కవిత : ఒక మిత్రుడు

ఒక మిత్రుడుండేవాడు

ఉదయపు సూర్యకాంతీ, మధ్యాహ్నపు వేడిమీ,

సాయంత్రపు గాలితెరలూ, నక్షత్రాల గుసగుసలూ 

కలిపి తయారుచేసినట్లు

వాడుంటే సందడుండేది, సందడుంటే వాడుండేవాడు,

ఒకానొకరోజు ఇక చాలురా అని వెళిపోయాడు

కాంతీ, వేడిమీ, తెరలూ, గుసగుసలూ పుట్టేచోటికి

వాడిక రాడు, అలాగని నువ్వూ మిగిలేది లేదు,

వాడిలాగా జీవితాన్ని అనుభవించలేదు నువు,

మనుషుల్ని ప్రేమించలేదు,

వాడిలాగా బ్రతుకుపండగ చాతకాలేదు

ఇలా ఉంటుంది జీవితం

ఉండవలసినవాళ్ళు ఉండరు,

వెళ్ళవలసినవాళ్ళు వెళ్ళరు 

వాడిని తలిస్తే దుఃఖమేమీ రాదు,

ఉన్నట్లుండి వీచే గాలితెరలా

వాడి జ్ఞాపకాలలోంచి రాలే సంతోషం తప్ప,

వాడికి కళలు తెలియవు,

గెలుపుపందెంలో పరుగు కోరుకోలేదు,

సామాన్యంగా బ్రతికి, సామాన్యంగా వెళిపోయాడు,

నువు చూడని రోజుల్లో కూడా

నీ ఊరిచుట్టూ నిశ్శబ్దంగా ప్రవహిస్తున్న కాలువలా

(చక్కా శ్రీనివాస్ స్మృతిలో)

బివివి ప్రసాద్