కవిత : కలలు

ఒక ఉదయం లేచేసరికి

పూవుగా మారిపోయి వుంటావు,

నీ రెక్కలపై మంచుబిందువులు

రంగుల కలలు కంటూ వుంటాయి

మంచుబిందువులకి

ప్రాణం ఉంటుందని తెలిసి ఆశ్చర్యపోతావు,

వాటి కలలకి ప్రాణం ఉంటుందా అని

కనుగొనబోతూ వుండగానే

అవి పలుచని గాలిలోకి మాయమౌతాయి 

పలుచని గాలితెరలు 

సుతారంగా చిరునవ్వు నవ్వటం వినిపిస్తుంది,

నిజంగా విన్నానా అని చూడబోతే

తలలు తిప్పి ఏమీ జరగనట్లు సాగిపోతాయి

సూర్యకాంతి నీ ఆశ్చర్యంతో 

కనులు కలిపి చూస్తుంది

కేరింతలు కొడుతూ తలవూపుతావా,

పక్షి రెక్కల చప్పుడు కాంతిని ఎగరేసుకుపోతుంది

మనకి ఎగిరే వీలుందా అని

ఇటు తిరిగి తల్లిని అడుగుతావు;

మనకా అవసరం లేదంటుంది

భూసారంలోకి తనని అల్లుకున్న మొక్క

అతనికేం అవసరమై ఇటు వస్తున్నాడు

అంటూ వుండగానే, 

అతని చేయి నిన్ను సమీపిస్తుంది 

కల లోంచి ఉలికిపడి లేస్తావు

బివివి ప్రసాద్