కవిత : వానతెరలు

కొన్ని వానతెరలూ, తడుస్తూనో, చూస్తూనో

కాసేపు పరుగాపి నిలబడిన ప్రపంచం,

వానలో నాని, మసకబారిన పగటి కాంతీ,

సమస్తాన్నీ కూర్చోబెట్టి

ఈ క్షణంలో జీవించటమెంత బావుంటుందో

విసుగులేకుండా బోధిస్తున్న వానచప్పుడు

ఇది కదా జీవితం అనిపిస్తుందపుడు,

వేడి ఆవిరులు తొలగి, చల్లదనం ఇంకుతున్నట్లు

దుఃఖభారం తొలగి, జీవించే ఆశ ఇంకుతూ వుంటుంది

వాన కురిసే క్షణాలు, క్షణాల్లా కురిసే వానచినుకులు

నీ నుండి తప్పిపోయి దిక్కుతోచక తిరుగుతున్న నిన్ను,

చల్లని గాలితెరలతో కప్పి, గుండెలకి హత్తుకొని,

భయపడుతున్నావా అని లాలనగా అడుగుతాయి

వానలేని ప్రపంచాన్ని ఊహించలేవు,

వాన కాలేని మనుషుల్ని ఊహించలేనట్టే

వాన కురిసే సమయంలో, నింగిపొరల్లో దాగిన,

నీ సోదరులుండే సుతిమెత్తని స్వర్గమేదో, 

ఇంద్రధనువులోంచి లీలగా కనిపించకపోతుందా అని

బేలగా ఆకాశం వంక చూస్తావు

వాన కురుస్తూ వుంటుంది, 

కలల్ని మెత్తబరుస్తూ వుంటుంది,

కలల కాంతిలో మునిగిన నువ్వు

వాన ఆగిందని గుర్తించటం ఇష్టం లేక

నీ కలల్లోకి తిరిగిరాలేనట్టు తప్పిపోతావు

బివివి ప్రసాద్

ప్రచురణ : కవితా! 89 అక్టోబర్ 25 దీపావళి సంచిక