కవిత : ఒక రాత్రి

 దుఃఖం ముసిరినపుడు 

పిల్లల నవ్వుల కోసం వెదుకుతావు,

నవ్వుల్లోంచి జీవితోత్సాహం మెరుస్తుందేమోనని

జీవితం ఉత్సవమో, శాపమో 

ఇన్నేళ్లు గడిచినా అర్థం కాలేదు,

జీవితంపై మిగిలింది ప్రేమో, భయమో

ఈ వెలుగునీడల్లో తెలియరాలేదు

నిద్రపోయినా రోజు గడుస్తుందంటూ 

చాలాసార్లు ఊరడించుకుంటావు నిన్ను

జీవించటం భూమికంటే భారమైన పనా,

ఆకాశం కంటే తేలికైన ఆటా,

కలలోని మనుషులు వివరించలేరు

గాలి నిదురిస్తూ వీచినట్టు,

ఎండ నిదురిస్తూ కాంతి పరిచినట్టు

జీవితం నిదురిస్తూ నిన్ను కలగన్నదనుకొంటాను

ఈ చలిరాత్రి రెక్కలు విప్పి

చీకటిలోని ధాత్రిపై నిశ్శబ్దంగా ఎగురుతోంది,

అదృశ్యదేవతలు నీ జీవితంపై ఎగురుతున్నట్టు

చీకటిలోంచి ఒంటరి పక్షిపాట వినవస్తుంది 

పాట చుట్టూ తేలుతున్న నిశ్శబ్దంలో

నీకు నువ్వు దొరికినట్లు తోస్తుంది

ఈ రాత్రి లోపల 

అలలాగా తేలుతున్న నీ మెలకువ

తెల్లవారేసరికి ఏ తీరం చేరనుంది

బివివి ప్రసాద్