కవిత : ఆమె నవ్వుని

 నీకెందుకో ఆమె నవ్వుని కాపాడాలనిపించింది

గాజుపాత్రని కాపాడినట్లు

కిటికీలో వాలిన బంగారు కిరణాన్ని కాపాడినట్లు,

పిట్టల కువకువల్లోని జీవితేచ్చని కాపాడినట్లు

ఆమె నవ్వునీ, నవ్వగల సందర్భాలనీ,

నవ్వగల ఆశలనీ కాపాడాలనిపించింది

ఆమె ఎవరో తెలీదు, ఎందుకు మాట్లాడావో తెలీదు

మాటల్లోని ఏ భారమైన నల్లని మేఘాలు,

చూపుల్లోని వాన ముందటి తేమగాలులు,

కదలికల్లోని రాలిపడే ఎండుటాకుల చప్పుడులు

నీలో కనికరాన్ని వెన్నెలదీపంలా వెలిగించాయో తెలీదు,

నీలో, ఆమెలో, అందరిలో అంతర్వాహినిలా ప్రవహించే

ఏకైక జీవనస్పృహకి నిన్ను నడిపించాయో తెలీదు

ఆమెని వెలిగించడం 

నిన్ను వెలిగించుకోవటమేమో తెలీదు,

ఆమె దుఃఖాన్ని సుతారంగా తప్పించటం 

నీ దుఃఖాన్ని తప్పించుకోవటమేమో తెలీదు,

ఆ నవ్వుకాంతిలో తెరుచుకునే సౌందర్యలోకాల్లోంచి

ఏ పసిదనాల్లోకి ప్రయాణిస్తావో తెలీదు

ఎందుకైనా కానీ, ఏమైనా కానీ

ఆమె నవ్వుని కాపాడాలనిపించింది

బివివి ప్రసాద్