని నా చెవిలో పోసారు.

వాళ్ళకి జీవిత చరమాంకంలో పెన్షన్ సౌకర్యం కన్న ఇలాంటి సహృదయ స్పందనల గీతికలే మరీ మరీ వినిపించాల్సి ఉంది.

"ఆకాశంనుండి అకస్మాత్తుగా చినుకు రాలినట్టు/ కొమ్మనుండి నెమ్మదిగా పూవు రాలినట్టు/దిగుల్లోంచి తటాలున నవ్వు రాలినట్టు నవ్వుల్లోంచి నిశ్శబ్దంగా కన్నీరు రాలినట్టు/ ఉన్నట్టుండి నువ్వు వెళ్ళిపోతే ఏమౌతుంది/ నీ చోటు ఖాళీ చేస్తే ఏమౌతుంది/ నువు చలించటం మానేస్తే ఏమౌతుంది/ వెచ్చని స్పందనని ఏదో చల్లదనం కమ్మితే ఏమౌతుంది”

మనిషికి మరణం అంటే భయం అని చెబితే నేను నమ్మను. / చాలాసార్లు అది విడుదల./ ఒకోసారి ఐచ్ఛికంగా కోరుకునే హాయి. / ఏదేమైనా సంతృప్తితో కొందరు,/ తప్పదని –తప్పించుకోలేమని తెలుసుకున్నాక మెల్లగా సంసిద్ధమయే ఒకానొక దశ వస్తుంది./ అలాకాక ఆందోళన చెందేవారికి పై ప్రశ్నలు తెరతీసి నిజాన్ని చూపిస్తాయి./ ఎలా?/ ఉన్నట్టుండి వెళ్ళిపోయినచోట/ జీవితం నెమ్మదిగా కొత్త చిగుర్లు తొడుగుతుంది./ మొక్క కొత్త తొడిమెలని కలగంటుంది. / చీకటిలో దాగిన ముఖాలని/ తెలియెండ వెదికి మరీ ముద్దాడుతుంది/ ఉన్నట్టుండి నువు విడిచివెళ్ళిన లోతైన ఖాళీని/ జీవితం దయగా మరింత సారంతో నింపుతుంది”

ఈ మాటలు మది నెమ్మదిని అందించి, అలసిన మనసుకు కొబ్బరినీళ్లు ఇచ్చినట్టు, దాహం తీర్చి, బలాన్ని ఇస్తాయి.

ఋతువు మారి,కొత్త సంవత్సరపు లోగిలి లో నిలబడ్డప్పుడు, వెనక్కి, ముందుకీ చూడకుండా, లోపలికి, లోలోపలికి చూసుకునే ఒక 'స్థితి' తాలూకు ఉనికిని తెలియజేసే అద్భుతమైన పుస్తకం.




ఊరికే జీవితమై పుస్తకం పై సమీక్ష

ప్రచురణ : కవిసంధ్య , జూలై-ఆగస్టు, 2023

అంతే..

1

దేనినీ నమ్మకు

అర్థం అనుమానించమని కాదు,

నమ్మటంలానే అనుమానించటం ఒక బలహీనత

ఊరికే ఉండు ఏమీ తెలియనట్టు

నిజంగా తెలియదు నీకైనా, నాకైనా

2

ఊరికే ఉండడం కన్నా 

క్షేమమైన దారేదీ లేదనుకుంటా ఇక్కడ.

క్షేమం అంత అవసరమా అని ప్రశ్న

జవాబు తెలిస్తే 

వెయ్యి లోకాలకి ఒకేసారి తెరుచుకుంటావు

3

స్వేచ్ఛ లోకి వెళ్ళటం ఉన్మాదమా 

అంటావు భయం భయంగా

దయా, స్వేచ్ఛా ఏకమైన లోతుల్లో

ఆరోగ్యముంది నిజంగా అని వింటావు

4

ఎలా వెళ్లాలి అంటావు జాగ్రత్తగా

దూకెయ్యి అని వినవస్తుంది

వెనుదిరుగుతావు 

నీపై జాలి పడుతూ

5

ఈ అద్భుతమైన రాత్రిలానే

రేపటి అద్భుతమైన ఉదయం

నీ కోసం ఎదురుచూస్తుంది

ఎప్పటిలానే నమ్మకంతో, దయగా

రచనాకాలం : 20.9.2023 11.22 రాత్రి 

ప్రచురణ : ఈ మాట నవంబర్ 2023 

                కవిత 2024

గాలి తెరల్లోంచి

1

గడ్డిపరక 

గడ్డిపరకలానే నటిస్తుంది చూడు

నక్షత్రం 

నక్షత్రంలా నటించినట్టు

నువు

నీలా నటించడానికి ఏం నొప్పి

2

ఇదంతా 

నువు అనుకునేంత అందమైంది కాదు

అనుకునేంత భయావహం కానట్టే

ఊరికే ఉండు

కాలువలో నిశ్శబ్దంగా పారే నీటిలా

3

బతకాలని చూడకు

పోవాలని కూడా

ఉండటమే చాలు

అంతకన్నా నీ నుండి 

ఈ గాలి కోరేదేమీ లేదనుకుంటాను

4

మనుషుల్నీ

వాళ్ళ భయాల్నీ , ధైర్యాల్నీ  

ప్రేమించు తేలికగా, లేదా పట్టించుకోకు

చిన్నపుడు ఆడి వదిలేసిన బొమ్మలకి

ఏమంత విలువ నివ్వకు 

5

ఈ రాత్రి చూడు 

ఎంత నల్లగా ఉందో

పగటి తెల్లగా కంటే చిక్కగా, చల్లగా

దీని గర్భం లోనైనా 

నువ్వు నువ్వుగా దొరుకుతావా, చూడు

6

ప్రేమించడానికి వచ్చావు

మరే పనికిరాని పనీ పెట్టుకోకు

ఆనందంగానో, గాయపడో

చాతనైనట్టు పాడి, వెళ్ళిపో

పిట్టల్ని చూడు,

వాటి కన్నా జ్ఞానివి కాలేవు

7

ఇదంతా ప్రేమాస్పదం

ఇదంతా నువ్వే గనక

ఇదీ, నువ్వూ కల గనక

పోయేవాటిని ప్రేమించాలి గనక

ఇక వెళ్ళనా, మరి.. 

రచనాకాలం : 21.7.2023 11.18 రాత్రి

ప్రచురణ :  'వివిధ' ఆంధ్రజ్యోతి 14.8.23

 

ఊరికే జీవితమై కవిత్వ సంపుటి కోసం

 'ఊరికే జీవితమై' బివివి ప్రసాద్  కవిత్వసంపుటి 

ఈ లింక్ ద్వారా డౌన్లోడ్ చేసుకోవచ్చును. 

ఆసక్తిగల మిత్రులు ప్రయత్నించగలరు.

శుభాకాంక్షలతో.. 

లింక్ కోసం ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.