కవిత : వేసవి మధ్యాహ్నం

ఎండ కాస్తున్నపుడు 

నీకొక కల మొదలైనట్లుంటుంది

లేదా, కలలో ఎండ కాస్తున్నట్లుంది

జీవితం నిన్ను గట్టిగా పిలుస్తుంది అపుడు

సీతాకోకరెక్కల్లో ఒదిగిన సంగీతంలానో,

ఇంద్రధనువులో ఒదిగిన సంధ్యాకాశంలానో,

కొలనుచంద్రునిలో ఒదిగిన శాంతిలానో కాక

అమ్మ నిన్ను ఒక్కసారి అరిచినట్లు,

మాష్టారు గట్టిగా పాఠం చెప్పినట్లు,

మిత్రుడు నీపై భళ్ళున నవ్వినట్లు

ఎండ ఒకసారి విరబూస్తుంది 

ఏ పదకొండు దాటిన వేసవిరోజునో

ఉన్నట్లుండి మేలుకుంటావు

ఎండలో చిక్కబడుతున్న నీడల్లా 

నీలో చిక్కబడుతున్న సందేహంలోకి,

ఇదంతా నిజమా, అసలంటూ నిజమొకటుందా,

నిజమైనా నిజంగా ఉందా అంటూ

భళ్ళున పగిలిన అద్దంలాంటి ఎండ

మెరుస్తుంది, లోకాన్ని గుచ్చుతుంది, 

మెత్తగా పాములా పడగ విప్పిన సందేహం

మెరుస్తున్న కళ్ళతో నీ కళ్ళలోకి చూస్తుంది

వేసవి పదకొండు మధ్యాహ్నం

ఇది కలా, నిజమా అని నిన్ను అడుగుతుంది

బివివి ప్రసాద్