కవిత : అమాయకం

కళ్ళలో కాస్త తడి ఉండటం వల్ల,

నమ్మకం మొక్క ఇంకా పచ్చగా ఉండటం వల్ల,

లోతులన్నీ తెరిచి ముఖం మెరిసేలా నవ్వటం వల్ల

అమాయకుడివి కావచ్చును,

నీతో ఆడుకోవచ్చని లోకం సరదాపడవచ్చును,

ఎలా బ్రతుకుతాడోనని జాలిచూపవచ్చును

ఎంత తెలివైనవారూ,

రేబవలు గెలుపుపై స్వారీ చేసేవారూ

నవ్వుతూనే బ్రతికింది లేదు,

తృప్తిగా వెళిపోయింది లేదు,

గుండె నిండుగా గాలి పీల్చి

ఇదిగో, బ్రతుకుతున్నానన్నది లేదు

ఎవరికి నచ్చినట్టు వారు ఇక్కడ,

ఎవరికి చాతనైనట్టు వారు

ఇలానే బ్రతకాలన్న శాస్త్రం లేదు,

ఉన్నా, మృతభావాలకి విలువలేదు

ఎంత గతాన్ని తలిస్తే అంతగా,

ఎంత భవితని ఊహిస్తే అంతగా 

ఊపిరాడదని తోచాక

ఈ నిముషంలో హృదయంతో జీవించటం కన్నా

పచ్చని ఆకుల్ని లోనికి పిలిచే కిటికీ ఏదీ లోకంలో..

బివివి ప్రసాద్