కవిత : జీవితానుభవం

 జీవితానుభవం రెండు ఆకాశాల మధ్య

అలవోకగా తప్పించుకునే దేవకన్య

ఇది జీవితమంటావు ఆమె తప్పుకుంటుంది,

జీవితం కాదంటావు 

తప్పుకుంటుంది సులువుగా, నవ్వుతూ

జీవితానుభవం ఇలాంటిదని చెప్పలేవు,

అలాగని దానికోసం వెదకటం మానలేవు

ఉదయాస్తమయాలు రంగులలో పలకరిస్తాయి

ఇవాళైనా నీకు తెలుస్తుందా అని ఒకటి,

ఇవాళైనా తెలిసిందా అని మరొకటి

జీవితానుభవం 

మసకచీకటిలో దాగిన ప్రియమైన వ్యక్తిలా

నిను కవ్వించి మాయమవుతుంది,

చీకటి నీడల్లోకి చేతులు చాపి పట్టుకోబోతావా

ఖాళీ ఆకాశం తగులుతుంది

జీవితం దుఃఖం, జీవితం ఆనందం

జీవితం భయం, జీవితం ప్రేమ

ఇష్టదైవంపై మోజు పడిన భక్తుడిలా

జీవితంపై మోజుపడి తల్లడిల్లుతావు

బహుశా, ఇంతా చేసి, 

నిన్ను నువ్వు పట్టుకోబోతావు

నీ నీడని కౌగలించుకోబోతావు

నీలోకి నిన్ను చెరిపేసుకోబోతావు

నీలోపలి శూన్యంలోకి

నిన్ను విసిరేసుకోవటమెలానో 

తెలియక వెర్రిగా చూస్తావు

బివివి ప్రసాద్