కవిత : మనుషుల్లోకి తాను

ఆమె మనుషుల్లోకి చకచకా నడిచేయటం చూసావు

కాస్త నవ్వుతో, కాస్త జీవితమ్మీద ఆశతో, ప్రేమతో;

అలాంటి వాళ్ళుంటా రక్కడక్కడ 

సరాసరి సూర్యకిరణాల్లోంచి పుట్టినట్టు,

పూలకలల్లోంచి గాలితాకితే రాలినట్టు 

ఇంత బరువుగా, 

ఊబిలాంటి కాలంలో కూరుకుపోతున్నపుడు 

కొమ్మ మీంచి పక్షి రెక్కలు విదుల్చుతూ ఎగిరినట్టు,

పక్షిలోంచి కిలకిలారవం ఆకాశంలో వాలినట్టు

ఇంత భారమైన మనుషుల ముఖాల మధ్యన

ఆమె చకచకా నడవటం చూసావు

ఆమె ఆశల వనదేవత కాకపోవచ్చును,

ఆమె జీవితం పూలనడక కాకపోవచ్చును,

ఇప్పుడామె నేవో వెలిగించి ఉండవచ్చును,

ఏ బంధనాలు తెగిన ఊహలకో,

ఏ భయాలను తెగించిన ఉద్వేగాలకో

ఆమెలో అకస్మాత్తుగా గట్లు తెగి ఉండవచ్చును

ఏమైతేనేమి

ఇప్పుడామె నడుస్తుంది మనుషుల్లోకి,

ఆమె నవ్వులతో తెరుచుకునే హృదయాల్లోకి,

హృదయాల్లోంచి వరదై పొరలే ప్రేమల్లోకి 

ఇప్పుడామె

వాన వెలిశాక ప్రశాంతంగా పరుగెత్తే వానకాలువపై

కాగితం పడవై, పడవపై ప్రయాణించే సూర్యకాంతై

జీవితాన్ని నిండుగా అనుభవిస్తోంది

బివివి ప్రసాద్