కవిత : కొంత దూరం వెళ్ళాక

కొంత దూరం వెళ్ళాక

నీకు మనుషులకీ, రంగులకీ భేదం తెలీదు,

శబ్దాలకీ, ఉద్వేగాలకీ, అనుభవాలకీ కూడా

ఇదంతా ఒకే అనుభవం,

ఒకే మెలకువ, ఒకే జీవితం

ఒకే వాన, ఒకే పగలు

ఒకే వెన్నెల, ఒకే నక్షత్రాల నిశ్శబ్దం

కొంత దూరం వెళ్ళాక

లేదా వెళుతూ ఉండగా

ఒంటరిగా మిగులుతావు

చుట్టూ ఉన్నవన్నీ చెరిగిపోతాయి

విడిగా చెరిగి, ఒకటిగా తేలుతాయి

అలలపై చెదిరిన చందమామ

నిశ్చల తటాకంపై తేలినట్టు

కొంత దూరం వెళ్ళాక

జీవించేవాడిగా కాక

జీవితంగా మిగులుతావు

బివివి ప్రసాద్