కవిత : బందిఖానా

 నిన్ను నువు మెచ్చే పనులు పదులు చేసావు,

క్షమించలేనివి వందలు చేసావు,

జీవితం ఊబిలో చిక్కుకున్నాక

ఎవరైనా ఇంతకన్నా ఏం చేస్తారు

ఎగురుదామనిపిస్తుంది, రెక్కలుండవు,

ఈదాలనిపిస్తుంది, మొప్పలుండవు,

చెట్టులా ఎదగాలి, గాలికి ఊగాలనిపిస్తుంది,

వేర్లుండవు, కొమ్మలూ, ఆకులుండవు

నిన్ను నువు కాపాడుకొనే భయాన్ని పెట్టి, 

సంతోషపరచే బాధ్యత పెట్టి,

ఎవరో విశ్వంలో గింజలా పాతారు

ఊబిలోంచి వెలికి రాబోయే ప్రతి కదలికా

ఇంకా ఊబిలోకి దించుతుంది,

ఇంత పెద్ద ప్రపంచం ఇంకా నిజమై కనిపిస్తుంది,

నిజంగా తెలీదు, ఇదేమిటో, ఏం జరుగుతుందో

కాలంతో ఉక్కపోత పెరుగుతుంది,

వేడిగాలితో బరువెక్కిన మేఘం

ఎప్పుడో కుండపోతగా కురుస్తుందేమో తెలీదు

కురిసీ, కురిసీ మేఘం నీరై, గాలై, ఆకాశమై 

లేకుండా పోతుందేమో తెలీదు,

లేనిదేదో ఉండటం కలలోంచి

ఉలికిపడి లేస్తుందేమో తెలీదు

బివివి ప్రసాద్