కవిత : బాల్య స్నేహం

జారిపోయే నిక్కరు పైకి లాక్కుంటూ

ఆవేశంగా కబుర్లు చెప్పుకునేటపుడు 

విడిపోయిన అమ్మాయి

అరవై ఏళ్ళకి కనబడి, ఏడుస్తూ అంది

ఇన్నాళ్ళూ ఎక్కడికి పోయావు

అతనన్నాడు

సరే, ఇప్పుడు నేనేం చేయాలి

అప్పటి ఆకాశాన్ని మళ్ళీ పట్టుకురానా,

అప్పటి గాలిని వీచమని బ్రతిమాలనా,

అప్పటి అమాయకత్వాన్ని వెదుకుతూ వెళ్ళనా

తను అంది 

వద్దులే, ఇప్పుడు వెళితే, ఎప్పుడు వస్తావో 

ఇక్కడే ఉండు కళ్ళముందు, చాలు

అవాళ్టి సూర్యుడు

ముసిముసి నవ్వులు నవ్వుతూ నిద్రపోయాడు,

ఆ రాత్రి నక్షత్రాలు గుప్పున విరబూసాయి,

మళ్ళీ క్రొత్తగా పుట్టిన ఇద్దరు పిల్లలు

కాలం జారుడుబల్లపై

గాఢమైన శాంతిలోకి జారిపోయారు 

బివివి ప్రసాద్